Fabryka zabójców spod znaku uśmiechniętej Polski

Dziś, kiedy ten miejscami dość nerwowy tydzień dobiega szczęśliwego końca, a dzień taki piękny, nie będzie źle przedstawić Państwu mój najnowszy felieton dla „Warszawskiej Gazety”. Zapraszam.

      Od minionego weekendu myślę dużo o pewnym obywatelu z miasta Przemyśla, nazwiskiem Kamil Kurosz, który w ramach internetowej aktywności, zamieścił szereg komentarzy, w których albo namawiał do zamordowania Jarosława Kaczyńskiego, albo osobiście deklarował chęć przeprowadzenia owego aktu. Dziś Kurosz jest, jak słyszę, aresztowany i grożą mu zarzuty karne, a ponadto został właśnie wyrzucony z pracy, a ja przyznam szczerze, że mu bardzo współczuję. Oczywiście biorę pod uwagę, że już jutro może się okazać, że redaktor Czuchnowski z „Gazety Wyborczej” zainicjuje zbiórkę pieniędzy na kaucję dla Kurosza, europosłowie Koalicji Europejskiej zwrócą się do Brukseli o interwencję, Kurosz zostanie natychmiast wypuszczony na wolność, prezydent Trzaskowski zapewni mu w Stolicy wikt i opierunek i zatrudni na godnych warunkach w warszawskim Ratuszu, on będzie nadal sobie na Twitterze używał jak dotychczas, a moje współczucie cholera weźmie. Myślę sobie jednak, że to jest strasznie niesprawiedliwe, kiedy jak zwykle z kłopotów trzeba wyciągać pionki, podczas gdy grubsze ryby pozostają całkowicie bezpieczne.

        Wrzucił ten bałwan swoje zabójcze wersety, wiedząc prawdopodobnie, że on nie robi nic innego jak tylko realizuje politykę tych, którym zaufał. Mało tego. Obserwując przez lata, jak swobodnie korzystają z wolności słowa jego idole – posłowie, dziennikarze, profesorowie prawa, byli prezydenci, czy liczni przedstawiciele zawodów artystycznych, że już nie wspomnę o zwykłym internetowym planktonie, gdzie tego rodzaju ogólność, jaką on zdecydował się zaprezentować, jest traktowana pogardliwym wzruszeniem ramion – miał wszelkie prawo, by uznać, że on nie robi nic absolutnie nagannego, a już z całą pewnością nie z punktu widzenia prawa. Dlatego też, kiedy pomyślę o tym, jak on się musiał czuć, kiedy zrozumiał, że trafiło na niego i on się z tego trafienia może już nie podnieść, jest mi z jego powodu naprawdę przykro. Mam przynajmniej nadzieję, że do poniedziałkowego ranka on jeszcze niczego nie podejrzewał i przynajmniej kiedy po niego przyszli, to nie był po nieprzespanej nocy.

       Myślę więc o tych, którzy go do owej brudnej roboty wysłali i którzy dziś udają, że nie wiedzą kto to taki. Ale myślę też o tych, których my nie znamy, a którzy obsiedli różnego rodzaju media społecznościowe i swoimi komentarzami doprowadzili Kurosza do takiego stanu drżenia, że on już nie potrafił kontrolować, od którego momentu przestał być wykonawcą, a stał się animatorem owej kampanii przemocy.

       Bo też i na niego można ostatecznie patrzeć jak na kogoś, kto wcale nie planował nikogo zabijać, tyle że bardzo liczył na to, że ktoś to zrobi za niego. A skoro tak, to należy przyjąć, że ów projekt, dla którego nawet nie mam już nazwy, na tym właśnie polega: na produkcji pewnego szczególnego rodzaju zabójców, i to bez względu na to, czy się pojawią w Gdańsku, w Łodzi, w Przemyślu, czy choćby na Placu Defilad w Warszawie.