Za co starsze panie z towarzystwa kochają Rafała Trzaskowskiego?

Jak w każdy piątek, również i dziś do kiosków trafia kolejny numer „Warszawskiej Gazety”, a w nim oczywiście i mój felieton. Ponieważ nie wszyscy czytają ów tygodnik, a ci co czytają, też nie zawsze mają okazję na niego trafić, przedstawiam ów tekst i tutaj. Powinno byc dobrze.

     Wśród niezliczonych kpin kierowanych pod adresem Jarosława Kaczyńskiego, oraz ludzi, którzy pokładają w nim nadzieję na to, że Polsce nie stanie się krzywda nie do naprawienia, jest i ta, że zarówno on, jak i jego zwolennicy, stworzyli wokół hasła „Jarosław” swoisty kult jednostki. Stąd też on sam jest powszechnie porównywany do kolejnych przywódców Korei Północnej, Stalina, czy wreszcie Hitlera, a ci, którzy wymyślają coraz to nowsze sposoby wyrażenia poparcia, jak choćby słynne „Ja-ro-sław Polskę zbaw”, są wyszydzani, jako osoby tragicznie zaczadzone miłością do Wodza.

      Osobiście owe szyderstwa mam w dużej pogardzie z dwóch względów. Przede wszystkim, choć oczywiście nie mogę zaprzeczyć, że dla wielu z nas Jarosław Kaczyński rzeczywiście jest przedmiotem swoistego kultu, pragnę zwrócić uwagę, że nie jest to – i nigdy nie był – w żaden sposób kult osoby, lecz jedynie bardzo patriotycznej idei, w jaką wierzymy, a on jest zaledwie ilustracją owej wiary. Nigdy nie spotkałem się z tym, by którakolwiek z owych rzekomo zakochanych w Prezesie osób swoją miłość wyrażała głosząc publicznie, że Jarosław Kaczyński jest nadzwyczaj przystojny, że melodia jego głosu zniewala, czy wreszcie, że kiedy przemawia, to w brzmieniu wypowiadanych przez niego słów, można wyczuć „jazzującą frazę”. Choćby nie wiadomo jak bardzo tłumy jego zwolenników dawały się ponieść, to i tak na początku i końcu owych uniesień będzie wyłącznie Polska. Nie on.

      I to jest jeden powód, dla którego wspomniane szyderstwa z pełnym zdecydowaniem odrzucam. Drugi z nich, to wspomniana „jazzująca fraza” i niedawna wypowiedź pisarki Manueli Gretkowskiej poświęconej Rafałowi Trzaskowskiemu. Proszę posłuchać:  

„Od 1989 nie mieliśmy tak fotogenicznego prezydenta Warszawy, ani uwodzicielskiego kandydata na prezydenta Polski. Trzaskowski to zwycięzca sondaży typujących ideał Polaków w kategorii rządzący: mężczyzna w średnim wieku, odpowiedzialny, żonaty, dzieciaty. Na Tinderze też to mu by nie przeszkadzało, gdyby kandydował do kadencji trwałego związku. Polska chce wreszcie miłości, a nie tylko pierdolenia.

Przeglądając prezydencką ofertę ostatniego 30-lecia widać, że zaletą Trzaskowskiego jest: brak okularów, wykształcenie, trzeźwość, również polityczna, brak brata bliźniaka, wąsów i nie bycie kretynem. Jak na ten kraj to wyjątek i sukces. W dodatku Trzaskowski nie strzela z propagandowych armat, nie wije się do disco polo i suwerena tylko jazzuje. Może po ojcu muzyku ma tę jazzującą frazę. Przemawiając czasem improwizuje ale precyzyjnie”.

      Ktoś powie, że to co ja tu sugeruję nie ma najmniejszego sensu, choćby dlatego, że Jarosław Kaczyński nie jest ani fotogeniczny, ani uwodzicielski, ani wreszcie w jego głosie nie słychać jakiejkolwiek, a tym bardziej jazzującej, frazy. No ale skoro ludzie idą za Kaczyńskim mimo tego, że jemu brakuje tego wszystkiego, to znaczy, że oni tak naprawdę nie idą za nim, ale za czymś znacznie ważniejszym, czego ani Trzaskowski, ani tym bardziej starsze panie z towarzystwa z ciężką nimfomanią, nigdy nie zrozumieją.