Czy Ojciec Dyrektor odbierze Antoniemu Macierewiczowi złoty kluczyk?

       Premier Morawiecki przedstawił skład nowego rządu, jak najbardziej z Antonim Macierewiczem na pierwszym planie, a ja, ile razy mnie ktoś pyta, jak mi się podobają moje talenty profetyczne, odpowiadam niezmiennie, że choć rzeczywiście bardzo liczyłem na to, że Macierewicz da nam od siebie choć na pewien czas odsapnąć, a tu się okazuje, że przynajmniej jeszcze nie teraz, to wcale nie czuje się ze sobą tak całkiem najgorzej. Przede wszystkim może dlatego, że, jak się okazuje, nie ja jeden kompletnie nie przewidziałem tego, co nam przyniesie ta niby „rekonstrukcja”, ale też zachowuję ów pełny spokój dzieki świadomości, że to co się wczoraj stało, może jeszcze bardziej niż się mogłem spodziewać, wskazuje na to, że dziś głównym problemem Jarosława Kaczyńskiego jest właśnie nie rzekoma potrzeba przyśpieszenia ekonomicznego, lub konieczność poprawienia naszej pozycji w Brukseli, czy wreszcie przygotowanie Mateusza Morawieckiego na swego następcę, lecz właśnie Antoni Macierewicz i pozycja, jaką on w ostatnich latach uzyskał, a która dała mu taką siłę, że zdecydował się wypowiedzieć wojnę już nie tylko samemu prezydentowi, ale i prezesowi Kaczyńskiemu. Jak mówię, Macierewicz pozostał na swoim stanowisku i moim zdaniem nie jest to wiadomość dobra. Z jednej strony, to co się stało tylko niepotrzebnie przedłuża kryzys, a z drugiej, przez fakt, że tym samym niemożliwe okazały się jakiekolwiek zmiany w rządzie, poza wyrzuceniem Beaty Szydło, powoduje, że Prawo i Sprawiedliwość znalazło się w sytuacji jednoznacznie dla partii kompromitującej.

      Wszyscy mieliśmy okazję przez wiele dni, a tak naprawdę może i miesięcy, odbierać mniej lub bardziej sensacyjne wiadomości na temat zbliżającej się rekonstrukcji rządu, następnie słuchać pożegnalnego przemówienia w Sejmie premier Szydło, potem oglądać kolejne uroczystości w Pałacu Prezydenckim, a wszystko to przy akompaniamencie najczęściej kompletnie sprzecznych ze sobą opinii ze strony zarówno politycznych komentatorów, jak i samych polityków, na temat tego, co to się tak naprawdę w Polsce dzieje, w jakim celu i z jaką perspektywą, a wszystko po to, by na samym końcu przeżyć to straszne upokorzenie pod tytułem „Prezydent odbiera ślubowanie od nowych ministrów”. A mówiąc o upokorzeniu, nie mam na myśli ani premier Szydło, ani nowego premiera Morawieckiego, ani Prezydenta, ani starych-nowych ministrów, ani w ogóle całego tego towarzystwa. Oni, nawet jeśli przyszło się im nieco zarumienic, to jak zawsze, świetnie sobie poradzą. A najlepiej o tym świadczyć może choćby fakt, że nawet Mariusz Kamiński, składając ślubowanie, bez mrugnięcia okiem powiedział: „Tak mi dopomóż Bóg”. Upokorzeni zostaliśmy natomiast my wszyscy, najpierw w takim napięciu czekający na to co się ma wydarzyć, a następnie przeżywający każdą kolejną minutę owej szopki, w poczuciu, że jesteśmy traktowani jak ostatnie szmaty, a nie jak, było nie było, wyborcy.

      Doszło ostatecznie do zapowiadanego to tu to tam „trzęsienia ziemi”… a na samym końcu okazało się, że wszystko się ograniczyło do tego, że wyleciała ze stanowiska niezwykle popularna, zasłużona i doprawdy Bogu ducha winna pani premier. I nikt z nich nie uznał za stosowne spojrzeć nam w oczy i odpowiedzieć, dlaczego tak, w związku z czym i za co. Jakiś mądrala z Platformy Obywatelskiej, czy może z Nowoczesnej gdzieś tam powiedział, że cała owa zmiana premiera jest skierowana przeciwko prezydentowi Dudzie, a widać to było rzekomo po jego twarzy, kiedy żegnał odchodzącą Szydło. A ja, owszem, widziałem jak bardzo Prezydent był strapiony – swoją drogą, ciekawe, że tam wszyscy robili wrażenie strapionych – tyle że ani przez chwilę nie ulegało dla mnie wątpliwości, że owo strapienie jest spowodowane świadomością, że to on tak naprawdę stoi za tym odwołaniem. On oczywiście nie chciał odwołania Szydło. Jedynie miał dość Macierewicza, no ale kiedy się okazało, że się nie udało, zrobiło mu się zwyczajnie głupio. No ale mamy tego naszego prezydenta i jest właśnie bardzo dobry moment, by powiedzieć o nim parę dobrych słów. Otóż podczas tej ponurej maskarady w Pałacu na Krakowskim Przedmieściu odniosłem wrażenie, że to właśnie Prezydent jako jedyny zachował się tak jak trzeba. To on jako jedyny uznał, że i nam należy się parę słów wyjasnienia. Jeśli ktoś ma okazję, zachęcam do tego, by uważnie wysłuchał, lub przeczytał raz jeszcze jego wczorajsze wystąpienie. Proszę zwrócić uwagę, że on tam właściwie całkiem jednoznacznie oświadcza, że to co się dzieje jest wprawdzie wydarzeniem niezwykle ważnym w historii Polski, niemniej stanowi jedynie początek czegoś znacznie ważniejszego, a ja rozumiem to tak, że on ma na myśli ostateczne odsunięcie od wszelkich wpływów prawdziwego złego ducha obecnej władzy. I tu przepraszam bardzo wszystkich czytelników, na czele z moim drogim kolegą Coryllusem, że wcale nie mam na myśli Mateusza Morawieckiego, ale jak najbardziej Antoniego Macierewicza. Ta żenada, z którą mieliśmy do czynienia wczoraj, ten wstyd i prawdopodobnie nieunikniony, i bardzo poważny, kryzys zaufania dla Prawa i Sprawiedliwości, ale też idealnie suche stopy z jakimi z tego zamieszania póki co wychodzi Macierewicz, pokazują bardzo wyraźnie, że ja tu mam jeszcze bardziej rację niż jeszcze parę dni temu. Żeby w pozornie idealniej politycznie sytuacji wpędzić swój życiowy wręcz projekt w tak ciężkie kłopoty, trzeba być albo idiotą, albo być do tego zmuszonym. Mam nadzieję, że Mateusz Morawiecki, z solidnym wsparciem ze strony Prezesa, sobie z tym poradzi. Najwidoczniej Beata Szydło nie miała wystarczającej siły. Ci może jednak dadzą radę.

      I już na sam koniec mam dla wszystkich moim zdaniem interesującą propozycję. Jak wiemy, tuż po tym, jak Prezes nominował go na stanowisko premiera, Morawiecki pierwsze swoje kroki skierował do nie do "Rzeczpospolitej", nie do Karnowskich, nie do wreszcie Kurskiego z Rachoniem, ale do Telewizji Trwam, by wziąć udział w „Rozmowach Niedokończonych”. Przyglądajmy się uważnie, w jaki sposób w najbliższym czasie będzie traktował Antoniego Macierewicza ojciec Rydzyk.

Zapraszam jak zawsze do księgarni pod adresem www.basnjakniedzwiedz.pl, gdzie niezmiennie są do kupienia moje książki.