Jeszcze o niepokornych kapusiach

      W reakcji na moją wczorajszą notkę, jeden z czytelników przysłał mi tekst napisany przez Rafała Ziemkiewicza jeszcze w roku 2015, a więc, o ile dobrze pamiętam, mniej więcej w tym czasie, kiedy ów mędrzec przestrzegał „Gazetę Wyborczą” przed prawdziwą prawicową zarazą, która już tylko czeka aż on z kolegami stracą swoją pozycję. Zapoznałem się z refleksjami Ziemkiewicza https://dorzeczy.pl/6791/Turboniepokorni.html i z prawdziwym zaciekawieniem zauważyłem, że on już wtedy, walcząc z tym, co my nazywamy myślą niezależną, a oni „oszołomstwem”, podpierał się argumentem w osobie Jarosława Kaczyńskiego, którego rzekomo owo „oszołomstwo” chce zniszczyć. Uderzył mnie ów argument, ponieważ wrócił on z prawdziwym przytupem właśnie w tych dniach w tekście omawianym przeze mnie na tym blogu ledwie co wczoraj. Tu również, atakując mnie i Coryllusa, zarzucił nam Ziemkiewicz, że to co my dziś głosimy to zaledwie wstęp do „wieszania” Jarosława Kaczyńskiego. Oto, zdaniem Ziemkiewicza, mamy w Polsce od dawna upragnioną wolność oraz Jarosława Kaczyńskiego, który nam utrzymanie owej wolności gwarantuje, podczas gdy takie „świry” jak ja czy Coryllus próbują ową gwarancję zniszczyć. Oczywiście, każdy kto czyta nasze blogi, doskonale wie, w jaki sposób my tu patrzymy na Jarosława Kaczyńskiego i jak bardzo boimy się nadejścia chwili, kiedy on w końcu odejdzie i Ziemkiewicz z kumplami wreszcie poczują, jak wieje wiatr historii… pozostaje jednak w tym wszystkim sam Ziemkiewicz. No a skoro on, to ja może zaproponuję byśmy dziś poczytali sobie pierwszy w ogóle tekst, jaki opublikowałem na tym blogu, poświęcony jak najbardziej Rafałowi Ziemkiewiczowi. Mamy zatem luty 2009 roku, o niepokornych, a co dopiero o „turboniepokornych” jeszcze ptaki nie śpiewają, natomiast Rafał A. Ziemkiewicz już jest. Cały on. Zapraszam.

      Zwykle z dużą przyjemnością i satysfakcją czytam opinie Rafała Ziemkiewicza. Niestety w „Rzeczpospolitej” z 27 lutego p. Ziemkiewicz napisał coś, co uważam za błąd zaskakujący swoją trywialnością i tym bardziej zasługujący na polemikę.

      Otóż w swoim komentarzu "Grochem o ścianę" Redaktor pisze, że, próbując się głupio tłumaczyć z serii porażek, prezes Kaczyński przecenia wpływ mediów na opinię publiczną, bowiem: „gdyby media miały aż taki wpływ, jaki im prezes PiS przypisuje, nigdy by nie doszło do Sierpnia '80, ani upadku komunizmu - ludzie wciąż by wierzyli, że Polska rośnie w siłę, a im żyje się dostatniej”.

A ja się dziwię, jak można być tak naiwnym. Przede wszystkim historycy i inni komentatorzy wciąż nie ustalili wspólnej opinii, co do tego, dlaczego komunizm upadł. Jakkolwiek by jednak patrzeć, poziom tak zwanego społecznego sprzeciwu nie zajmuje w tych spekulacjach pierwszego miejsca. I to akurat nie dziwi, bo kto pamięta tamte lata, pamięta też dobrze, że społeczeństwo ogólnie rzecz biorąc komuny nie lubiło, ale to nie-lubienie nie zmieniało ani na chwilę faktu, że gen. Jaruzelski był zawsze bardziej popularny od Wałęsy, nie mówiąc już o Kuroniu, czy Michniku. I że jak przyszło do wyborów w roku 1989, to ponad 30% społeczeństwa uznała, że nie ma się czym przejmować „tym całym cyrkiem”.

      Nawet gdyby jednak uznać, że to ludzie wbrew całej propagandzie i psychicznej opresji unieśli się mocą zdrowego rozsądku i moralnego sprzeciwu, to ani ja, ani red. Ziemkiewicz, ani nikt inny nie może mieć pewności, czy gdyby nie ciężka, codzienna propaganda, to system nie runąłby dużo wcześniej.

      Myślę jednak, że pan redaktor Rafał Ziemkiewicz wie to co ja zupełnie dobrze i moje słowa nie są mu do niczego potrzebne. Po prostu chciał napisać, że Jarosław Kaczyński się zaplątał w polityce i żeby to udowodnić użył argumentu, którego nie przemyślał.

      Moim zdaniem on to wie, bo wskazują na to inne jego słowa, w innym jego artykule w tej samej Rzepie, gdy pisze: „Lęk zawsze idzie w parze z niechęcią, więc jeśli przekonamy ludzi, że nasz rywal jest dla nich groźny, sami wyciągną właściwe wnioski”. I dalej: „Ponieważ szyderstwo idzie w parze z pogardą, jeśli uczynimy naszego rywala obiektem kpin, także wtedy odbiorca wyciągnie wnioski na jakich nam zależy".

       Jakże to celna refleksja. Nikt by tego lepiej od red. Ziemkiewicza nie ujął. Może nawet i prezes Kaczyński. On jednak przynajmniej to wie. I o tym mówi. I ma do tego prawo. Bo to fakt, nie obsesja.

      Tak to się działo 8 lat temu. Wprawdzie Ziemkiewicz pozostał dokładnie taki sam, jednak myśmy zdecydowanie wydorośleli i spoważnieli. Może jeszcze nie do końca, ale na tyle skutecznie, by czytając powyższe słowa wiedzieć, że mamy do czynienia nie z błędem, lecz charakterem, lub co gorsza metodą.

Gdyby ktoś się zastanawiał nad tym, co by tu sobie kupić do czytania, polecam ksiegarnie pod adresem www.coryllus.pl. Tam można znaleźć nie tylko moje książki.