Gdy polskim sądom odpadła piąta klepka

Najpierw chciałbym się zwrócić do naszego człowieka w USA, Janusza Wilczka, żeby napisał do mnie z innego adresu, bo ten którego używa, odrzuca moje maile. Skoro to już jest załatwione, chciałbym zachęcić do przeczytania mojego najnowszego felietonu z „Warszawskiej Gazety”. Powinien się spodobać.

      Oczywiście biorę pod uwagę możliwość, że większość czytelników „Warszawskiej Gazety” w owym medialnym chaosie dziś już nie pamięta tamtego zdarzenia. Jest wręcz bardzo prawdopodobne, wobec znanej nam aż nazbyt dobrze szczególnej umiejętności wspomnianych mediów „zagadywania” tego co naprawdę ważne, wielu z nas mogło nawet tego co się stało nie zauważyć. A stało się tak, że jeszcze w roku 2014 legendarny działacz dawnej „Solidarności”, a wówczas jeden z głównych doradców prezydenta Bronisława Komorowskiego, Henryk Wujec, potrącił samochodem przechodzącego przez przejście dla pieszych człowieka, powodując u niego ciężkie obrażenia. Jakby tego było mało, Wujec zlekceważył samochód, który wcześniej zatrzymał się, próbując przepuścić przechodzące przez przejście osoby, no i wjechał prosto w tego człowieka.

      Niemal trzy lata trwały próby sprowadzenia Wujca przed sprawiedliwość i przez ów czas sprawa była albo w typowy dla polskich sądów odwlekana, albo kiedy już udało się wszystko zorganizować, sam oskarżony nie raczył się w sądzie pojawić, no i wreszcie po trzech latach doszło do rozpatrzenia sprawy i ogłoszenia wyroku. Sąd Rejonowy dla dzielnicy Warszawa-Mokotów w osobie niejakiego sędziego Mielcarka Wujca uniewinnił. Jak poinformowały nieliczne zainteresowane wydarzeniem media, wydając swoją decyzję, sędzia Mielcarek za okoliczność dla Wujca łagodzącą uznał fakt, że ten nie zauważył jadącego przed nim i zatrzymującego się przed przejściem dla pieszych auta, no i że poza tym było ciemno. Wedle tych samych informacji, sędzia Mielcarek uznał, że wina leży po stronie pokrzywdzonego, bo uczestniczenie w ruchu drogowym wymaga odpowiedzialności od wszystkich, nie tylko od kierowców. Ci wprawdzie mają uważać, żeby przechodniów nie rozjeżdżać, natomiast przechodnie nie powinni wchodzić na przejście, kiedy zbliża się samochód, a kiedy już na tym przejściu się znajdą, mają z niego jak najszybciej wiać.

      Niemal jak wisienka na weselnym torcie pojawił się jeszcze jeden argument, który zdaniem sędziego Mielcarka świadczy przeciwko potrąconemu przez Wujca obywatelowi, a mianowicie taki, że to co się wówczas stało było „dość typową sytuacją, jak na warunki warszawskie”. I to jest dla mnie prawdziwa rewelacja. Nagle się okazuje, że tak zwane „warunki warszawskie” stają się zdaniem niektórych sędziów kategorią czysto prawną. A to moim zdaniem musi prowadzić do tego, że sędziowie w innych miastach będą wydawać swoje decyzje, czy to w jedną, czy drugą stronę, uzasadniając je tym, że do wykroczenia, czy być może nawet przestępstwa, doszło w typowej jak na warunki krakowskie, poznańskie, wrocławskie, czy gdańskie sytuacji. A ja nie mam najmniejszych wątpliwości, że przy konsekwentnym jego stosowaniu, nasi sędziowie będą mogli poradzić sobie z absolutnie każdą sytuacją prawną, w jakimkolwiek miejscu i w jakimkolwiek czasie. Może im się to przydać szczególnie teraz, gdy Dobra Zmiana próbuje tych cwaniaków doprowadzić do przytomności, a oni z kolei nie marzą o niczym innym jak zademonstrować swoją bezkarność. Ci sędziowie to jednak łebscy ludzie.

Niezmiennie zachęcam do odwiedzania księgarni pod adresem www.coryllus.pl i do kupowania moich książek. Niedawno zrobiliśmy dodruk „Listonosza”, inne też już schodzą, więc nie zaszkodzi się pospieszyć.