Panie Premierze! Może już Pan mówić po polsku

Tak się szczęśliwie złożyło, że główny wczorajszy atak ze strony Imperium przetrwałem pozostając w idealnej niewiedzy. Dopiero wieczorem, dzieci moje przekazały mi odpowiednie informacje, i w ten sposób dowiedziałem się dokładnie wszystkiego, co wiedzieć musiałem. Wspominam o tym szczęściu, bo z innych relacji wiem, jak fatalnym doświadczeniem dla wielu się stało zarówno obserwowanie samej moskiewskiej konferencji, jak i komentarzy już w języku polskim, które nastąpiły tuż po jej zakończeniu. W sposób naturalny, moje wieczorne doświadczenia, miały już znacznie mniejszą wagę. Przy okazji, właśnie przez to, że proporcje między ilością przekazu w języku rosyjskim a w języku polskim, w miarę upływu dnia przesunęły się na korzyść zdrajców. A, co do czego musimy się wszyscy zgodzić, los zdrajców zajmuje nas dziś znacznie bardziej, niż los panów.

Oczywiście, trudno nam przewidzieć, jak się teraz rozwinie sytuacja. Nasze dotychczasowe doświadczenia pokazują aż nazbyt wyraźnie, że zarówno poziom społecznego zniewolenia, jak i potęga propagandowej agresji Systemu, nie pozostawiają tu zbyt dużego manewru. Już od pewnego czasu można się obawiać, że przede wszystkim pozostaje nam modlitwa. I tym razem już przede wszystkim słowami psalmisty.

Ale też, jak sądzę, powinniśmy się bardzo uważnie wsłuchiwać w głosy. I to nie w głosy płynące do nas z Moskwy, ale właśnie w te, nasze polskie głosy. Patrzmy im prosto w te wybałuszone oczy i słuchajmy tego syku. To w nich znajdziemy odpowiedź na wszystkie nurtujące nas pytania. Rosjanie powiedzieli nam już wszystko, co mieli nam do przekazania. To była demonstracja siły, pogardy i całkowitej obojętności na to, co my możemy sobie pomyśleć, lub powiedzieć. To było szyderstwo doskonale. Szyderstwo na poziomie tamtej kultury, cywilizacji i historii. I oni nas już nie będą interesować. Dziś już tylko rozmawiamy po polsku.

Na razie panuje pełny chaos, a więc wszyscy mówią to co mówili już wcześniej. Przedwczoraj w telewizji wystąpił wspomniany już Antoni Mężydło i powiedział, że wyłączną odpowiedzialność za tę ruską agresję ponosi Prawo i Sprawiedliwość. Wczoraj, już po ataku Imperium, pojawiła się posłanka Kidawa-Błońska i oświadczyła, że raport MAK-u jest „w miarę rzetelny”. Oficjalni medialni eksperci od spraw lotniczych powtórzyli wszystkie swoje dotychczasowe zarzuty pod adresem polskich pilotów. Minister Miller po raz kolejny ogłosił, że nie wiadomo, kto naciskał i w jaki sposób naciskał, ale fakt nacisków jest bezsprzeczny. Pokazał się nawet adwokat „tamtej” części rodzin i z szyderczym uśmiechem poskarżył się, że my Polacy jesteśmy wiecznie niezadowoleni. Brak raportu – źle. Jest raport – jeszcze gorzej. Media, jak zwykle, przekazują obraz równoległy – a więc moskiewski raport jest jak najbardziej nierzetelny, natomiast winę za katastrofę ponosi, jak najbardziej, generał Błasik i polscy piloci. Pojawił się właśnie kultowy tu już Jacek Palasiński i ogłosił, że on nie widzi powodu, żeby się w ogóle denerwować. Moskwa powiedziała co powiedziała, świat to przyjął i na tym powinniśmy sprawę zakończyć. Bo mamy już tylko to. Dziś Polsat pokazał kolejnego psychologa, który przedstawił naukowy opis stresu, jakiemu musieli podlegać piloci tupolewa., a konferencję prasową Prawa i Sprawiedliwości wszystkie telewizje, jedna po drugiej, raptownie przerwały. Wciąż czekamy na wypowiedź premiera Tuska w sprawie hańby, na jaką jego zaniedbania naraziły Polskę na świecie. Zapewne zmarszczy nam premier swoje słodkie czoło. I nie spodziewajmy się rewelacji. Jeśli cokolwiek się zdarzy, to zdarzy się z dnia na dzień. Ani dziś, ani jutro. Ale to będzie ważny dzień.

W końcu pojawi się jakiś nowy, wspólny komunikat. A więc słuchajmy. To jest jedyne co nam pozostaje. Ale powinniśmy już zapomnieć o tamtych. Od dziś zajmujmy się wyłącznie naszymi. Z całym sercem i oddaniem. W końcu tacy jesteśmy – serdeczni i pełni oddania.