Czy prezydent Łukaszenka w geście dobrej woli zalegalizuje małżeństwa jednopłciowe

Oczywiście nie mogę zaprzeczyć, że wynik wyborów na Białorusi jest dla nas o tyle korzystny, że dzięki niemu głosy porównujące sytuację w Polsce i na Węgrzech do sytuacji na Białorusi nieco przycichły i my tu, przynajmniej na pewien czas, możemy się zająć swoimi bieżącymi sprawami. Nie zmienia to oczywiście faktu, że to co się tam za Bugiem dzieje, nas wszystkich bardzo interesuje i bardzo kibicujemy, by ostatecznie głos narodu zwyciężył. No a przy okazji oczywiście mamy nadzieję, że i tu u nas właśnie głos narodu zostanie wreszcie uszanowany. Tymczasem przedstawiam swój najnowszy felieton z „Warszawskiej Gazecie”. Jak najbardziej aktualny.

      Ponieważ mieszkam na tyle daleko od Warszawy, by o tym co się tam dzieje być informowanym w stopniu niezbędnym do życia, nie wiem, czy początek tygodnia przyniósł tam jakieś zmiany w kwestii demonstracji w obronie ulicznego chuligana, który stworzył sobie doskonałe alibi, występując jako lesbijka o imieniu Margot. Ponieważ jednak przede wszystkim o nowych awanturach nie słyszałem, natomiast wiem, że dziś cały cywilizowany świat jest zajęty Białorusią, mogę zakładać, że cała ta kolorowa gówniażeria swoje tęczowe flagi zastąpiła flagami czerwono- zielonymi i przeniosła się pod ambasadę Białorusi. Mogę również przypuszczać, że tym razem nikt – ani minister Ziobro ze swoimi prokuratorami, ani tym bardziej Polska Policja – nie będzie im przeszkadzał w miotaniu obelg pod adresem prezydenta Łukaszenki, choćby one się składały wyłącznie ze słów powszechnie uważanych za nieprzyzwoite, a to dlatego, że niedzielne wybory na Białorusi w sposób wręcz zachwycająco skuteczny doprowadziły do ostatecznego zjednoczenia władzy z opozycją, choćby i tą najtwardszą. A kto wie, czy nie zwłaszcza z tą najbardziej twardą.

       A gdy chodzi o mnie, to jeśli cokolwiek mnie tu porusza, to akurat nie to, że wspomniane dzieci przeniosły się spod Świętego Krzyża pod białoruską ambasadę, ale to, że wraz z nimi udały się tam solidarnie polskie władze wraz ze swoimi mediami. Do tego bowiem, że liberalne lewactwo zapluwa się swoimi kompleksami na odcinku Kaczyński – Łukaszenka – Kim Dzong Un – Hitler, zdążyłem się przyzwyczaić; w końcu oni nigdy nie ukrywali, że dla nich między tymi trzema nie ma żadnej różnicy, więc mogą zupełnie spokojnie protestować przeciwko każdemu z nich, z Hitlerem oczywiście, jako wspólnym punktem odniesienia. Odsunięcie każdego z nich od władzy dla nich nie stanowi celu moralnego – bo słowo „moralność” w ich słowniku nie istnieje – lecz czysto polityczny, na którego końcu jest Wielka Tęczowa Rewolucja, która zmiecie z powierzchni Ziemi wszystko co miało odwagę kontestować świat przez nich budowany. I nie oszukujmy się. Dla nich, między Polską, Białorusią i Koreą Północną istnieje tylko jeden punkt wspólny – sprzeciw wobec nowego światowego porządku. Oni mają w kompletnym lekceważeniu to, że Kim zabija swoich przeciwników przy pomocy rakiet przeciwlotniczych, ale też i to, że Kaczyński zachowuje wszelkie cywilizacyjne standardy. Liczy się wyłącznie oddanie hołdu Nowemu Wspaniałemu Światu.

       A zatem zachowanie lewactwa mnie nie zaskakuje. Nie potrafię jednak pojąć, jak doszło do tego że ci co jeszcze niedawno byli w sposób tak strasznie brutalny oskarżani o sfałszowanie wyborów, lub w najlepszym wypadku o to, że ich prezydent został wybrany głosami wiejskiej hołoty, dokładnie to samo dziś zarzucają Białorusi.

       Nie mam pojęcia, co się tam stało, ale czuję, że oni nie musieli niczego fałszować, no i że ta jakaś Cichanouska to cwaniara na miarę naszej Margot. I to niezależnie od tego, co sądzę o tym ruskim bucu Łukaszence.