O zapomnianej łodzi, wrażliwych liberałach i gnuśności wiecznie żywej

      Jak się właśnie dowiedziałem, z okazji pierwszej rocznicy śmierci prof. Zyty Gilowskiej, na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim zorganizowana została specjalna konferencja, zatytułowana „Finanse publiczne a rozwój gospodarki – in memoriam profesor Zyta Gilowska”. Z informacji, jakie udało mi się znaleźć w mediach, trudno się dowiedzieć ani tego, kto był organizatorem owego wydarzenia, kto brał w nim udział i po co, ani też tego, na czym ono konkretnie polegało, natomiast, owszem, wiadomo że jego ranga była na tyle duża, że udział w nim wziął sam prezes Jarosław Kaczyński. Mówiąc zupełnie szczerze, podejrzewam, że to wszystko odbyło się tak jak zawsze, czyli wspomniany Kaczyński wezwał do siebie jednego z drugim i zapytał: „Pamiętacie, co się stało rok temu?”, a kiedy okazało się, że oni ani nie pamiętają, ani ich to nic nie obchodzi, to im przypomniał, no i trzeba było się szybko wokół sprawy zakręcić. A ostatecznie i tak naprawdę jedyną informacją, jaka do nas z Lublina dotarła to ta, że wspominając Zytę Gilowską, Prezes określił ją jako „osobę o przekonaniach liberalnych i społecznej wrażliwości”.

      Dla mnie natomiast, ale, jak sądzę, również dla czytelników tego bloga, wspomnienie śp. Zyty Gilowskiej nie objęło czegoś, bez czego moim zdaniem pamięć o owej świętej kobiecie pozbawiona jest jakiegokolwiek sensu, a więc wydanej w zeszłym roku jeszcze przez Klinikę Języka książki zawierającej najbardziej osobiste refleksje, którymi ona przez ostatnie lata swojego życia zechciała się dzielić z pewnym blogerem. I tu się muszę od razu – po raz kolejny zresztą – zastrzec, że osoba owego blogera nie ma tu najmniejszego znaczenia. Oczywiście, to on był adresatem tych listów, on zdecydował się je opublikować, natomiast to co się tak naprawdę liczy, to fakt, że pod sam koniec swojego życia prof. Zyta Gilowska powiedziała parę rzeczy, na tyle ważnych, że bez nich nie mamy sposobu, by to, kim ona była, zrozumieć i w konsekwencji docenić i dziś jej słowa pozostają praktycznie nieznane. Co gorsza, pozostają nieznane nie przez jakieś niedopatrzenie, ale przez najwyraźniej bardzo starannie zrealizowany plan.

      Z tego co wiem, fakt pojawienia się owej książki, a tym samym fakt publikacji ostatnich najbardziej prywatnych, a tym samym, być może najbardziej szczerych refleksji Zyty Gilowskiej został podczas wspomnianej konferencji bardzo starannie przemilczany. Ja mam naturalnie świadomość, że skutkiem pewnego układu zdarzeń, wiele osób, choćby i szczerze oddanych życiu i dziełu Zyty Gilowskiej, zwyczajnie nigdy nie miało okazji się o wspomnianych listach, ale też i o tym, że one zostały w ogóle opublikowane, dowiedzieć – a ten wypowiedziany przez Jarosława Kaczyńskiego i wspomniany wcześniej idiotyzm jest najlepszym tego dowodem – niemniej jednak nie mam najmniejszych wątpliwości, że są ludzie, którzy to wiedzą i zrobią wszystko, by ta wiedza nie stała się wiedzą powszechną. Dlaczego? Oczywiście nie ze względu na osobę Zyty Gilowskiej, ale z uwagi na nazwę wydawnictwa, które owe listy zdecydowało się opublikować. Czyli nawet nie przez osobistą niechęć do kogokolwiek, lub czegokolwiek, ale przez najbardziej ciemne interesy.

      Jeszcze w zeszłym roku, z okazji dnia Wszystkich Świętych, dziennikarka „Wiadomości” Maria Stepan, wspominając zmarłą w kwietniu Zytę Gilowską, wyjaśniła, że mowa jest o „jednym z założycieli Platformy Obywatelskiej”, „ministrze w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza”, oraz osobie „kontrowersyjnej”, czy może tylko „barwnej”. I ja to oczywiście rozumiem. Ten poziom bezprzykładnego chamstwa mnie oczywiście oburza, niemniej mu się nie dziwię. Maria Stepan to najpewniej jeszcze jedna prosta idiotka, a „Wiadomości” to, jak wiemy, program o charakterze ściśle propagandowym, realizujący bieżące interesy władzy. A zatem kontrola, jak jest nad nim sprawowana, prowadzona jest wyłącznie w wyznaczonym zakresie, a więc kolejnych kompromitacji opozycji, problemu uchodźców, oraz sukcesów ministra Morawieckiego. Jeśli Maria Stepan z jakiegoś powodu Zytą Gilowską gardzi, ona może ją potraktować w sposób dowolny i dyrektor Kurski nie będzie miał z tym najmniejszego problemu. Ona ma jedynie uważać, by nie zaszkodzić interesom władzy. 

      Jeśli jednak już mówimy o lubelskiej konferencji poświęconej wspomnieniu śp. Zyty Gilowskiej, którą zaszczycił swoją obecnością sam Jarosław Kaczyński, sprawa wygląda zgoła inaczej. Książka „O samotnej wyspie, zapomnianej łodzi i oceanie bez kresu” miała psi obowiązek zostać tam zauważona. A jeśli zauważona nie została, to mamy problem. I powtarzam raz jeszcze: ów problem nie nazywa się ani Klinika Języka, ani tym bardziej Krzysztof Osiejuk. Chodzi natomiast jak najbardziej o to, że ledwo co udało nam się wyrwać Polskę z rąk ludzi złych i występnych, niemal natychmiast oddaliśmy ją w ręce tych, co nawet jeśli nie są źli i nie występni, to z całą pewnością głupi i gnuśni. Drobni cwaniacy których jedyną ambicją jest dociągnąć do jutra tak, by mieć pewność, że wprawdzie na helikopter nie starczy, ale jakąś flaszkę zawsze się trafi. No i obok nich tych, którzy powinni mieć na to wszystko oko, ale uznali, że przecież nie są kurwa w stanie nad wszystkim zapanować.

     Przepraszam bardzo. Poniosło mnie. Jarosław Kaczyński, jeden z najbliższych przyjaciół Zyty Gilowskiej, nie przeklina.

Książkę „O samotnej wyspie, zapomnianej łodzi i oceanie bez kresu” można kupić w księgarni pod adresem www.coryllus.pl, a dokładnie rzecz biorąc tu.