Gdy Pan buduje dom

      Przed wyjazdem do Poznania zamieściłem tu swój stary tekst, w którym opisałem, jak to w pewien cudownie zimowo-wiosenny dzień w opuszczonym i zrujnowanym kościele w Ludomach spotkałem grupę miejscowych chłopaków, którzy ten kościół próbowali umyć z wieloletniego zapuszczenia.To było cztery lata temu. Dziś ów kościół jest nie tylko umyty, ale i pięknie odremontowany i gotowy do oddawania chwały Panu Bogu, a ja sobie pomyślałem, że króciutko opowiem, jak to się wszystko zaczęło i jak doszło do tego, czym dziś się możemy radować.

      Kościół w Ludomach w roku 1910 postawili  niemieccy osadnicy. Po roku 1945 kościół został poświęcony jako publiczna kaplica, otrzymał tytuł Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej i zaczął pełnić funkcję kościoła pomocniczego w stosunku do zwykłego, parafialnego. Miejscowy proboszcz podjął starania, by przy kościele otworzyć szpitalik parafialny dla osób starych, chorych, a w dalszej kolejności postawić tam dom księży emerytów, niestety w roku 1952 został aresztowany przez komunistyczne służby, wtrącony do więzienia, kościół został opuszczony przez siostry, które się nim zajmowały, następnie zapomniany, by ostatecznie, już na początku lat 90. zostać przekształcony w kostnicę.

      Kiedy tam zaszedłem w marcu 2015 roku nie było jeszcze planu odbudowania tego miejsca, ale zaledwie chodziło o to, by kościół został obmyty z wieloletniego brudu. Zaledwie chwilę przed moją wizytą pewien dobry, mieszkający w okolicy człowiek zorganizował ową grupę dzieci i namówił ich by w pierwszy dzień ferii przyszli tam i spróbowali zmierzyć się z tym nieszczęściem, a oni przyszli i zaczęli skrobać tę podłogę.

      W maju 2015 roku arcybiskup Gądecki wizytował ludomską parafię i przy tej okazji zażyczył sobie zajrzeć do porzuconego kościoła. Widząc reakcję Arcybiskupa na widok kościoła, ludomski proboszcz zaproponował, by może oddać ten kościół w ręce któregoś z duszpasterstw, tak by oni zajęli się odbudową tego miejsca i to wtedy właśnie ksiądz arcybiskup zwrócił się do Pomocników Matki Kościoła, by się zastanowili, czy dadzą radę, a oni, nie mając grosza przy duszy, powiedzieli „tak”.

      W lipcu grupa zwróciła się do swojego przyjaciela z Duszpasterstwa, doświadczonego budowlańca, a przy tym inżyniera z wszystkim potrzebnymi uprawnieniami, by dokonał technicznych oględzin kościoła oraz przedstawił wstępny kosztorys. No i wtedy właśnie okazało się, że koszta wyniosą jakieś „kilkaset tysięcy złotych” i Pomocnicy po raz drugi powiedzieli „tak”.

      W sierpniu 2015 roku abp. Gądecki wydał dekret mianujący księdza Krakowiaka Diecezjalnym Duszpasterzem Pomocników Matki Kościoła, a we wrześniu Pomocnicy wystosowali do Kurii adres zaczynający się od słów:

      Prześwietna Kuria Metropolitalna

      Ostrów Tumski 2

      61-109 Poznań

      W związku ze złożoną pod adresem tzw. Grupy Rodziców Pomocników Matki Kościoła i SOLI DEO – Fundacji na rzecz pomocy rodzicom i dzieciom propozycją, by zaopiekować się kościołem filialnym p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP w parafii p.w. św. Jana Chrzciciela w Ludomach, niniejszym deklarujemy, że jesteśmy gotowi podjąć się tego zadania

     Ja wiem, że w to jest trudno uwierzyć, ale od kiedy jesienią 2015 ruszyły prace, budowniczy tego kościoła nie otrzymali ani z pieniędzy Kościoła, ani z pomocy publicznej jednego grosza. Wszystkie prace, jakie przez te trzy i pół roku zostały wykonane w Kościele zostały sfinansowane albo z prywatnych zbiórek, albo z dobrego serca takich ludzi jak choćby ów człowiek, który sam jeden przeprowadził całą instalację elektryczną kościoła, również nie biorąc za swoją pracę złamanego grosza. Całe wyposażenie kościoła zostało albo kościołowi podarowane, albo zakupione przez Fundację po cenach na Ziemi nieistniejących. Mogę oczywiście czegoś nie wiedzieć, ale osoby pracujące przy odbudowie kościoła, w ogromnej większości za swój wysiłek otrzymali jedynie modlitwę.

      Kiedy dziś rozmawiam czy to z księdzem Krakowiakiem, czy ludźmi, którzy tym niezwykłym projektem kierowali, słyszę, że oni autentycznie nie są w stanie uwierzyć, że to się udało niemal do samego końca tak pięknie przeprowadzić. Kiedy ich pytam, kto to wszystko tak naprawdę sfinansował, odpowiadają, że w głównej mierze Matka Boża. Innego bowiem logicznego wyjaśnienia tego co się stało nie ma.

      Mamy więc ten piękny kościół gotowy do pełnienia Służby Bożej,  ja wszystkich zapraszam, by kiedy będą w okolicy zechcieli tam zajrzeć, a na koniec przedstawiam jedno zdjęcie, oraz fragment kazania Księdza Arcybiskupa.