O czym myśli Rafał Ziemkiewicz, kiedy jest w pracy?

      Dzisiejszy tekst siłą rzeczy musi być po części poświęcony kwestii języków obcych – które, jak wspomnieliśmy niedawno, taki Rafał Trzaskowski  na przykład „posiada” – proszę się jednak nie obawiać, ponieważ głównym tematem jak zawsze pozostaje to, co stanowi nasze największe zmartwienie, a które moglibyśmy wyrazić przy pomocy owego aż nazbyt niekiedy popularnego hasła: „I zobaczcie tylko, z kim ja muszę pracować”.

      Otóż, jak wiemy, wczoraj nad ranem polska delegacja rządowa odniosła ostateczny sukces, uzyskując dla Polski na brukselskim szczycie niespotykaną dotychczas w europejskich budżetach sumę 750 miliardów złotych, ale też gwarantując sobie jednocześnie to że w ciągu najbliższych siedmiu lat jakiekolwiek ataki na naszą tak zwaną „praworządność” już dziś oni mogą sobie odłożyć na półkę z napisem „sprawy przegrane”. Ja zdaję sobie oczywiście sprawę z tego, że nikt z nas nawet przez chwilę nie mógł liczyć na to, że totalna jak najbardziej opozycja w tej sytuacji położy uszy po sobie i przyzna, że ten Morawiecki to jest jednak gość, a więc nie jestem też w żaden sposób zaskoczony, że oni dziś ogłaszają, że w Brukseli doszło oto właśnie do ciężkiej porażki rządu Prawa i Sprawiedliwości, i teraz to już na pewno za nieprzestrzeganie Konstytucji nie dostaniemy od Unii ani grosza. Inaczej być nie mogło.

       Oczywiście, w odpowiedzi na tę histerię, rządowe media uruchomiły wielką akcję objaśniającą nam stan rzeczy i publikując między innymi liczne opinie nadchodzące tu z najważniejszych światowych mediów, w których w sposób jednoznaczny mówi się o bezdyskusyjnym sukcesie Węgier i Polski. I oto, proszę sobie wyobrazić, że wczoraj w wieczornym programie TVP Info „W tyle wizji” redaktorzy Ziemkiewicz oraz Wolski zaprezentowali całą serię odpowiednich przykładów, a wśród nich pokazał się też tekst z „New York Timesa” o następującej treści:

„But the deal came at a heavy price in progressive goals attached to E.U. values and norms. To bring Hungary and Poland on board, E.U. leaders decided  to water down the caveat making funding conditional on the rule-of-law benchmark that the two nations’ illiberal government are violating”.

       Do tego momentu oczywiście wszystko jest jak najbardziej w porządku, jednak w tym momencie informacja ta zostaje najpierw przetłumaczona, a następnie odczytana przez lektora w języku polskim i sprawy nagle przybierają nowy obrót. Proszę spojrzeć:

„Ale transakcja ta miała wysoką cenę w postaci progresywnych celów związanych z wartościami i normami Unii Europejskiej. Aby zaangażować Węgry i Polskę, przywódcy Unii Europejskiej postanowili złagodzić zastrzeżenie, uzależniając finansowanie od kryteriów praworządności, które rządy obu narodów naruszają”.

      Czy Państwo to widzą? Państwo to słyszą? Otóż ostatecznie dowiadujemy się, że przywódcy UE postanowili złagodzić swoje stanowisko i w ten sposób uzależnić finansowanie Polski od przestrzegania przez nią praworządności. Co to oznacza dla nas? Wszyscy rozumiemy. Oznacza to mianowicie, że od dziś Polska nie dostanie eurocenta z Unii do czasu jak uzna, że LGBT to ludzie a nie ideologia. I że to jest ów rzekomy polski sukces. Absurd? Jasne, tylko kogo to obchodzi? Na pewno nie redaktorów z TVP Info. A ja też na szczęście przypuszczam, że również większość telewidzów, którzy, gdy chodzi o kompetencje, wprawdzie stoją o wiele niżej od tych dwóch bałwanów, ale niestety ich szczególnie jakoś nie przewyższają. A to pozwala mi wierzyć, że nikt nic nie zauważył i jeszcze jakiś czas pociągniemy.

      W tym momencie przejdę do języka obcego, który ja akurat w tym wypadku, owszem, posiadam. Otóż tekst zamieszczony w „New York Timesie” jest bez zarzutu. Tam wszystko jest przedstawione nie tylko zgodnie z prawdą, ale w dodatku bardzo przejrzyście. Tam ów redaktor zadbał nawet o to, by między „caveat” and „making” nie wrzucać tego nieszczęsnego przecinka, co w sposób jednoznaczny wskazuje na fakt, że jemu chodziło o zastrzeżenie uzależniające, a nie o decyzję, która uzależnia. A to jest, jak wszyscy pewnie rozumiemy, nie to samo. Wręcz przeciwnie. Ów przecinek zmienia wszystko i ja daję słowo, że mi nie chodzi o tego nieudacznika, którego TVP zatrudnia na stanowisku podręcznego – w końcu podobne historie ja mogę opowiadać cały Boży dzień – ale o tych dwóch durni, którzy przedstawili tekst pozbawiony najmniejszego sensu i nawet przez ich tępą myśl nie przeszło, że oto prezentują czystą, nomen omen, bezmyślność.

       Pamiętam jak dawno dawno temu, za siedmioma górami i siedmioma lasami wspólnie z Kamiuszkiem, Gabrielem Maciejewskim, Andrzejem Nowakiem, oraz Grzegorzem Braunem wystąpiłem w warszawskim klubie Hybrydy i tam, patrząc w prosto w oczy Rafałowi Ziemkiewiczowi, opowiedziałem mu o tym, jak moja córka, w momencie gdy usłyszała że Jarosław Kaczyński przegrał prezydenturę z Komorowskim się rozpłakała i zapytałem go szyderczo, czy on się wtedy również rozpłakał. On oczywiście nawet nie oderwał się od sączonego akurat przy barze drinka, natomiast ja, tak samo jak wtedy, wiem też i dziś, że on na tamten wynik zwyczajnie ziewnął. Ale wiem też coś jeszcze. Otóż zarówno on, jak cała reszta tego towarzystwa, mają głęboko w nosie to co się dziś dzieje. Oni są skupieni wyłącznie na karierze, jaką robią uczepiwszy się aktualnej władzy, a cała reszta ich w żaden sposób nie porusza. A o tym świadczy znakomicie ów wybryk, kiedy to oni na ekranie naszych telewizorów najpierw zaprezentowali, następnie odczytali, a w końcu skomentowali komunikat nie dość że kompletnie pozbawiony sensu, to jeszcze wymierzony bezpośrednio w sprawę, której oni rzekomo bronią. Ja  dziś nie mam najmniejszych wątpliwości, że oni, siedząc tam w tym studio, nie dość że nie myślą o Polsce, to w dodatku pogrążeni są w kompletnej bezmyślności, a wszystko co robią robią na zasadzie wyuczonych odruchów.

      Wydaje mi się, że kwestię tego przecinka przedstawiłem odpowiednio jasno, jednak jeśli ktoś wciąż nie wie, w czym rzecz, polecam prowadzone przez siebie lekcje angielskiego. Również na Skypie. Tam jest wszystko co człowiek z poczuciem  niespełnienia potrzebuje.