Czy Polska przestaje być żartem?

Właściwie to zostało nam jeszcze parę dni, ale ponieważ sprawy się dzieją bardzo szybko, już dziś przedstawiam swój najnowszy felieton dla „Warszawskiej Gazety”. Ja wiem, że jest ostatnio tendencja, by raczej przedstawiać naszą sytuację jako tragiczną, ale myślę, że tym bardziej nie zszkodzi, jeśli ja spróbuję pokazać, że zmienia się całkiem dobrze.       

     Muszę zupełnie uczciwie przyznać, że katyński pomnik, o który ostatnio wybuchła tak straszna awantura, bardzo mi się nie podoba, i to z dwóch względów. Po pierwsze, uważam, że jest on wyjątkowo paskudny, zarówno pod względem estetycznym, jak i artystycznym. To jest, moim zdaniem bardzo brzyski pomnik. Po drugie, i to jest chyba nawet ważniejsze, jestem głęboko przekonany o tym, że jeśli chcemy promować w świecie naszą wielkość, najgorszą metodą jest pokazywanie owemu światu, jak to strasznie zostaliśmy przez ów świat potraktowani i jak bardzo przez to ucierpieliśmy. Nie da się bowiem głosić chwały narodu inaczej, jak tylko opiewając jego zwycięstwo.

     Z drugiej strony jednak – i to, mam nadzieję, dla wszystkich jest sprawą oczywistą – uważam, że w obecnej sytuacji, kiedy to jakiś lewacki prowokator, człowiek, który w sposób zupełnie jasny obsesyjnie Polski i Polaków nienawidzi, wspólnie ze swoimi biznesowymi partnerami, próbuje usunąć ten pomnik, postawa zarówno polskich władz jak i amerykańskiej Polonii zasługuje na nasze pełne poparcie, a co więcej, szczególnie w obliczu tego, co się dzieje w tych dniach i co ma się wydarzyć w najbliższy weekend, na najwyższe wyrazy uznania.

     O co mi chodzi? Otóż mam wrażenie, że jeszcze nigdy w swojej naszej najnowszej historii Polska nie zademonstrowała tak wielkiej determinacji, by w pełni skutecznie pokazać swoim wrogom, że nadszedł najwyższy czas, by oni zrozumieli, że łatwo już było i teraz będzie już tylko gorzej. Oczywiście, nie mam złudzeń, że to, co Polska przedstawiła w tym tygodniu, to dopiero początki i upłynie jeszcze dużo czasu, zanim oni zorientują się, że faktycznie będzie się trzeba wobec nas inaczej ustawić, no ale, jak mówię, pierwszy krok został zrobiony.

     I mogę wszystkich zapewnić, że to wcale nie są powodowane chwilowymi emocjami złudzenia. To że to się dzieje naprawdę, możemy wszyscy zaobserwować już od pewnego czasu na własne oczy. Wystarczy że się rozejrzymy wokół siebie, byśmy zrozumieli, że oto nadszedł czas, kiedy Polska jako symbol i znak stała się po raz pierwszy chyba w swojej historii częścią kultury popularnej, tak jak brytyjska flaga, czy tak zwany American Dream. Jeszcze nigdy nie mieliśmy okazji obserwować, jak bardzo samo choćby słowo „Polska” przestało być jedynie nazwą.

     Oglądałem niedawno amerykański show telewizyjny, w którym jedna z największych dziś ichniejszych gwiazd, James Corden, zorganizował bieg sprinterski, w którym z jednej strony udział wziął Usain Bolt, a z drugiej on sam, plus wszyscy autorzy jego programu – producent, muzycy, kamerzyści, scenograf, scenarzysta, reżyser… I proszę sobie wyobrazić, że nagle, wśród nich wszystkich widzimy jednego z nich w koszulce z polskim orłem i napisem „Polska”. Pojawia się tam nawet jego nazwisko… i oto niespodzianka: to nie jest w żaden sposób polskie nazwisko. I niech mi teraz ktoś powie, że to nie jest Dobra Zmiana.

Książki, jak zawsze, są w pełnej ofercie w księgarni pod adresem www.basnjakniedzwiedz.pl. Gorąco i szczerze polecam.