Przepraszam, czy ktoś nam tu ześwirował?

       Szeroko komentowana w nie związanych z opozycją mediach kampania zatytułowana „Nie świruj, idź na wybory”, zatacza coraz szersze kręgi i przyznaję, że robi wrażenie nawet na mnie, a więc kimś, kto już swoje przeżył i dziś ma skłonność do tego, by na tego typu wybryki reagować ze wzruszeniem ramion. Oglądam więc aktorów Pszoniaka, Łukaszewicza, czy ukochaną przez mnie przed laty Annę Nehrebecką, jak z zawzięciem szydzą z ludzi genetycznie upośledzonych i, poza tym, że mam do czynienia z oczywistym – nie bójmy się tego słowa – „wieśniactwem”, myślę sobie, że sposób w jaki ów skandal jest komentowany, a wraz z tym, sposób myślenia komentatorów, świadczy o tym, że również oni bardziej reprezentują owo „wieśniactwo”, niż świat wrażliwości i rozumu.

        Aby dojść do sedna sprawy, a jednocześnie wytłumaczyć się z owego „wieśniactwa”, chciałbym opowiedzieć o pewnym człowieku, który przed laty mieszkał w moich Sławatyczach i zachowując się dokładnie tak, jak to, wykorzystując swoje aktorskie zdolności, przedstawił aktor Pszoniak, był powszechnie określany imieniem Józwa. Powiem szczerze, że nigdy nie przyszło mi się dowiedzieć, jak on naprawdę miał na imię, a tym bardziej jak na nazwisko, niemniej jednak fakt jest taki, że Pszoniak odegrał jego postępki doskonale. Dziś już Józwa, z tego co mi wiadomo, nie żyje, nie wiem tym bardziej, jak to się stało, że on zmarł – domyślam się, że gdzieś zimą polazł nad Bóg i tak zwyczajnie zamarzł – natomiast my dziś mamy tę akcję i wypada nam ją komentować.

        Rzecz mianowicie w tym, że propagandowy atak, wymierzony przez Platformę Obywatelską w wyborców Prawa i Sprawiedliwości, jako ów tabun Józwów, powinien moim zdaniem być określony w taki sposób, na jaki zasługuje. Rzecz w tym, że podczas gdy rządowe media przedstawiają ową akcję jako atak skierowany przeciwko ludziom z problemami psychicznymi, a więc tymi, którzy zwyczajnie nie wytrzymali obciążeń, jakie niesie życie, a więc zwyczajnie okazali się słabi, on w sposób oczywisty dotyka przede wszystkim tych, którzy tym kim są, są nie z własnej winy, a więc ludzi zwyczajnie kalekich. Gdyby sprowadzić rzecz do absurdu, można by było zapytać sztab Platformy Obywatelskiej, czemu oni nie uznali za stosowne się pośmiać z ludzi niewidomych, głuchoniemych, czy zwyczajnie fizycznie zdeformowanych.

       Kiedy pracowałem jeszcze w szkole, miałem uczennicę, Paulinę, która miała to do siebie, że była karłem – zwracam przy okazji uwagę na fakt, że ona sama poinformowała mnie, że jest karłem, a nie liliputem. Paulina, poza tym, że była niewysoka, była bardziej inteligentna, towarzyska, wesoła, niż większość innych dzieci, do tego stopnia, że kiedy po latach, przechadzając się po mieście z moim synem, przypadkiem ją spotkałem i powiedziałem: „Aleś ty wyrosła”, ona wesoło odpowiedziała, że miło jej to słyszeć i że Antek też wydoroślał.

      A więc tu mamy moją Paulinę, a z drugiej strony ludzi, którzy w pewnym sensie ucierpieli znacznie gorzej od niej, a więc choćby tych dwóch chłopaków, których matki przyciągnęły do Sejmu, by oni tam je wspierali w proteście przeciwko rządom Prawa i Sprawiedliwości. Ale oto pojawiają się te spoty z udziałem znanych aktorów, gdzie ci w sposób jednoznaczny szydzą z ludzi, którzy dziś zagłosować zwyczajnie nie mogą, i mówią im żeby już przestali świrować, wzięli się w garść i zagłosowali na Koalicję Obywatelską, a więc tych, którzy jako jedyni dziś ich szanują. I mało tego, w tym samym momencie pojawiają się media i te zaczynają walić w ową kampanię pod pretekstem, że ona uderza w godność ludzi z problemami psychicznymi.

      Tu pozwolę sobie na wyznanie bardzo osobiste. Otóż jeszcze wiosną poprzedniego roku wpadłem w bardzo ciężki kryzys psychiczny właśnie, kiedy to uznałem, że wreszcie i na mnie przyszedł czas. Tu na blogu ów kryzys zaprezentował się w takiej formie, że przez cały tydzień nie miałem siły pisać, natomiast tu w domu doszło ostatecznie do tego, że moja córka umówiła mi wizytę u psychiatry, który jednym krótkim ruchem w postaci dwóch tabletek sprawę skutecznie rozwiązał. Korzystając ze swoich nauczycielskich przyzwyczajeń i owych piętnastu minut, zapytałem swojego psychiatrę, jak on sobie w Nowym Wspaniałym Świecie radzi zawodowo, a on mi odpowiedział, że bardzo dobrze, gdyż ostatnio jest tak, że pacjenci z problemami psychiatrycznymi, a więc ci, których pokonały nie wady genetyczne, ale zwykłe życie, stanowią największą grupę osób w ogóle chorujących.

      A zatem, na potrzeby naszej dzisiejszej refleksji, rozumiem z tego tyle, że gdyby sztab wyborczy Platformy Obywatelskiej wypuścił serię klipów, gdzie aktorzy tacy jak Anna Nehrebecka, czy Wojciech Pszoniak przedrzeźniają takich dupków jak ja i namawiają ich do tego, by wzięli się w garść, doprowadzili się do porządku, poszli na wybory i głosowali na tych, którzy odsuną od władzy szkodników z PiS-u, to nie byłoby większego powodu, by się na nich gniewać. W końcu każdy z nas ma jakieś obowiązki wobec Stworzenia i naprawdę nie wypada się mazgaić. Tu jednak mamy do czynienia z czymś absolutnie skandalicznym. Kampania Platformy Obywatelskiej skierowana jest przeciwko osobom, które nie ruszyły nawet jednym palcem, by doprowadzić się do stanu, w którym się dziś najczęściej głosować nie potrafią, i apelowanie do nich by przestali świrować, jest najwyższym rodzajem okrucieństwa, chamstwa, głupoty i – nie bójmy się tego określenia – bezmyślnego skurwysyństwa.

      W tym wszystkim, a więc również w naszej nadziei, że jest coś, co powinno doprowadzić do usunięcia tych zboczeńców ze sceny politycznej na zawsze, jest jeszcze coś, co zakłóca mój spokój. Otóż obawiam się, że przede wszystkim ci wszyscy biedacy – poza tymi dwoma cwaniakami, którzy obok swoich mamuś protestowali długimi tygodniami w Sejmie – i tak nic z tego, że już nie wspomnę o udziale w wyborach, nie zrozumieją, a więc oni i tak nie będą mieli okazji, by zademonstrować swoje oburzenie. Ale jest jeszcze jeden, znacznie poważniejszy, problem. Przez sposób w jaki ta sprawa jest przedstawiana przez rządowe media, wielu z nas uzna, że w sumie ów atak nie był aż tak skandaliczny. W końcu, jeśli ktoś postanowił oszaleć, to jest to jego i tylko jego problem. I tylko pozostaje nadzieja, że ludzie – jak mówią niektórzy, jest ich sześć milionów – mają szczególnie mocno wyostrzony zmysł prawdy i to oni, wraz z całkiem pokaźną grupą tych, których życie oszczędziło, właśnie w najbliższych wyborach dadzą Prawu i Sprawiedliwości większość konstytucyjną.

Zapraszam wszystkich do kontaktu pod adresem k.osiejuk@gmail.com. Jeśli ktoś ma ochotę nabyć moją najnowszą książkę, to jest odpowiednia droga. To jest zaledwie 30 zł plus przesyłka, dedykacja w cenie.