Apel

Jako porządny obywatel, któremu na sercu leży dobro tego kraju, ze wstydem przyznaję, że kiedy jeszcze w kampanii wyborczej, mądrzy ludzie zwracali uwagę obywatelowi Kaczyńskiemu Jarosławowi, żeby wykazał więcej szacunku dla pamięci swojego zmarłego brata i nie wykorzystywał jego śmierci do doraźnej polityki, czułem się trochę nieswojo. Wydawało mi się – dziś widzę, jak głupio – że jest coś niestosownego w tym, żeby osoby publiczne, jak najbardziej publicznie, wypowiadały się w kwestiach tak bardzo osobistych i tak akurat delikatnych. Miałem wrażenie, że co jak co, ale sprawa relacji między obywatelem Kaczyńskim Jarosławem, a pamięcią jaką on w sobie trzyma po zmarłym bracie nie jest niczyim interesem, jak tylko jego – Kaczyńskiego Jarosława, i być może jeszcze jego matki.

Dziś okazuje się, że stosunek obywatela Kaczyńskiego Jarosława do osób mu najbliższych – jednocześnie bardzo bezbronnych – wymaga jednak radykalnego zaangażowania ze strony ludzi światłych i odpowiedzialnych. Nie może być bowiem tak, że kiedy już obywatel Kaczyński Jarosław zszargał w tak bezwzględny sposób pamięć swojego brata, może się bezkarnie brać za swoją matkę, która, jak wszyscy wiemy, jest osoba starą, chorą, a więc nie odpowiadającą za siebie, a co może świadczyć o tym, że stanowi tym samym bezbronną ofiarę w rękach tego niedobrego człowieka. Nie udało się naszym autorytetom ochronić wspomnienia po zmarłym prezydencie Kaczyńskim, nie udało nam się oszczędzić jego pamięci przed podłymi zakusami jego brata, powinniśmy więc tym bardziej zdecydowanie robić wszystko, by chronić obywatelkę Kaczyńską Jadwigę przed jej wyrodnym synem. Wiem, że być może należałoby ją od niego odseparować, wysyłając ją w jakieś przyjemne miejsce, gdzie zostaną otoczona ludźmi dobrymi i wrażliwymi. Zdaję sobie też jednak sprawę z tego, że prezydentura naszego dobrodzieja, wielmożnego pana Bronisława Komorowskiego dopiero się zaczęła, więc pewne ruchy są wciąż jeszcze niemożliwe do wykonania. A więc póki co, pozostaje nam walka słowem.

Powinniśmy podjąć działania zanim będzie za późno. I nie chodzi tu tak naprawdę ani najbardziej o świętej pamięci obywatela Kaczyńskiego Lecha, czy obywatelkę Kaczyńską Jadwigę, ale o ludzi, którzy są równie mocno narażeni na zły wpływ tego niedobrego człowieka, a póki co dzielnie się bronią i zachowują honor. Mam tu na myśli trzech wybitnych przedstawicieli polskiej polityki – i nie tylko – takich jak (wymieniam w kolejności alfabetycznej): obywatel Bartoszewski Władysław, obywatel Kutz Kazimierz i wreszcie obywatel Mazowiecki Tadeusz. Każdy z wymienionych jest już osobą bardzo starą, według moich obserwacji, schorowaną zarówno fizycznie jak i psychicznie, a także – co tu może najważniejsze – bardzo podatną na wszelkiego rodzaju manipulacje i próby wykorzystania w bieżących rozgrywkach politycznych. Jak mówię, dziś wszyscy trzej panowie są pod dobra i staranną opieką ludzi, którzy wiedzą co dla nich dobre, a co złe, i z całą pewnością nie spotka ich z tej strony żadna krzywda. Natomiast należy brać pod uwagę, że obywatel Kaczyński może uznać, że brat i matka mu nie wystarczą i weźmie się w sposób cyniczny i bezwzględny za innych, w tym wypadku za osoby choć fizycznie i psychicznie ubezwłasnowolnione, to przecież bardzo wybitne i aktualnie bardzo temu krajowi potrzebne.

Brońmy więc naszych trzech wybitnych starców przed zakusami podłych polityków. Oni są nasi! Chrońmy ich jak relikwie! Nie grajmy ludźmi! Precz z wściekłą obłudą!

Z poważaniem,

Andrzej z Działdowa