O dziadostwie niezwyciężonym. Niezwyciężonym?

Mimo pewnego urwania głowy, jakie ostatnio cierpię z powodu zbliżających się Świąt i ciężkiej finansowej niepewności co do naszej przyszłości, nie mogłem nie zauważyć, że na naszej scenie politycznej pojawił się kolejny czarny charakter w osobie Joachima Brudzińskiego. To znaczy, jest tak, że akurat Joachim Brudziński ma już swoje, przyznane mu przez System, miejsce w tej przestrzeni od dawna, natomiast ostatnio, wobec całego ciągu kolejnych przypadków dramatycznego upadku polskiego państwa i jego elit, ktoś wymyślił, że wyciągając własnie Brudzińskiego, będzie można uzyskać parę dni dodatkowego oddechu.

Ciekawe w tym jest przede wszystkim to, czy za tą nową akcją stoją rzeczywiście słowa Brudzińskiego o dziadostwie Donalda Tuska i jego rządów, które tak bardzo oburzyły zainteresowanych, czy w obecnej chwili System działa już kompletnie chaotycznie, i tak jak gdzie indziej szuka pieniędzy na dalsze niszczenie Polski, tu bierze, co podleci. A więc w tym wypadku akurat Brudzińskiego. Mam poważne powody, żeby przypuszczać, że tu doszło do zachowań całkowicie pozamerytorycznych. System doskonale wie, że przede wszystkim Brudziński powiedział prawdę, a poza tym, że ta prawda nie jest jakoś szczególnie szokująca. Jeśli od paru dni odbywa się sabat nad prawie już politycznymi zwłokami posła ze Szczecina, to wyłącznie dlatego, że w tej kumulacji zdarzeń kompromitujących Polskę w sposób wcześniej nieznany, akurat pojawił się Brudziński i odpowiednie służby powiedziały: „Dobra. Brać go, skurwysyna!”.

Ciekawi mnie w tym wszystkim tylko jedna sprawa. Kiedy Brudziński w rozmowie z Moniką Olejnik wspomniał o tym, że Donald Tusk i jego rządy tworzą idealne dziadostwo, on w jednej sekundzie zaczęła drzeć mordę, że jak on śmie, że ona jest Polką i sobie nie życzy, żeby on obrażał jej kraj, który ona kocha i z którego ona chce być dumna. To mnie zaskoczyło, bo – jak już wspomniałem wcześniej – owo dziadostwo jest faktem powszechnie znanym i akceptowanym i, gdyby nie pisobolszewickie zagrożenie, już dawno zostałoby potraktowane z należytą powagą. Jak to się więc stało, że Olejnik zareagowała tak błyskawicznie? I to nie byle kto, ale własnie ona. Ktoś kto Polskę ma od wielu lat w - pardon my French - dupie. Czyżbym przegapił ów moment, kiedy im wszczepiono w mózgi maleńkie chipy, skutecznie zwiększające ich poziom reagowania? Jak było tak było, fakt jest faktem. Brudziński stwierdził całkowitą oczywistość dziadostwa premiera i wszystkiego tego, co wychodzi spod jego brudnych rąk, Olejnik wrzasnęła, a dalej już poszło z górki. Wczoraj jakiś podrzędny tefauenowski bałwan posunął się do tego, że zaczął niemal łkać, że jak to może być, że Brudziński – poseł i w ogóle – tak ciężko obraża Polskę i Polaków.

A ja się wciąż zastanawiam – dokładnie tak jak mój świętej pamięci Ojciec – czy oni wiedzą, że kłamią. Od kilku już lat, to co rząd i wszystko to co go otacza i dba o to, by mu się nie stała żadna krzywda, robi, rujnuje ten nasz piękny i wielki kraj na wszystkich możliwych poziomach. Prowadzi go do nieuchronnej zguby gospodarczej, niszczy przyszłość tego społeczeństwa, demoralizuje naród w stopniu niemal niespotykanym wcześniej, i wreszcie – co może już nie tak ważne, ale jednak ważne – kompromituje nas w oczach tak zwanego świata. Pół roku temu w katastrofie pod Smoleńskiej został zaatakowany polski samolot z Prezydentem, jego małżonką i z dziesiątkami najwybitniejszych przedstawicieli polskich elit, i skutkiem tego ataku wszyscy oni ponieśli śmierć. Pierwszą reakcją polskich władz na to wydarzenie było całkowite scedowanie zainteresowania tym wydarzeniem na Rosję. Od dnia katastrofy, prawdopodobnie sprawcy tego nieszczęścia z jednej strony wykazują całkowity brak zainteresowania, z a drugiej w najbardziej haniebny sposób bezczeszczą zwłoki poległych i wyszydzają tę śmierć. Upłynęło własnie pól roku od katastrofy i wedle oficjalnych informacji, wciąż nie ma pewności, czy szczątki znajdujące się w trumnach to szczątki tych osób, których nazwiska na tych trumnach są umieszczone. Mija pół roku od katastrofy, i pojawia się oficjalna wiadomość, że jest bardzo prawdopodobne, że to mięso znajdujące się w sarkofagu na Wawelu, to nie są zwłoki Prezydenta RP. I nic. Tylko zegar umieszczony gdzieś w Warszawie wybija kolejne miliardy zadłużenia.

Nowowybrany prezydent jedzie z oficjalną wizytą do Waszyngtonu i na spotkaniu z dziennikarzami, kongresmanami i diabli wiedzą z kim jeszcze robi z siebie durnia na skalę dotychczas niespotykaną, w tym czasie ogólnopolskie media jak gdyby nigdy nic podają informację, ze prezydent Komorowski ma wcale nie mniej wpadek, niż zamordowany w Smoleńsku Lech Kaczyński. Lech Kaczyński. Człowiek, który w popularnej kulturze tego skolonializowanego społeczeństwa, na poziomie faktów, zasłynął, jako ktoś kto raz pomylił imię pewnego psa, ktoś kto niezgrabnie rozkładał piłkarski szalik, no i wreszcie ktoś, kto niewyraźnie wymówił nazwisko bramkarza polskiej piłkarskiej reprezentacji. Natomiast na poziomie czarnej, podłej nienawiści, jako ktoś kto cierpi na przewlekłą sraczkę i jest ciężkim alkoholikiem. Dziś otacza nas państwo, które przyznaje, że obecny prezydent również ma parę wpadek na koncie.

Ale dziś też otacza nas państwo, gdzie zainstalowany przez Leszka Balcerowicza zegar odmierza rozrastający się jak rak dług publiczny, autentyczni gangsterzy przejmują resztki terenów, do których dotychczas nie mieli dostępu, żona Prezydenta RP ni stąd ni z owąd okazuje się być kimś całkowicie innym, niż to w najbardziej szalonych głowach mogło się narodzić w postaci najbardziej chorych myśli, a Premier już w ogóle tylko od czasu do czasu pojawia się przed kamerami, by szybko czmychnąć i pograć w piłkę. Ludzie tracą pracę wyłącznie z powodów politycznych, zbliżają się kolejne smutne Święta. A co mamy po przeciwnej stronie? Biedną, rozerwaną na najdrobniejsze krwawe strzępy Marię Kaczyńską, wyszydzoną przez zimne, bezlitosne kobiety w bucikach za ciężkie tysiące, tylko za to, że któregoś dnia swojemu mężowi spakowała śniadanie do taniej reklamówki. I teraz nagle oni podnoszą ciężki raban, że obraża się ich patriotyczną wrażliwość? Kurwa jego mać!!!! To jest nasza Polska!!!!

Joachim Brudziński rzucił w telewizyjnym wystąpieniu całkiem oczywistą, i wręcz nudną swoją oczywistością, opinię, że Donald Tusk to dziadowski premier, a polskie państwo zarządzane jest w sposób dziadowski. Nagonka trwa. Niedługo się skończy, jak wszystko co było wcześniej. Dziś jednak nagonka trwa. Rymkiewicz twierdzi, że nie jest źle. Żyjemy wprawdzie w kraju skolonializowanym, gdzie ludzie już nie wiedzą do końca, co się dzieje, ale że jest to coś, czego nam nikt nigdy nie odbierze, i to coś jest tak cenne, tak wielkie, że powinniśmy Bogu dziękować, że to coś wciąż mamy. System jednak trzyma się mocno. A nagonka trwa. Cóż można w tej sytuacji dodać? Chyba tylko to co już wcześniej powiedział Joachim Brudziński. Donald Tusk to dziadowski premier. Prezydent Komorowski, to dziadowski prezydent. Jego żona to fizyczne i intelektualne dziadostwo. Polskie elity stanowią już najczystszej wody dziadostwo. Polska kultura staje się powoli zwykłym dziadostwem. Polski sport, polski film, polska literatura – to wszystko idzie w stronę kompletnego dziadostwa. Telewizja, gazety, polskie szkoły, uniwersytety, szpitale, sądy, koleje, drogi – wszystko to, to straszliwe, rozpaczliwe dziadostwo. Oto do czego nas doprowadzono przez te trzy lata. Oto ten sukces. A jego czas odmierza ten balcerowiczowski zegar.

I tylko wciąż widać ten płomyk. Płomyk, który nigdy nie zgaśnie,. W tym całym dziadostwie, o którym Joachim Brudziński wspomniał tak bardzo przecież delikatnie, wciąż tli się ten płomyk. On nie zgaśnie. Bo on jest jak skała. Której całe zło tego świata nie skruszy. To Polska.