Gdy System założył kastet

Właśnie dotarły do mnie, jedna po drugiej, dwie powiązane ze sobą informacje – mimo naszych wydawałoby się i tak za dużych doświadczeń – niezwykle poruszające. Przede wszystkim, jak się okazuje, Agnieszka i Urszula Radwańskie, polskie tenisistki o pewnej pozycji w światowym rankingu, na swojej stronie internetowej zamieściły link do filmu Marii Dłużewskiej i Joanny Lichockiej ‘Mgła’. Obok linku, siostry zamieściły oświadczenie, w którym, krótko mówiąc, potępiają moskiewski raport na temat przyczyn katastrofy i apelują do polskiego rządu o skuteczne działanie. Piszą Radwańskie tak:

„Oświadczamy, że rzucanie niepopartych dowodami insynuacji wobec osób zmarłych jest niezgodne z zasadami cywilizacji zachodniej, do której należymy. Potępiamy brak szybkiej i adekwatnej reakcji władz polskich na hańbiące potwarze wobec żołnierzy Wojska Polskiego, rzucone bez dowodów przez MAK w ostatecznym Raporcie dotyczącym katastrofy samolotu Tu-154M ‘101’."

I to jest pierwsza ze wspomnianych informacji, które mnie tak bardzo poruszyły. Druga natomiast to taka, że postępek teistek spotkał się z natychmiastową reakcją Systemu na wszystkich możliwych poziomach. Otóż najpierw, jak się zdaje, zareagował Internet. Na portalu o nazwie Pardon, na który przypadkiem wszedłem w poszukiwaniu dokładniejszych informacji, a który, z tego co widzę, stanowi jedną z delegatur Systemu w Sieci, opublikowano zdjęcie jednej z tenisistek w jakimś nieudanym zagraniu i podpis informujący, że Radwańska to ślamazara. Dziś nareszcie odezwała się Gazeta Wyborcza i ustami Wojciecha Fibaka ogłosiła, że Radwańskie to wieśniary. Jak znam życie i to towarzystwo, mogę się spodziewać, ze jutro konsekwentnie dowiemy się oficjalnie, że one były zawsze brzydkie i głupie.

Oczywiście, wydarzenie to, z pewnego punktu widzenia, jest w ogóle nieistotne. Oczywiście, same Radwańskie powinny się przygotować na najgorsze, lub ewentualnie posypać głowy popiołem i wyznać, że one nie wiedziały jaka jest sytuacja i czego owa sytuacja wymaga od wszystkich, a już zwłaszcza od osób mających ambicje, by być na świeczniku. Natomiast ludzie doświadczeni i pamiętliwi, a więc tacy jak choćby my tutaj, świetnie wiedzą, co grozi w Polsce rządzonej przez bezwzględnych terrorystów każdemu, kto zaryzykuje własne zdanie. Nawet tu, na tym naszym blogu, wielokrotnie pokazywaliśmy, jak niewiele trzeba, by zostać gwiazdą i jak jeszcze mniej trzeba, by zostać przez System sprowadzonym do pozycji zwykłego śmiecia. Nawet tu, na tym blogu, wielokrotnie wręcz dokumentowaliśmy mechanizm, jaki sprawia, że karzące ramię Systemu, jak idzie o wyłapywanie najmniejszej nieprawomyślności, jest wręcz sterowane komputerowo. A więc, należy się spodziewać, że wielu z nas, słysząc informację o tym, co się przytrafiło siostrom Radwańskim, jedynie wzruszy ramionami i pożyczy im wytrwałości na nowej drodze życia.

Bo oto właśnie przed nimi rozpoczyna się autentycznie nowa droga ich życia. System jest w stanie wybaczyć nam, przedstawicielom motłochu, to co na co dzień wyprawiamy, i jeśli gdziekolwiek nam coś grozi – czy to nieprzyjemności w środowisku, czy choćby utrata pracy – tu akurat odpowiednie narzędzia przekazuje się w ręce ludu. Nasi współpracownicy, klienci, sąsiedzi, co trzeba załatwią. Może na łaskawość Systemu liczyć również ktoś bardziej popularny, jak na przykład bokser Adamek, który jednak – właśnie jako bokser, a więc przedstawiciel sztuki plebejskiej – ma większe pole manewru. Reszta, albo przyjmuje warunki, albo jest systematycznie wykańczana., czy to przez medialny czy już bardziej instytucjonalny bojkot. Niedawno na przykład słyszałem, że taka Antonina Krzysztoń, przez sam fakt poparcia w wyborach Jarosława Kaczyńskiego, z dnia na dzień straciła 80% swoich dochodów.

Radwańskie mają jednak znacznie gorzej. One wprawdzie są zawodowcami, finansowo w ogromnym stopniu niezależnymi i zabezpieczonymi, natomiast przez fakt, że operują w domenie, którą ludzie Sytemu częstokrotnie traktują jako swój teren i swoje źródło codziennej przyjemności, mają wobec Systemu pewne niepisane i często nawet nieuświadomione zobowiązania. Więc, mimo że ta banda gangsterów pozornie nie ma do nich bezpośredniego dostępu, i jedyne co może robić, to je brutalnie w swoich telewizjach, gazetach i na salonach obrażać, jest coś jeszcze, o czym należy pamiętać, a co oni są zawsze chętni, by wykorzystać. A zatem, mogę sobie świetnie wyobrazić, że poza robieniem wspomnianych uwag o tym, że one są brzydkie, System może wydelegować takiego Wojciecha Fibaka – który tak nawiasem już wcześniej nie raz udowodnił, że swoje obowiązki traktuje jak najbardziej poważnie – by powiedział swoim kumplom w tenisowym świecie, że Radwańskie to na przykład znane antysemitki. A on to wie, bo coś tam kiedyś słyszał, a poza tym i tak wszyscy o tym wiedzą. I one wtedy zobaczą, jak to jest, gdy nagle zaczną tracić przyjaciół. Na przykład.

Albo sama Gazeta Wyborcza przez swoje międzynarodowe kontakty poinformuje francuskich, czy szwedzkich, czy cholera wie jakich dziennikarzy, że one nie tylko są antysemitkami, ale również znanymi faszystkami. Albo że ich ojciec to znany aferzysta. Albo że one noszą futra z zamordowanych wcześniej zwierząt. Albo wszystko jedno co, byleby tylko zrobić wokół niech odpowiednią atmosferę, a w efekcie tak zniszczyć ich towarzyską reputację, b y się nie pozbierały. Przecież oni wiedzą świetnie, jak się to robi. Dla niech to szczegół. W końcu mają wieloletnią praktykę.

A więc to wszystko my tu każdego dnia od rana do wieczora wiemy doskonale. Nas już nic nie zaskoczy. Natomiast, jak się okazuje, Agnieszka i Urszula Radwańskie albo tego nie wiedziały, albo zwyczajnie ten fakt zlekceważyły. Mają więc jeszcze czas się wycofać, co oczywiście przyjmę z bólem, ale i z pełnym zrozumieniem. W końcu tu nie chodzi o naszą satysfakcję, choćby nie wiadomo jak zasłużoną, ale o życie. Poza tym wszystko to co one już zrobiły i cokolwiek jeszcze im się przydarzy, i tak już będzie nam służyło jako cenne świadectwo. Natomiast, mimo że jesteśmy tak strasznie mądrzy i świadomi, chciałbym prosić, żebyśmy jednak i przy tej okazji, zapamiętali jedno. Kiedy wreszcie przyjdzie czas rozliczeń, nie wolno się będzie wahać. Ani wahać, ani bać, ani litować, ani wdawać w jakiekolwiek dyskusje. Będziemy stali wobec tego kłębiącego się strachu z podniesionym czołem, ślepi i głusi na wszelkie argumenty. A więc dokładnie tacy sami, jak oni widzą nas dziś. Tyle że wtedy dopiero zobaczą, jak bardzo się mylili. I jak wielkimi byli optymistami.