Sześć wesołych kawałków na czas pandemii

Ze względu na Święta no i przeciągający się czas zarazy, redakcja "Polski Niepodległej" zażyczyła sobie, by kolejną tablicę wysłać z dużo większym niż zwykle wyprzedzeniem, co spowodowało, że to czym będziemy się dziś bawić, w kioskach pojawi się dopiero za dwa tygodnie. To z kolei powoduje, że to wszystko będzie wówczas zaledwie szarym wspomnieniem. Na szczęście my mamy ten blog, a więc bardzo proszę.

Dzięki zarazie, jaka nami ostatnio zawładnęła, stało się rzeczą znacznie trudniejszą niż kiedykolwiek wcześniej przewidywać, w jakim stopniu to co nam się dziś wydaje i o czym próbujemy rozmawiać, będzie miało jakiekolwiek znaczenie już w paru kolejnych dniach, a zatem tym bardziej Tablica, jaką od pewnego czasu przedstawiam tu czytelnikom „Polski Niepodległej”, skażona jest chorobą ciężkiej doraźności.  Tekst ten piszę w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, a zatem do jego publikacji zostało nam dobrych parę tygodni, myślę sobie jednak, że nawet jeśli nic z tego co już za chwilę nastąpi nie wytrzyma próby czasu, zawsze będzie można się smutno uśmiechnąć i powiedzieć sobie, że było warto. Weźmy choćby takiego Bartosza Jóźwiaka, a więc kogoś kto dla większości z nas pozostaje kimś kompletnie anonimowym, a tu tymczasem okazuje się, że mamy do czynienia z aktualnym prezesem Unii Polityki Realnej, a więc człowiekiem, który święty ogień realności przejął po takich jej bohaterach jak Janusz Korwin Mike, Stanisław Michalkiewicz, by nie zapominać o znanym nam aż nazbyt dobrze Rafale Ziemkiewiczu. Otóż proszę sobie wyobrazić, że ów dzielny człowiek zabrał głos na Twitterze i oświadczył co następuje:

„Minister Szumowski odważył się na największe świństwo. Ukradł nam Święta Zmartwychwstania Pańskiego. Nawet stalinowcy nie podnieśli ręki na takie świętości. Mam skrajny wstręt do takich osób. Im szybciej pozbędziemy się tego człowieka z rządu tym lepiej”.

Ups!

***

Komentarz Jóźwiaka spotkał się z dość jednoznacznymi recenzjami ze strony internautów, mnie jednak najbardziej spodobała się ta, gdzie ktoś zwrócił uwagę na fakt, że skoro przeciwnicy tego rządu uważają, że wystarczy zaledwie jeden z jego ministrów, by postawić na nogi cały Kościół Rzymsko-Katolicki na świecie, na Watykanie zaczynając, a Krasiczynie pod Przemyślem kończąc, to znaczy, że oni się znaleźli w stanie, z którego jedynym wyjściem jest się albo zwyczajnie powiesić, albo przy odrobinie wiary w przyszłość, poszukać dla siebie szansy w uprawie pietruszki z nadzieją, że koronawirus spowoduje ciężki kryzys i jej cena skoczy do 20 zł za kilogram.

***

Mało tego jednak. Otóż wydaje się, że prezes Unii Polityki Realnej uważa – i to uważa publicznie – że w momencie gdy Mateusz Morawiecki wyrzuci z rządu ministra Szumowskiego, będziemy wszyscy mogli już od najbliższej niedzieli pójść normalnie do kościoła i się pobożnie tam udzielać, jak gdyby nigdy nic. A skoro tak, to znaczy, że z nimi – a mówiąc „z nimi” mam na myśli całą znaną nam gromadkę reprezentowaną dziś w wielkiej polityce przez Konfederację i jej kandydata na urząd Prezydenta III RP – jest naprawdę już bardzo słabo. Niemal tak słabo jak z może z aż nazbyt intensywnie eksploatowaną ostatnio kandydatką Małgorzatą Kidawą-Błońską.

Powiem szczerze, że nie mam wiedzy na temat powodów dla których ta nieszczęsna kobieta postanowiła ostatnio włączyć do swoich kampanijnych narracji Bitwę pod Grunwaldem, stało się jednak tak, że ona to uczyniła i przy okazji wywiadu udzielonego „Gazecie Wyborczej” podzieliła się z nami następująca refleksją:

„Przecież to też było piękne, że moi pradziadkowie, socjalista Wojciechowski i endek Grabski, przyjaźnili się, a ich dzieci się pobrały. Moja babcia, Zofia Wojciechowska nauczyła mnie, że jeśli ma się spokój i stanowczość, to można wiele zrobić, a przy okazji przejść przez życie tak, żeby nikogo nie zranić. Mojego ojca zawsze śmieszyło, że nasi krewni walczyli po jednej i po drugiej stronie bitwy pod Grunwaldem. Tata to odkrył. A do mnie mówił: ‘Ty jesteś bardziej Wojciechowska niż Grabska’. Czyli bardziej prospołeczna. Odpowiadałam: ‘Dobrze, bo po babci’”.

***

Niedawno trafiłem na czyjś komentarz, którego autor wyznał, że jest mu już nadzwyczaj niezręcznie wyszydzać kolejne postępki Kidawy-Błońskiej, bo to się staje zwyczajnie nieludzkie. I ja to oczywiście rozumiem, natomiast autentycznie nie jestem w stanie pojąć, z jakiej to przyczyny przeprowadzający rozmowę redaktor było nie było, gdzieniegdzie przynajmniej, szanowanego dziennika, w momencie gdy ich kandydatka się aż tak odsłoniła, nie krzyknął: „Pani Małgosiu, to wycinamy”. Czy jest możliwe, że stan o jakim wspomniałem chwilę wcześniej, przy okazji komentowania wystąpienia prezesa Jóźwiaka, rozpanoszył się wśród tego towarzystwa jak sam koronawirus?

***

A przecież są jeszcze artyści. Otóż znani nam aż nazbyt dobrze aktorzy Jerzy oraz syn jego Maciej Stuhrowie, udzielili wypowiedzi dla telewizji TVN24 i pochwalili się następującymi przemyśleniami. Najpierw Stuhr senior:

„W związku z rozprzestrzenianiem się pandemii nie potrafię myśleć o wyborach prezydenckich ani zainteresować jakimkolwiek programem jakiegokolwiek kandydata. To jest ode mnie strasznie daleko. Uważam, że większość obywateli tak myśli. Tylko dlaczego przedstawiciele władzy nas w tym mamią, okłamują, mówią, że to ważne i potrzebne dla stabilizacji politycznej kraju? Przecież jak nic się nie zmieni, to dalej będzie jakaś stabilizacja. Te same władze będą u władzy. W stanie wojennym to przynajmniej wiedziałem, że wzięli nas wszystkich za gardło. A tutaj jeszcze się udaje, że to dla naszego dobra. A to nie jest dla naszego dobra”.

Po seniorze zabrał głos junior i było wprawdzie krócej, ale za to jeszcze zabawniej:

„Naszła mnie taka groteskowa, humorystyczna myśl, to taki śmiech rezygnacji. Pomyślałem sobie: a niechże oni sobie zrobią te wybory, niech sobie wybiorą tego swojego Andrzeja. Niech nam dadzą święty spokój. Nie pójdę na wybory, jeżeli odbędą się w maju, bo życie mi miłe. Nie pozwolę mojej rodzinie iść. A oni niech sobie go wybiorą”.

I ja oczywiście szalenie kibicuję panu Maćkowi i jego bliskim, by pod żadnym pozorem nie ulegli temu kłamstwu i nie daj Boże do wyborów poszli, natomiast zastanawiam się mocno, dlaczego jeszcze prezydent Duda razem z premierem Morawieckim nie przyczepili sobie do nosa czerwonych kulek, na głowy nie założyli czapek Świętego Mikołaja i nie wystąpili w telewizji, ostrzegając wszystkich wyborców przed pójściem do wyborów ze względu na groźbę utraty życia. Tak zwany antypis uznałby to za kolejny argument za bojkotem, zwolennicy obecnego prezydenta natomiast wiedzieliby że to jest bardzo śmieszny żart i tym bardziej zrobiliby to co do nich należy. W efekcie, Andrzej Duda wygrałby kolejną kadencję z wynikiem 90 procent, a my moglibyśmy wreszcie przestać się zajmować tym ciągnącym się już aż nazbyt długo nieszczęściem.

***

A trzeba przyznać, że to się już naprawdę robi męczące. Oto jeden z nich, jedna z głównych twarzy kiedyś stacji Polsat, a dziś Wirtualnej Polski, Marek Kacprzak i jego refleksja zamieszczona na Twitterze, który ostatnio robi wrażenie szafotu, na którym kończą swój publiczny żywot kolejne gwiazdy zarówno mediów jak i polityki:

„181 zgonów na dziś. To prawie tyle co 96”.

My oczywiście moglibyśmy natychmiast poinformować o aktualnej liczbie zmarłych w wyniku koronawirusa Amerykanów i zestawić ją z wynikiem wciąż rok w rok przeżywanego przez cały świat ataku na World Trade Center, nas jednak bardziej interesuje to, co Kacprzak miał do powiedzenia, gdy za swoje zidiocenie został zbesztany przez innych użytkowników Twittera. Oto wyjaśnienie, jakiego nam udzielił:

„Tak. Zestawiłem liczbę ofiar Cividu i tragedii. Nie miałem złych intencji. Widzę, że zbyt dużo osób źle go odebrało. Jako prowokację, czy kpiny z tragedii. Absolutnie nigdy z tragedii nie kupiłem, ani tym bardziej z jej ofiar. Przepraszam jeśli ktoś się poczuł urażony”.

Oczywiście to jest wciąż ten sam rodzaj upadku, ja jednak widzę w tym tunelu pewne światełko. Otóż pamiętam jak wiele lat temu prezydent Lech Kaczyński ogłosił ogólnonarodową żałobę po śmierci 26 pielgrzymów, którzy wracali do Polski z Sanktuarium Matki Boskiej w La Salette, i ich autokar runął z mostu w 15-metrową przepaść doliny rzeki Romanche, a następnie stanął w płomieniach. Wtedy to, niewykluczone że i sam redaktor Kacprzak szydził z Prezydenta, że robi cyrk ze śmierci 26 osób, podczas gdy znacznie więcej ginie w wypadkach na polskich drogach w zwykłych wypadkach samochodowych. Wtedy akurat nikt za nic nie przepraszał. Dziś owszem. A to wskazuje na pewien postęp.

I to jest wiadomość bardzo optymistyczna.