Powrót człowieka z grzybami

Dziś  będzie trochę dziwnie, bo żeby jakoś zacząć tę notkę, muszę wrócić do tekstu, który zamieściłem tu jeszcze w roku 2017, pod tytułem „Czy w Ministerstwie Kultury powstaje Departament Grzybów”. Przepraszam, ale inaczej się nie da, a sprawa jest nadzwyczaj poważna:

      Przyznaję uczciwie, że to całe moje pisanie od czasu do czasu natrafia na mur, na który nie jestem w stanie znaleźć sposobu i ostatecznie stoję wobec niego bezradny, ze spuszczoną w pokorze głową. I wcale nie chodzi o to, że tego czegoś nie rozumiem, czy tym bardziej nie umiem znaleźć dla jego opisania odpowiednich słów. Wręcz przeciwnie: ja to coś rozumiem znakomicie, a odpowiednich słów jest dużo za dużo i właśnie przez to owa materia przybiera kształt plazmy, której początku ani końca nie widać, a przez to nie wiadomo nawet, z której strony można do niej próbować podejść. W tej oto zatem sytuacji często nie pozostaje mi nic innego, jak pozwolić, by owa plazma przemówiła sama za siebie.

      Oto w komentarzu pod wczorajszą notką pojawił się link do następującej informacji:

„Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza do Muzeum nad Wisłą na premierę video Krainy Grzybów przygotowanego specjalnie na wystawę ‘Syrena herbem twym zwodnicza’.

W grudniu 2013 roku w serwisie YouTube pojawił się kanał Kraina Grzybów TV, który zainaugurował pierwszy odcinek ‘Poradnika Uśmiechu’ pod tytułem ‘Jak skutecznie jabłko’. Przez ponad 3 lata trwania projektu anonimowe materiały wywołały falę spekulacji na temat ich znaczenia, celu oraz tożsamości autorów, a Kraina Grzybów pomimo bariery językowej znalazła liczne grono odbiorców również w innych krajach Europy, Ameryki Północnej i Południowej oraz Azji.

Na program projekcji w Muzeum nad Wisłą złożą się filmy z kanału Kraina Grzybów TV oraz krótkie wideo przygotowane specjalnie na wystawę ‘Syrena herbem twym zwodnicza’. Po projekcji odbędzie się dyskusja z udziałem dr Magdaleny Kamińskiej (cyberkulturoznawczyni, autorki wielu publikacji, w tym „Niecne Memy. Dwanaście wykładów o kulturze internetu”) oraz autora Krainy Grzybów TV, Wiktora Striboga”.

      Czytelnicy tego bloga z całą pewnością rozumieją, że, pomijając wstrząsającą treść samej informacji, zwłaszcza w kontekście pojawienia się w niej nazwy warszawskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, a więc instytucji jak najbardziej objętej państwowym patronatem, z naszego punktu widzenia najciekawszą wiadomość stanowiło owo szczególne imię, Wiktor Striborg. A w tej sytuacji zaglądamy do naszej ulubionej Wikipedii i oto czego, poza serią nazw przeróżnych zespołów grających muzykę black metalową, się dowiadujemy:

„Strzybóg, Stribog – bóstwo wschodniosłowiańskie, wzmiankowane po raz pierwszy w 'Powieści minionych lat' w katalogu bóstw, którym Włodzimierz I Wielki wystawił posągi w Kijowie. Pojawia się także w Słowie o wyprawie Igora, gdzie wiatry unoszące strzały połowieckie nazywane są ‘wnukami Strzyboga’, na podstawie czego identyfikowano go jako boga wiatrów”.

      Skoro nasza wiedza odpowiednio się już poszerzyła i pogłębiła, zajrzyjmy znów do Muzeum Sztuki Nowoczesnej, gdzie, jak się okazuje, wspomniane na początku wydarzenie miało swój początek zaledwie przedwczoraj. Wsłuchajmy się zatem w te słowa:

„Publiczność odwiedzająca nowo powstały pawilon Muzeum obejrzy połączenie materiału historycznego – dzieł sztuki i artefaktów – z twórczością współczesnych artystów inspirowaną mitologicznym motywem. Celem wystawy jest pokazanie i uruchomienie potencjału tkwiącego w symbolu syreny. Jest to pierwsza tak duża wystawa współcześnie traktująca o syrenie, łącząca różne podejścia do zagadnień hybrydowości, tożsamości narodowej i mitologii”.

      No i jako epilog tych skromnych bardzo rozważań niech nam służy przesłany przez jednego z trzymających tu stałą wartę czytelników film. W pierwszej chwili zamierzałem ostrzec bardziej wrażliwą część czytelników tego bloga, by może jednak tego nie oglądali, jednak po namyśle uznałem, że mamy fatalny czas na to by się popisywać naszym pięknoduchostwem. A zatem trzymajmy się foteli i nie spuszczajmy z nich oka:

      Zauważyliśmy z pewnością przy okazji najpierw nazwisko artystki Aleksandry Waliszewskiej (https://culture.pl/pl/tworca/aleksandra-waliszewska), artystki, której prace, jak się dowiadujemy, są wystawiane w jeszcze jednej kulturalnej instytucji Warszawy, czyli w CSW Zamku Ujazdowskim, ale, co może jeszcze bardziej frapujące, samego Szczepana Twardocha, jako autora owego szczególnego tekstu. Otóż fakt, że ów wybitny pisarz zechciał się nam objawić w tym szczególnym kontekście, świadczy niezbicie o tym, że zatoczyliśmy właśnie pierwsze koło. A ja już tylko chciałbym zwrócić uwagę ministrowi Glińskiemu, że jeśli jemu się wydaje, że jego pierwszym na dziś obowiązkiem jest zmiana dyrekcji Teatru Starego w Krakowie, jest w głębokim błędzie. I jeśli będzie dalej w owym błędzie tkwił, spłonie. Właśnie tak – spłonie. A w tej sytuacji, sukces, czy jego brak, rządu Beaty Szydło, którego przyszło mu być ministrem, pozostaje kompletnie bez znaczenia, zwłaszcza gdy jest oczywiste, że te płomienie sięgną znacznie dalej, niż oni wszyscy mogą się spodziewać.

       

      I tak się kończy ów dawny tekst. To był rok 2017, ale, jak pewnie część z nas pamięta, parę lat wcześniej pojawił się tu cykl notek poświęcony wspominanemu tu projektowi pod wspólnym tytułem „Kraina Grzybów”, gdzie już wtedy, najwyraźniej jak potrafiłem pokazałem że mamy do czynienia z satanizmem o takim ładunku intensywności, że przy nim taka dajmy na to twórczość Nergala to zabawa przy dźwiękach melodii "Ona tańczy dla mnie". Owa „Kraina Grzybów” to jest coś tak przerażającego, że ja chyba jedyny raz w historii tego bloga ze zwykłego strachu nie wrzuciłem tego filmiku.

       Czemu dziś wracam do tego tematu? Otóż proszę sobie wyobrazić, że już za tydzień ów Stribog przyjeżdża do Katowic wraz ze swoim projektem i będzie prezentował tę śmierć w ramach dorocznego festiwalu pod nazwą Ars Independent, a płacą mu już nie tylko minister Gliński, jak dwa lata temu w Warszawie, ale: Miasto Katowice, Polskie Radio, Uniwersytet SWPS, Samorząd Województwa Śląskiego, Marszałek Województwa, TVP Katowice i cała kupa kompletnie rozproszonych organizacji, o których nie słyszałem ani ja, ani prawdopodobnie już nikt, a które, jak widać działają na okrągło i, jak się domyślam, z bardzo ściśle ukierunkowanym powodzeniem.

      No dobra, ktoś powie, że to wciąż nie jest odpowiedź na pytanie, że co mnie to w ogóle obchodzi. Nie chcę tego oglądać, to nie oglądam i cześć pracy. Otóż ja, tak się składa, mam pewne pojęcie o ludziach, którzy, owszem, tym czymś się autentycznie fascynują i wiadomość, że ów Stribog, mimo upływu lat, wciąż trzyma ich w garści przy pomocy tego jednego, bardzo konkretnego przekazu, każe mi się obawiać, że to w końcu będzie musiało wybuchnąć i odgłos tego wybuchu dotrze i do mnie, a ja bym wolał, żeby przynajmniej Polskie Państwo - choćby w tych tygodniach, gdy premier Morawiecki, tu praktycznie zamieszkał -  mnie przed tym chroniło, przynajmniej nie łożąc na to również i moich pieniędzy. 

      I to jest sytuacja, kiedy nie umiem już powiedzieć nic sensownego. Tu żadne słowa nie oddadzą nam sprawiedliwości. Wystarczy więc, że zrobię to, czego przed laty zrobić się bałem, a więc pokażę ową Krainę Grzybów tak jak ją stworzył sam TenKtóryNiePrzepuszczaŻadnejOkazji. I to wszystko. Już nawet nie widzę sensu, by apelować do kogokolwiek o cokolwiek, bo wiem, że mnie nie usłyszą, a jeśli usłyszą, to nawet nie zrozumieją, o co mi chodzi. Pozostaje modlitwa i to taka, gdzie już tylko słychać głos Psalmisty.

Boże, zetrzyj im zęby w paszczy;
Panie, połam zęby lwiątkom!
Niech się rozejdą jak spływające wody,
niech zwiędną jak trawa na drodze.
Niech przeminą jak ślimak, co na drodze się rozpływa,
jak płód poroniony, co nie widział słońca.
Zanim ich ciernie w krzak się rozrosną,
niech powiew burzy go porwie, póki jest zielony.
Sprawiedliwy się cieszy, kiedy widzi karę,
myje swoje nogi we krwi niegodziwca.