Dlaczego papież Franciszek kocha trędowatych?

Wśród licznych pretensji, formułowanych pod adresem papieża Franciszka przez środowiska przedstawiające się jako szczerze katolickie, wydaje się, że jedną z bardziej dźwięcznych jest ta, że ten w Watykanie ucałował dłonie przedstawicieli żydowskiej elity, z jak najbardziej z Rockefellerami i Rotschildami na czele. Widok owej demonstracji wywołał oburzenie tak wielkie, że dziś po wpisaniu w wyszukiwarce hasło Franciszek pojawiają się od razu Rockefellerowie z odpowiednim komentarzem, który nie zostawia na Franciszku suchej nitki. A wydawałoby się oczywiste, że każdy przytomny komentator, zanim podniósłby kij na, było nie było, Ojca Świętego, zastanowiłby się, czy może przypadkiem w obrazie, który uznał że ujrzał, nie ma jakiejś tajemnicy. Czy jest w ogóle możliwe, że gdyby faktycznie Franciszek był ukrytym przedstawicielem owych diabelskich mocy, pozwoliłby sobie na coś tak jednoznacznego? Czy nie należałoby się spodziewać, że jego czarna misja będzie prowadzona odrobinę bardziej dyskretnie? Czy wreszcie nie jest zwyczajnie możliwe, że to nie Franciszek się tak fatalnie odsłonił, ale w sposób wybitnie zawstydzający odsłoniliśmy się my z naszą pychą?

Otóż trzeba nam wiedzieć, że w tej naszej tak mądrej czujności, przegapiliśmy osobę św. Franciszka z Asyżu, wielkiego poprzednika Papieża, który był osobą jak najbardziej realną i przez swoje życie pozostawił nam naukę, którą, skoro już mamy ambicje oceniania tego co się wokół nas dzieje, przynajmniej wypadałoby znać. A zatem powinniśmy wiedzieć, że Franciszek z Asyżu, człowiek niezwykły w swej świętości, miał jedną słabość, a mianowicie poczucie wręcz fizycznej odrazy do ludzi trędowatych. Wiedząc jednak, że to jest jego słabość, a nie siła, postanowił ją pokonać w taki oto sposób, że ile razy widział trędowatego, podchodził do niego i go całował w rękę i w usta. Jak uczy historia Kościoła, ów gest w pewnym momencie stał się dla Franciszka wręcz odruchem. Za każdym razem gdy na swej drodze spotykał człowieka trędowatego, pokonywał wewnętrzny wstręt i go z miłością całował.

Niedługo upłynie tysiąc lat, jak Franciszek z Asyżu jest już u Pana, tymczasem my mamy to szczęście, by oglądać na własne oczy, jak jego następca, papież Bergoglio, spotyka na swej drodze Rockefellerów i Rotschiildów i demonstracyjnie – właśnie tak, demonstracyjnie – składa na ich dłoniach swój święty pocałunek. Przepraszam bardzo, ale na miejscu tych Żydów ja bym zaczął wrzeszczeć. Zacząłbym wrzeszczeć i z tym wrzaskiem wyrwałbym Papieżowi rękę i zwiał gdzie pieprz rośnie. Czemu oni tego nie zrobili, powiedzieć nie potrafię, mam natomiast bardzo mocne podejrzenie, że oni, ludzie w końcu niegłupi, poczuli, że wpadli w pułapkę, z której uciec nie są w stanie.

Właśnie tak. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że oni akurat bardzo dokładnie zrozumieli, co ich właśnie ze strony naszego papieża spotkało. Oni tak. No ale to jest banda cwanych Żydów, a nie bardzo pobożnych, acz naiwnych, katolików, którzy uznali, że złapali Pana Boga za palec.



Szczerze zachęcam do odważnego zaglądania do księgarni pod adresem www.coryllus.pl, gdzie są do kupienia moje, i nie tylko moje, książki. Oczywiście, jeśli ktoś książek nie kupuje, bo uważa, że nie warto, albo kupuje tylko te, które się podobno kupuje, to nie polecam.