Nie przemogą

Wczorajszonocny festyn, jaki sobie urządziła Ciemność pod Pałacem Prezydenckim, sam w sobie był wydarzeniem interesującym. Kiedy obserwowałem ten parotysięczny tłum ludzi skandujący odpowiednie hasła wokół tego niewielkiego w końcu, drewnianego krzyża i tej niemal niewidocznej z góry grupki jego obrońców, pomyślałem sobie, że gdyby trzeba było na ten temat stworzyć jakieś bardzo symboliczne dzieło, naprawdę trudno byłoby znaleźć coś bardziej przejmującego, niż ten właśnie obraz. Telewizja pokazywała z góry tłum, tworzący ów przedziwny krąg wokół tego krzyża i tych niewidocznych ludzi, a mi się przypominały najpiękniejsze dzieła światowego religijnego malarstwa, jak choćby Pejzaż zimowy Caspara Friedricha, gdzie te trzy plany, a więc ten modlący się kaleka, ten krzyż, a nad nimi, w tej zimowej mgle, ten wielki kościół tworzą najprawdziwszą oś tego świata, który został nam dany i który już zawsze będziemy mieli prawo traktować jak swój. Oczywiście, gdyby ktoś chciał namalować ów czarny krąg co się minionej nocy utworzył na Krakowskim Przedmieściu, nie powstało by z tego dzieło nawet w przybliżeniu tak wielkie. W końcu czasy są zupełnie inne, ani więc tak piękne ani wzruszające, więc ewentualnie mógłby z tego powstać co najwyżej jakiś multimedialny pokaz, a nie piękny obraz. Mimo to – powtarzam – symbolika tego zdarzenia była niemal równie porażająca.

I mógłbym właściwie na tym te moje dzisiejsze refleksje zakończyć, ale muszę powiedzieć coś więcej. Coś co to kłamstwo, którym zostaliśmy opleceni, tak idealnie obnaża i właściwie ostatecznie ośmiesza, a tym samym pokazuje, że słowa Jezusa o piekielnych bramach, które wobec tej skały pozostaną na zawsze bezradne, były jak najbardziej kierowane do nas, tu i dzisiaj. Początek relacji z demonstracji przeciwko Krzyżowi oglądałem w telewizji TVN24 i muszę się przyznać od razu do pewnej intelektualnej porażki. Otóż widząc, jak TVN pokazuje to co się dzieje przed Pałacem wyłącznie z jednej, umieszczonej gdzieś na dachu, kamery, uznałem, że im się coś popsuło. Że telewizja tak profesjonalnie zorganizowana jak TVN nie może sobie pozwolić na takie amatorstwo. Że oni musieli albo tam przyjść za późno, albo za późno dostali akredytację, albo może nawaliły im kamery, które stały na miejscu. Że, ogólnie rzecz biorąc, coś im nie wyszło. Dopiero jak zostałem wyśmiany przez moje dzieci, które mi wyjaśniły, że takie przypadki się nie dzieją, a to co widzę, to nie przyczyna, lecz cel, zrozumiałem, jak daleko to wszystko już zaszło. Zrozumiałem, że te powtarzane przez reporterów TVN-u trzy zdania na krzyż, o tym, że zagraniczni turyści wciąż ich pytają, o co chodzi, a oni nie potrafią im odpowiedzieć, że protestujący są spokojni i radośni i że obrońcy krzyża albo się modlą, albo rzucają w stronę tłumu wrogie okrzyki, i ten jeden obraz tłumu otaczającego krzyż stanowią jeden przekaz, w którym nie ma miejsca na jakiekolwiek zbliżenia.

Czerwieniąc się ze wstydu, pomyślałem sobie jednak, że oni naprawdę nie mieli wyjścia. Bo gdyby, podobnie jak Polsat, czy TVN Info, zdecydowali się na pokazanie tych twarzy, tych transparentów, i na nagłośnienie tych okrzyków, wprawdzie uniknęliby ukazania owej tryumfującej symboliki, która ostatecznie musiała wypełnić ten obraz, ale za to pokazaliby szczegół, który wcale nie wiadomo czy nie byłby równie bogaty symbolicznie, a może i nawet bardziej wymowny. A więc stało się tak, że trzy telewizje w gruncie rzeczy tak się ze sobą – jak to ładnie określił Norwid – „pojednały”, że w efekcie dały nam obraz najpełniejszy. Bo tak to już jest, że prawda o Krzyżu jest widoczna wszędzie. I w planie najbardziej szerokim, gdzie możemy dojrzeć cały boski kontekst naszego życia, jak i też w każdym zbliżeniu ludzkich twarzy i ludzkich oczu i w słowach przez nas wypowiadanych. I tej prawdy, jak już zostało powiedziane, bramy piekielne nie przemogą. Ani bramy piekielne, ani tym bardziej paru dobrze wykształconych kłamców w garniturach.

Popatrzmy więc sobie na Friedricha: