O gałęziach

Jak już wspomniałem we wstępie do komentarza Don Paddingtona, wczoraj przez cały dzień nie miałem okazji obserwować tego co się działo wokół wizyty w Polsce ruskiego prezydenta. Dopiero wieczorem, po tym jak już napisałem tekst dla Ginewry, spojrzałem w telewizor, wysłuchałem wystąpień nałęcza i frasyniuka – tak, oni od dziś będą u mnie pojawiali się wyłącznie jako nazwy, a nie nazwiska – zaniemówiłem i zrobiłem jedyne co w Polsce się od wieków w podobnej sytuacji robi, a mianowicie pobiegłem po ratunek do Księdza. Dziś trochę już do siebie doszedłem. Akurat na tyle, żeby wydusić z siebie parę słów, choć nie na tyle, żeby na sprawę machnąć ręką. A więc nie macham, lecz wyduszam.

To że wizyta Rosjanina zostanie przez System potraktowana jak nie przymierzając wizyta Ojca Świętego, wiedziałem już wcześniej. Zapowiedział mi to choćby w niedzielę w Kawie na ławę – swoją drogą ciekawa sprawa z tą ciszą wyborczą, prawda? – poseł Platformy Obywatelskiej Halicki, tłumacząc, że ten świąteczny nastrój jest dla Polaków jak najbardziej naturalny, a więc wszelkie akcje Systemu skierowane w stronę robienia z Rosjanina księcia naszych serc, są wyłącznie odpowiedzią na zapotrzebowanie społeczne. A zatem, kiedy moje dzieci, czy pani Toyahowa relacjonowały mi ów nastrój, jedynie co mi pozostawało, to z zimną rozpaczą wzruszać ramionami. No ale pojawili się w końcu nałęcz i frasyniuk. Opowiem.

Najpierw nałęcz. Otóż ja nie wiem, czy czytelnicy tego bloga wiedzą, co mam na myśli mówiąc o fizyczności tego człowieka. Kiedy on miał jeszcze brodę, wygladał jak każdy człowiek z brodą. Kiedy ją ogolił, zaczął wyglądać jak miś Yogi, tyle ze niesympatyczny. W dodatku, on ma taki szczególny sposób mówienia, który polega na tym, że między co trzecie słowo wrzuca serię dziwacznych stęknięć, co w sumie powoduje, że z niego nieustannie bije taka okropnie irytująca półprzytomna dezynwoltura, okraszona w dodatku przylepionym, pogardliwym uśmiechem. To jest coś takiego, że gdyby on znalazł się w towarzystwie, które jest moim towarzystwem, to po dwóch minutach wszyscy albo by grzecznie przestali na niego zwracać uwagę, albo on by zwyczajnie został wyrzucony za drzwi z powodu zwykłego chamstwa.

Otóż nałęcz, występując jako przedstawiciel Prezydenta, w pewnym momencie zaczął tak wychwalać wielkość Miedwiediewa, że oświadczył – na wyraźne życzenie Rymanowskiego powtarzając to oświadczenie – że dla niego Miedwiediew jest osobą bardziej wiarygodną i zasługującą na zaufanie, niż Edmund Klich – polski przedstawiciel do sprawy smoleńskiej katastrofy. Dlaczego? Z dwóch powodów. Pierwszy to taki, że Miedwiediew to osoba bardzo staraninie wykształcona prawniczo, a więc ekspert jak sto diabłów. A drugi, że z niego jest sam ruski prezydent, a więc nie byle kto. Jak mówię, prowadzący wywiad Rymanowski był tak poruszony tą deklaracją, że poprosił nałęcza, żeby on jeszcze raz to powiedział. I on to powiedział raz jeszcze. Że jeśli on ma przed sobą polskiego oficera i rosyjskiego prezydenta, to on wybiera Rosjanina. I powiedział to z tym swoim wzgardliwym stęknięciem.

Mówił nałęcz jeszcze długo i niemal równie ciekawie, ale wbrew pozorom ten tekst nie jest o nim, więc na tym jego sprawę zakończę i przejdę do frasyniuka, o którym – też wbrew pozorom – również nie mam zamiaru pisać. Otóż poproszony o opinie na temat katastrofy – bo owszem, katastrofa była pierwszym tematem tej rozmowy – powiedział, że on już ma dość gadania o Smoleńsku i o tym, co się tam stało. Że sprawa wyjaśnienia przyczyn śmierci polskiego prezydenta i innych osób rozniesionych na strzępy tamtego sobotniego poranka, jest absolutnie bez znaczenia. Że to co się liczy, to jest robienie interesów i dbanie o pozycję i wizerunek. Daję słowo, że frasyniuk nie żartował. On był całkowicie poważny, wręcz tym swoim wystąpieniem poruszony. On z autentycznym zacięciem tłumaczył, że nie ma absolutnie znaczenia, co było przyczyną tamtej katastrofy. Nie że to jest mało ważne. Jego zdaniem, to w ogóle nie jest ważne. No bo, jak to ów frasyniuk zgrabnie wyraził, co to nam da, że Rosjanie przyznają, że jakiś kontroler lotu był pijany? Jakie to przyznanie będzie miało znaczenie dla naszej gospodarki i naszych interesów?

Obecny w studio TVN24 poseł Selin, sądząc prawdopodobnie, ze frasyniuka swoim argumentem przygwoździ, spytał go, czy on uważa, że gdyby na terenie Polski doszło do katastrofy, w której zginąłby prezydent Miedwiediew, jego żona i cała kupa ważnych Rosjan, to dla takiego Putina sprawa wyjaśnienia przyczyn tej tragedii nie byłaby priorytetowa, frasyniuk odpowiedział, że nie. Że on jest pewien, że Rosjanie rozumieją, że najważniejsza jest pozycja w świecie i interesy i że wobec takich wyzwać śmierć nawet kogoś bardzo ważnego jest nieistotna. Tak powiedział frasyniuk. On tak powiedział. Można to sprawdzić, Ja nie kłamię.. Nie przesadzam. On tak powiedział w telewizji.

Napisałem wcześniej, że ten tekst nie jest ani o nałęczu ani nie o frasyniuku. Potwierdzam to w pełni. Ani jeden ani drugi nie są tu najbardziej istotni. Oni – i jeden i drugi – są zaledwie pretekstem. Bardzo dobrym pretekstem, jak na powagę tego co za chwilę nastąpi, ale zaledwie pretekstem. Jak pisałem we wprowadzeniu do komentarza Księdza, świat najwyraźniej bardzo przyspieszył. Co będzie dalej – nie wiem, ale mam bardzo mocne przekonanie, że przy tym tempie rozwoju zdarzeń, coś się stać musi. I naprawdę nie ma znaczenia, czy to co się wczoraj zdarzyło w publicznej domenie, a o czym napisałem wyżej, to wynik czyjejś głupoty, strachu, jakichś dziwnych interesów, czy zwykłej ludzkiej słabości. Przychodzi bowiem moment, że to słowo, które już pozornie wyszło z obiegu, a mianowicie ‘zdrada’, zaczyna nagle wielokrotnie odżywać. Przychodzi moment, kiedy już naprawdę, wobec starej wiecznej prawdy, że kiedy już nie ma nic, jak tylko Bóg Honor i Ojczyzna, wszystko inne traci znaczenie. A kiedy już do tego dochodzi, to przychodzi też moment, że po jednej stronie stoją wierni, a po drugiej zdrajcy. A los zdrajców nie podlega debacie.

Wiernych często też niestety nie, ale to co mnie dziś interesuje to ich los. Tylko ich.