O igrzyskach z nożem w zębach

Właśnie z wakacji wróciły moje dzieci i opowiedziały mi historię, która choć nie powinna zaskakiwać, a może nawet nie powinna być szczególnie interesująca, zrobiła na mnie pewne wrażenie. Otóż jechały one w przedziale z dwiema starszymi paniami, które przez całą drogę z Krakowa do Katowic rozmawiały o polityce, główny nacisk kładąc na jak najbardziej kompleksowe opluwanie czegoś, o czym miały śladowe pojęcie, a co nazywały PiS-em. Ktoś powie, zwłaszcza gdy dodam, że owa paplanina, jaką obie panie produkowały była bardzo typowa dla tego typu kolejowych paplanin, że to standard i że faktycznie nie ma się czym zajmować. W tym jednak wypadku, jak to wynika z relacji moich dzieci, ciekawe było to, że pojęcie, jakie obie podróżujące kobiety miały w temacie, który je tak pasjonował, było znacznie jeszcze niższe od przeciętnej, do której przyzwyczajono nas choćby w programie Szkło Kontaktowe. Wystarczy wspomnieć choćby to, że znaczna część rozmowy zeszła im na tym, by opluwać niejakiego Arabskiego, który jako „prezydencki minister” podobno organizował lot do Smoleńska”, ronić łzy nad „bohaterskim” księdzem Jankowskim, którego Kaczyńscy tak zaszczuli, że aż umarł, i zachwycać się panią Komorowską, że jak na kobietę która urodziła pięcioro dzieci, jest uderzająco piękna i wystawowa.

A więc to był pewien powód, dla którego zainteresowała mnie ta sprawa. W końcu zawsze to ciekawe spotkać ludzi, których nienawiść do Kaczyńskich jest tak wielka również z tego powodu, że to oni zatrudnili kogoś takiego jak Tomasz Arabski i zniszczyli życie księdzu Jankowskiemu. Jest to jednak powód dobry, ale nie jedyny. Powiem wręcz że nie główny. Otóż zanim mój syn i córka wrócili do domu i zdali mi relację z podróży, obejrzałem w telewizji rozmowę z dwoma wybitnymi dziennikarzami, jednym z Newsweeka i jednym – dla równowagi pewnie – z Rzeczpospolitej. Rozmowa była dość długa, związana z zakończeniem prac hazardowej komisji śledczej, i dotyczyła jednego tematu: jak to mianowicie jest, że Platforma Obywatelska, wydawałoby się, wielokrotnie już i ostatecznie skompromitowana, i to skompromitowana daleko poza standardowym obszarem zwykłej politycznej kompromitacji, wciąż zachowuje i bardzo dobrą publiczną pozycję i co ciekawsze, świetne samopoczucie. Diagnozę dotyczącą kompromitacji poparły wszystkie trzy strony, a więc też i prowadzący rozmowę przedstawiciel ITI, natomiast wyjaśnienia tej sytuacji były tak mętne i pełne niekonsekwencji, że trudno by mi było wskazać na jakikolwiek konkret. Może poza jednym – również autoryzowany przez wszystkie strony – że to Donald Tusk, jako głowa i serce Platformy, tak świetnie prowadzi politykę, że ludzie zwyczajnie nie mają wyjścia i muszą Platformę popierać. No i, naturalnie, jeszcze tym, że PiS jest do bani.

Słuchałem więc rewelacji wypowiadanych przez tych dwóch mądrali, zachodziłem w głowę, jak to mogło się stać, że w sytuacji tak klarownej i tak nie wymagającej ani szczególnych kompetencji, ani większego intelektualnego wysiłku, można być tak tępym, żeby nie rozumieć dokładnie nic? Jak to możliwe, że dwóch dziennikarzy – a z ich wypowiedzi wynikało, że oni akurat nie są głównymi przedstawicielami frontu ideologicznego III RP – przecież jakoś tam znających się na rzeczy, nie potrafi zdiagnozować najprostszej społecznej prowokacji? Jak to wreszcie możliwe, że doszło do sytuacji, gdzie – i tu wraca problem pań z pociągu – dwóch wykształconych branżowych specjalistów, jest tak głupich, jak dwie rozprawiające na temat polityki biedne, otumanione propagandą kobiety z jakiegoś pociągu? Ktoś kto zechce naszych dziennikarzy wziąć w obronę, powie mi, że oni na pewno wiedzą o co chodzi, tylko albo nie chcą, albo nie mogą tego powiedzieć, bo to telewizja i takie tam. Otóż nie. Odpowiedź na pytanie, dlaczego nie istnieją granice publicznej kompromitacji projektu o nazwie Platforma Obywatelska nie jest w najmniejszym stopniu niecenzuralna. Ona nie jest ani niecenzuralna, ani też w jakimkolwiek stopniu rewelacyjna. Znają ją wszyscy normalni ludzie, obserwujący politykę w miarę z bliska, i to bez względu na polityczne afiliacje. Wiedzą to ciemni ludzie ze wsi, wykształceni ludzie z wielkich miast, i ciemni i wykształceni ludzie z małych miasteczek, a tą odpowiedzią jest nienawiść. Właśnie nienawiść. Nienawiść jako od początku do końca polityczny projekt.

Pięć lat temu, ktoś – pisałem już o tym tu, że nie mam pojęcia kto – wpadł na iście szatański, a jednocześnie prosty jak cep, pomysł, że Prawo i Sprawiedliwość będzie można zniszczyć w jeden tylko sposób. Otworzyć mu dwa fronty walki i, samemu prowadząc wojnę tylko na jednym froncie, wypowiedzieć wojnę na wyniszczenie. Dokładnie rzecz biorąc, plan był taki, że Platforma nie będzie robiła nic, jak tylko przy pomocy wszystkich dostępnych środków, i bez jakichkolwiek ograniczeń prowadziła przeciwko PiS-owi bezprzykładną kampanię nienawiści, przez co PiS będzie zmuszony do, z jednej strony, nieustannej obrony przed atakami, a z drugiej – do zwykłej działalności opozycyjnej, polegającej na wskazywaniu błędów rządu i proponowaniu konkretnych, merytorycznych rozwiązań. Efekt tego jest taki, że PO – oczywiście przy wykorzystaniu mediów i całej kultury popularnej – obrzuca PiS gradem najcięższych, choćby najbardziej absurdalnych oskarżeń, spod których politycy PiS-u próbują się od rana do wieczora wygrzebywać, jednocześnie odpierając nowe ataki, a opinia publiczna jest tak zaabsorbowana tą szarpaniną, że nie ma ani siły, ani ochoty, żeby zwrócić uwagę na to, co się dzieje na tym drugim froncie, gdzie PiS oczywiście może sobie jako skuteczna i mądra opozycja nawet i wygrywać, choćby dlatego, że tam akurat już od dawna nikogo i tak poza nimi nie ma.

Kilka dni temu, idealnie, choć nie wiem, na ile świadomie – w jego sytuacji to już może być instynkt – opisał tę politykę i wykazał jej doskonałą skuteczność Tadeusz Mazowiecki, mówiąc, że Platforma Obywatelska powinna dziś całkowicie zarzucić bieżąca pracę administracyjną i skupić się wyłącznie na niszczeniu PiS-u. Sugestia, jak się zdaje, była taka, że państwo sobie tak czy inaczej jakoś poradzi, natomiast dopóki gdziekolwiek na horyzoncie będzie widać sylwetkę nie niepokojonego niczym Jarosława Kaczyńskiego, System nie zazna pełnego spokoju. I tak to się właśnie toczy. Gdyby całą sytuację strywializować, można by sobie ją przedstawić tak, że System mówi na przykład – znów te panie z pociągu – że swoją kampanią nienawiści w stosunku do śp. Henryka Jankowskiego, Prawo i Sprawiedliwość doprowadziło biednego księdza do śmierci, PiS broni się przed tym absurdem, krztusząc się ze złości i oburzenia i zarzuca Platformie bezczelne kłamstwo, na co Platforma wpada w histerię, że PiS, wbrew obietnicom przedwyborczym Jarosława Kaczyńskiego, w dalszym ciągu prowadzi kampanię nienawiści, a najlepszym tego dowodem jest podły język jakiego używa… a społeczeństwo z tego rozumie tylko tyle, że faktycznie trzeba coś z tym PiS-em zrobić, bo tak dłużej się nie da żyć. A co dopiero skutecznie rządzić? I jakie w tej sytuacji wrażenie na kimkolwiek może robić to, że rząd właśnie zaczął prowadzić politykę systematycznego podwyższania VAT-u, czy że przewodniczący Sekuła na zlecenie władz swojej partii zdemolował pracę komisji śledczej? Zwłaszcza, że już zaczynają się na głowę polityków PiS-u walić kolejne oskarżenia. Najlepiej jakieś takie bardziej odpowiednie do pogody, a więc, że na przykład to Jarosław Kaczyński zabił swojego brata, żeby wraz ze swoją bratanicą wyłudzić odszkodowanie.

Ktoś kiedyś bardzo mądrze zwrócił uwagę na fakt, że Platforma będzie tak długo bezpiecznie rządzić, jak długo PiS będzie funkcjonował jako w miarę silna opozycja. Że w momencie jak PiS przestanie istnieć, w jednej sekundzie przestanie istnieć też Platforma. Bo jeśli już nie będzie nie tylko chleba, ale zabraknie też igrzysk, to ludzie tego nie zniosą. I to właśnie spostrzeżenie potwierdza moją tezę. Cała siła Platformy Obywatelskiej bierze się stąd, że przez nienawiść którą rozpętała w stosunku do braci Kaczyńskich – dowody wskazują na to, że to wciąż muszą być obaj bracia – oni skutecznie odwracają uwagę od swojej nędzy. Bardzo mądra, jak mówię ta diagnoza, natomiast niezwykle głupia jest jej już dalsza część, gdzie tłumaczy się nam, że w ogólnym rozrachunku to PiS jest winien całej sprawie, bo trzeba było… i tu pada cały szereg najróżniejszych porad, które PiS powinien wykorzystać, ale jakoś nie chce. I przez to przegrywa. Co w tej opinii takiego głupiego? To mianowicie, że ona jest tak samo sensowna jak rada udzielona komuś kto, przy aplauzie przechodniów, jest brutalnie lżony, bity i wdeptywany w ziemię, żeby przestał bez sensu machać rękami, tylko spokojnie siadł i się zastanowił, jak tu ten pojedynek po prostu i zwyczajnie wygrać. No i przed wszystkim, żeby, kiedy się pyta „O co chodzi?”, nie dodawał „kurwa”, bo to jest język, którego tolerować nie można.

Tak więc wygląda sytuacja. Z jednej strony mamy najbardziej oczywisty terror, podczas którego ci którzy biją, niszczą i podpalają wiedzą, że w momencie jak przestaną, to przegrają, z drugiej bandę przyjezdnych gapiów, którzy z tego podniecenia nie potrzebują już nawet wiedzieć, kto jest kto, a z trzeciej inną grupę, tym razem lokalnych już ekspertów, którzy są równie głupi jak tamci, i równie jak tamci nie wiedzą, kto co i jak, tyle że muszą się wciąż mądrzyć, że oni by to rozegrali inaczej i lepiej, niż ci ludzie pochowani w domach i starający się już tylko chronić życie i dobytek. A oczywiście – co należy tu koniecznie podkreślić – jedyny we wsi kościół już dawno został zamknięty na cztery spusty, proboszcz siedzi w gościnie u biskupa, gdzie oto podano królika w potrwawce, a nad tym wszystkim czuwa jakiś Władimir, który to wszystko zaczął, i wyraźnie ostrzega, że jak tylko ktoś spróbuje zakończyć ten rytuał, to on naprawdę się, job twoju mać, zdenerwuje. W końcu chamstwa nie tolerujemy, prawda?