Casting na nowego naczelnego "Newsweeka", czyli o repolonizacji Łukasza Warzechy

Znów przed nami piękny weekend, a zatem cieszmy się Bożym Dziełem, a ja przy okazji polecam swój najnowszy felieton w „Warszawskiej Gazecie”. Serdecznie zachęcam do czytania całości numeru. Od wczoraj w kioskach.

      Powiem uczciwie, że od pierwszej chwili, kiedy to Niemcy ze Springera w roku 2003 zaczęli się instalować w Polsce z dziennikiem „Fakt”, na jego naczelnego wzięli sobie Grzegorza Jankowskiego, a następnie zaczęli w sposób wręcz bezczelnie otwarty robić kampanię wyborczą PiS-owi, czułem że za tym muszą stać jakieś wyjątkowo ciemne interesy na poziomie zbliżonym do wcześniejszej akcji ostatecznej anihilacji SLD. Moich podejrzeń nie osłabiły ani dochodzące do mnie informacje, że Jankowski to patriota, jakiego Polska nie widziała, że czołowym felietonistą dziennika został Łukasz Warzecha i że dla niemieckiego właściciela tytułu walka o zwycięstwo PiS-u stanowi cel równie pierwszorzędny, jak codzienne wyszukiwanie kolejnych okrwawionych ciał, które będzie można dać na okładkę i dobrze sprzedać. Ową nieufność tym łatwiej sobie ceniłem, im częściej obserwowałem sposób, w jaki Niemcy dbają o pozostałą część rynku, organizując przeciwko Polsce oddziały, które ostatecznie zmiotą ze sceny wszystko, co się rusza i próbuje mówić po polsku. To wtedy też mój stosunek do takich twarzy Springera jak Warzecha, Karnowski, Gmyz, Mistewicz, czy Majewski, uzyskał postać, jakiej się trzymam do dziś.

      Prawda bowiem jest taka, że bez względu na to, czy oni tkwili tam przez całe lata wierząc, że służą polskiej sprawie, czy świadomie realizowali pewien plan, który dziś już jest chyba jasny dla wszystkich, oni dziś nie mają prawa wypowiadać się na temat wolności mediów, oraz etyki dziennikarskiej. A o mojej racji doskonale świadczy to, co się wyprawia już nie tyle na poziomie tego nędznego, dziennikarskiego wyrobnictwa, co w skali znacznie poważniejszej, a więc wyznaczanej przez takich ludzi, jak były członek zarządu Springera, Jerzy Karwelis, czy – również dziś już były – naczelny „Forbesa”, Kazimierz Krupa. Otóż ja nie potrafię tolerować owej eksplozji rzekomego wzburzenia wobec prowadzonej przez Springera polityki. Kiedy bowiem słyszę, jak nie tylko Karnowscy, czy Gmyz, ale również ci, którzy swego czasu z pełnym zaangażowaniem współtworzyli długofalową politykę koncernu, próbują mi wmówić, jak to za ich czasów panowała słodka wolność i szacunek dla dziennikarskiej niezależności, to nie mam najmniejszych wątpliwości, że im się w głowach wszystko poodwracało dokładnie w tym samym momencie, kiedy ich odcięto od źródła często wręcz niepojętych dla normalnego człowieka nagród.

      Pozostaje na koniec rozwiązać jeszcze jedną zagadkę, tę mianowicie skąd nagle u nich, a szczególnie u Karwelisa i Krupy – pamiętajmy, że ludzi ze ścisłej springerowskiej nomenklatury – dzisiejsza aktywność. Otóż, jak donoszą zaprzyjaźnione jaskółki, Axel Springer jest już w pełni gotowy, by pozbyć się owych ton niepotrzebnego mu do niczego papieru, natomiast ci świetnie wiedzą, że zbliża się czas dzielenia budżetów. Mnie jednak najbardziej zachwyca lojalne milczenie Warzechy i Jankowskiego. Osobiście stawiam, że kolejnym naczelnym „Newsweeka” zrobi się któregoś z nich, natomiast czołowym felietonistą w miejsce Hołdysa wstawi się młodego Koterskiego, i tym samym nastąpi inauguracja IV RP.

Wszystkich zainteresowanych wymagającym czytelnictwem, zapraszam do księgarni pod adresem www.coryllus.pl, gdzie jest wszystko, co komuś kto lubi sobie dobrze poczytać jest na dziś potrzebne.