Nowa tablica na pożegnanie października

Czas biegnie tak szybko, że ani się obejrzałem, a tu wypada wrzucić kolejny odcinek „Wezwanych do tablicy”. Powinno być wesoło. Zapraszam.      

Wybory już za nami, my pisowska szarańcza, jak się domyślam, pisząc ten tekst jeszcze przed głosowaniem, wyszliśmy z nich z tarczą, a ja się już tylko zastanawiam, jak wpływ na ten wynik miało uaktywnienie się pod koniec kampanii najwybitniejscych przedstawicieli polskiego teatru i filmu. No bo proszę sobie wyobrazić sytuację, gdzie Polacy drapią się po swoich biednych głowach zastanawiając się, na kogo tu głosować, a na to wychodzi do nich aktor Jerzy Łukaszewicz i informuje ich, że ponieważ są „niedouczeni, wystaje im słoma z butów, są megalomanami, mają problem z porozumiewaniem się z innymi”, dają się uwodzić takim ludziom, jak Jarosław Kaczyński. Ja oczywiście rozumiem, że Łukaszewicz, podobnie jak większość jego znajomych, Polską i Polakami gardzi, i to jest u nich stan zupełnie naturalny. Chciałbym jednak temu dziwakowi przypomnieć, że czas kiedyśmy się tu wszyscy zachłysnęli Europą, kapitalizmem i paszportem w każdym domu, już dawno minął i dziś jest moda na Polskę właśnie, nawet za cenę wspomnianej słomy. Dziś ludzie, choćby i najmniej zainteresowani polityką, dobrze wiedzą, że największy wstyd to nie jest już wychodząca z butów słoma, lecz choćby gołe kostki Kuby Wojewódzkiego. Choćby one.

***

Tu jednak być może ciekawsze od tej słomy było to, co Olgierd Łukaszewicz miał do powiedzenia na temat rzekomego braku niedouczenia wyborców Prawa i Sprawiedliwości. Ja oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że nauki, jakie pobierał w swojej młodości Olegierd Łukaszewicz i ludzie, których on szanuje, to nauki nie byle jakie, natomiast bardzo byłbym ciekawy dowiedzieć się co się z tą ich mądrością stało na przestrzeni lat, że taka choćby Krystyna Janda nieustannie demonstruje tak dramtatyczny brak inteligencji, że to zaczyna rodzić podejrzenia wobec całej, że tak to ujmę, korporacji. Osoby, które spędzają część swojego czasu w Internecie wiedzą zapewne, że jakieś dwa lata temu pojawiło się w Sieci zmanipulowane zdjęcie słynnego caritasowskiego „okna życia” w Radomiu, gdzie zamiast oryginalnego apelu „Mamo, pozwól mi żyć”, pojawiła się informacja, że „dzieci z wadami genetycznymi” nie będą przyjmowane ze względu na „brak chętnych do adopcji”. Lata minęły, żart się odpowiednio zestarzał, kurz opadł, a tu nagle owo zdjęcie znów zawładnęło wyobraźnią części internautów, w tym, owszem, wspomnianej Krystyny Jandy, która uznała, że ma do czynienia z najprawdziwszą prawdą, w dodatku prawdą potwierdzającą tylko jej najbardziej mroczne przeczucia. Przepraszam bardzo, ale przy tym stanie zidiocenia, jakie ma znaczenie to, co komu wystaje z butów?

***

Tak, tak. Krystyna Janda to ktoś o kim można by było pisać wiersze. Oto niedawno we wspomnianej Sieci pojawiła się tabela z robiącym bardzo poważne wrażenie zestawieniem, porównującym ceny w Polsce z roku 2015 i roku 2018. Otóż jak się okazuje, wówczas kiełbasa kosztowała 7 zł., podczas gdy dziś 27; mięso w roku 2015 można było kupić za złotych 12, a dziś trzeba za nie płacić złotych 30; prąd kosztował 200, a dziś 400;  masło 1,90, a teraz 9,50… i tak dalej w tym stylu. I to oczywiście aktorka Janda również uznała za informację wartą uwagi i puściła ją daleko w świat, jako dowód na to, że faszyzm puka do drzwi. Przepraszam bardzo, ale co to zdaniem Olgierda Łukaszewicza się tu z tymi Polakami wyprawia? Czyżby było jeszcze gorzej, niż mu się wydawało? A może, kiedy on mówi o Polakach, to nie ma na myśli siebie i Krystyny Jandy?

***

A może też tu nie chodzi wcale o to, że ktoś jest głupi, a kto inny mądry, ale o to, że w przedwyborczej gorączce niektórzy stracili zimną krew i na pewien czas przy okazji też rozum? W końcu, wbrew wiejskim przesądom, histeria to nie jest typowo kobieca przypadłość, a już zwłaszcza w czasach, gdy różnice między płciami zaczynają się niejako naturalnie zaciemniać. Myślę sobie o tej histerii, bo jak inaczej jak nie wynikiem ciężkiej histerii można nazwać zachowanie posła Platformy Obywatelskiej, Grzegorza Furgo, który znalazł gdzieś w Internecie dawny nazistowski plakat, sparodiowany w taki sposób, że jego propagandowe ostrze, zamiast w koalicję antyhitlerowską, zostało skierowane przeciwko Prawu i Sprawiedliwości, i strasznie z siebie zadowolony opublikował go na swoim profilu. Dziś wszyscy się zastanawiają, czy poseł Furgo wiedział, że korzysta z propagandowych metod Heinricha Goebelsa, czy może, biedaczek, postąpił zupełnie bezmyślnie. Otóż rzecz w  tym, że to czy on wiedział, czy nie, to jest kwestia kompletnie bez znaczenia. To co się liczy to fakt, że w tym swoim antypisowskim zaślepieniu Furgo uznał, że owa estetyka to jest coś, co warte jest swojej ceny. A to z kolei oznacza, że oni już łapią się brzytwy. I to jest wiadomość dobra.

***

W ogóle dobrych wiadomości jest co niemiara. Jak już wspomniałem, kiedy piszę ten tekst, jesteśmy jeszcze kilka dni przed wyborami, więc wszystko co piszę otoczone jest pewnym ryzykiem. No ale, nawet jeśli założymy wariant najbardziej pesymistyczny, perspektywy naprawdę wygladają nienajgorzej. Jak wiemy, portal onet.pl zdecydował się utopić premiera Morawieckiego i po wielu miesiącach ciężkich poszukiwań w mrokach słynnych taśm z restauracji Sowa & Przyjaciele, znalazł parę zdań wypowiedzianych przez ówczesnego prezesa banku BZWBK, gdzie ten, owszem, zachowuje się jak prezes banku w rozmowie ze znajomymi podczas biznesowej kolacji. W odpowiedzi na te rewelacje zareagowała telewizja TVP Info i wywaliła Onetowi na głowę godziny dotychczas niepublikowanych wypowiedzi ludzi Platformy, z których każda jedna skutecznie przykrywa wszystko to co Morawiecki zdążył, czy nie zdążył powiedzieć. Na mnie największe wrażenie zrobiła rozmowa jednego z czołowych polityków Platformy Obywatelskiej z jednym z lokalnych biznesmanów na temat rządu Donalda Tuska, z której po drobnej edycji otrzymujemy coś takiego:

„Znaczy, problem polega na jednej rzeczy. Mianowicie na tym, że to są ludzie, którym się coś chce, a natrafiają na taką rzecz, z którą ja bym sobie nie dał rady intelektualnie. Ja bym pierdolnął drzwiami. Znaczy ja bym popracował 3 tygodnie w tym rządzie i bym pierdolnął drzwiami. Bo tam pracuje taka banda debili, w innych resortach... Połowa gości to są idioci…To są goście, którzy nic nie rozumieją ani z ekonomii, ani z prawa. Oni z niczego nie... Jak ich, kurwa, nie potrząśniesz za jakieś... Kupa debili, kurwa. Olgierd, ma, kurwa, świętą rację”.

I to są ludzie, których Jarosław Kaczyński ma traktować jak konkurencję? Nie żartujmy, proszę.

*** 

Żartowałem z tym nie żartowaniem. Pożartować jest bowiem zawsze dobrze, zwłaszcza gdy atmosfera sprzyja. Oto, proszę sobie wyobrazić, że Jerzy Stepień, były prezes Trybunału Konstytucyjnego, a dziś jeden z czołowych bohaterów walki z pisowską szarańczą, w wywiadzie dla Onetu w następujący sposób skomentował fakt, że w roku 2005 Trybunał Konstytucyjny pod jego przewodnictwem zadecydował o wyższości Konstytucji nad prawem unijnym:

„Jeśli zachodzi kolizja między prawem unijnym a polską konstytucją, ustawodawca w naszym kraju ma dwa wyjścia: albo dostosuje konstytucję do przepisów unijnych, albo wyjdzie z Unii. Trzeciego wyjścia nie ma”.

Skoro już wpadlismy w nastrój prawdziwie szampański,  ja w tej sytuacji chciałbym powiedzieć, że przy próbie oceny stanu w jakim się znalazł sędzia Stępień mamy dwie możliwości: on jest albo idiotą, albo agentem obcych służb.

Żartowałem. Możliwości jest cała masa. Jak to w życiu. Zwłaszczy gdy, jak wiemy, wciąż nie udało się zwalczyć problemu tak zwanych dopalaczy.

Książki jak zawsze są tam gdzie zawsze. Taki mi wyszedł żart. Zapraszam wszystkich. To się naprawdę da czytać.