Co ma w kieszeni Leszek Balcerowicz?

Jak ową wypowiedź zacytowała Gazeta Wyborcza, a za nią reszta mediów, Leszek Balcerowicz dziś ogłosił, że: „Polaków nie można traktować jak baranów”. Powyższa deklaracja była dla mnie tak szokująca, że, kiedy do mnie dotarła, najpierw zaniemówiłem, a później już tylko mogłem się drapać po głowie i bezmyślnie studiować zimę za oknem. Skąd to osłupienie? Oczywiście głównym jego sprawcą nie jest sama treść owej tezy, lecz jej autor. No bo proszę sobie wyobrazić. Przychodzi do nas człowiek, którego cała kariera, cały osobisty i zawodowy sukces, każdy zarobiony grosz są wyłączną zasługą tego, że Polaków nie dość że można, ale wręcz trzeba traktować jak stado baranów, i zaczyna nam wygłaszać umoralniające kazania. Człowiek, który gdyby nie to, że znaczna część naszych rodaków od 20 już niemal lat zgłasza nieustanny akces do bycia traktowanymi jak owe barany, byłby nikim. Człowiek wreszcie, który od 20 lat nie robi nic innego, jak tylko bardzo skutecznie dba o to, żeby broń Boże nikt z nas nie pomyślał choć przez chwilę, że ma własny rozum, serce i marzenia. Przepraszam bardzo, ale ten rodzaj absurdu przekracza nawet moją, starą schamialą już, wyobraźnię.

Cóż się takiego stało, że Leszek Balcerowicz, człowiek, który przez minione 20 lat nie poświęcił nawet jednego dnia na troskę o powodzenie Polski, nie mówiąc już o dobrej codzienności polskiego społeczeństwa, nagle, ni stąd ni z owąd, zaczyna się pochylać nad naszym życiem i sączyć nam do ucha te dyrdymały o baranieniu? Wszyscy oczywiście wiemy świetnie, że znajdzie się wielu takich, dla których jego słowa – nie tylko zresztą te, ale wszystkie – są wieczną i niekwestionowaną świętością, natomiast trudno mi sobie wyobrazić, żeby nawet ten rodzaj baraństwa był w stanie skutecznie się dać złapać na wieść o tym, że ów czcigodny profesor zapałał nagłą troską o dobro prostego człowieka, a w dodatku jeszcze Polaka. A jednak, to prawda. Leszek Balcerowicz, od pewnego czasu zaczyna się niebezpiecznie wtrącać w proces zarządzania polskim społeczeństwem i jego dobrami, a co gorsze, robi wrażenie, jakby ktoś go tu uczynił wręcz czymś na kształt rzecznika naszego interesu. Najpierw uruchomił ten zegar gdzieś w Warszawie, żeby się drażnić z ministrem Rostowskim i jego pryncypałem, potem zaczął się kręcić po salonach i judzić już bardziej otwarcie, a dziś apeluje, żeby Donald Tusk traktował mnie poważnie, na domiar złego sugerując bezczelnie, że ja na to poważne traktowanie jak najbardziej zasługuję.

Pytanie, o co chodzi jest w tej sytuacji w pełni zasadne. Jedno wiemy na pewno. Leszek Balcerowicz nigdy nie miał, i nie ma też dziś, żadnego interesu i powodu, żeby się autentycznie zamartwiać o los Kraju. Jego jedyna troska dotychczas, na poziomie gospodarczym, sprowadzała się do tego, żeby tak zwaną klasę średnią utrzymać skutecznie na poziomie, który można prosto opisać jako ‘żryć, bawić się, nie myśleć’, natomiast jak idzie o politykę, zadbać o to tylko, by całość władzy pozostała w rękach Systemu. Plan ten Leszek Balcerowicz realizował najpierw jako minister, potem jako prezes NBP, potem jako szef Unii Wolności – a więc politycznej delegacji Systemu – a wreszcie jako szef, a może i nawet i faktyczny twórca, tego upiornego tworu o nazwie Forum Obywatelskiego Rozwoju, o którym tu już parokrotnie wspominaliśmy i więcej nie planujemy. Wiemy to wszystko, a mimo to widzimy, jak on dziś staje przed nami i oferuje swoje usługi.

Już dawno, dawno temu, mądrzejsi od nas sformułowali tę piękną naukę, ze jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o władzę lub o pieniądze. Nie mam więc i ja zamiaru silić się na jakieś ekstra wyjaśnienia. Jeśli Leszek Balcerowicz nagle zaczyna się troszczyć o interes zwykłego Polaka, a w dodatku robi to używając tego baraniego argumentu, coś musi być na rzeczy. I przychodzą mi do głowy dwie możliwości. Albo chodzi o ową władzę, albo o te pieniądze. Może być więc tak, że rząd, którego Leszek Balcerowicz był jednym z głównych architektów, osiągnął już taki chaos na każdym możliwym poziomie swojego działania, stał się tak makabrycznie śliską plątaniną niekontrolowanych już przez nikogo interesów, że, jako przedstawiciel Systemu, Balcerowicz uznał za stosowne zaprotestować. Oczywiście, może się okazać, że przesadzam. Że to tylko chodzi o to, że minister Rostowski gdzieś w jakiejś sytuacji towarzyskiej Balcerowicza spostponował zawodowo, lub Donald Tusk nie odpowiedział mu na jakiś list, i ten się obraził. Chyba jednak nie. Forum Obywatelskiego Rozwoju i to wszystko co za tą instytucją stoi, to zbyt poważne rejony, żeby się przejmować tym, co tam sobie plotą jakiś Tusk z jakimś Rostowskim. Więc myślę, że mogło pójść o to, że ten rząd do tego stopnia stracił panowanie nad materią, że jego systemowe zaplecze odebrało to jako bezpośrednie zagrożenie dla własnych interesów. Że oni widzą, że ten rząd i wszystkie jego instytucje toną, i przy okazji ciągną za sobą wszystko to z czym są zlepione. I stąd te pomruki.

Ale, jeśli ktoś woli wyjaśnienia prostsze, to proszę – oto i one. Jest całkiem prawdopodobne, że Leszek Balcerowicz wyskoczył z tymi baranami, bo on się martwi o OFE. Od razu muszę tu po raz nie wiem który przypomnieć, że ja się nie znam ani na finansach, ani na rynkach, ani i na wszystkim tym, co się z nimi wiąże. Natomiast świetnie wiem, co to jest ZUS, co to jest OFE i jak te systemy mniej więcej działają. Nie trzeba być ekonomicznym ekspertem, żeby wiedzieć, że ZUS to ruina. ZUS był tą ruiną zawsze, a w ciągu ostatnich lat ów kierunek upadku jedynie zachował. To wiem z całą pewnością. ZUS jest w tym momencie już niemal trupem. Jeśli idzie o OFE natomiast, ja chętnie biorę pod uwagę taką możliwość, że tego typu system gwarantuje pewne bezpieczeństwo, jednak z całą pewnością nie wtedy, gdy państwo jest w rękach gangów. Kiedy bowiem państwo jest w rekach gangów, układ jest taki, że owe gangi kontrolują państwo dla zachowania władzy systemowej, natomiast pieniądze zarabiają na tym wszystkim co się znajduje w rękach prywatnych. W tej sytuacji, zbaraniałemu społeczeństwu jest dokładnie obojętne, czy ich mafia będzie łupić z tej strony, czy może z tamtej.

Jaką rolę w tym wszystkim może pełnić Leszek Balcerowicz? Otóż niewykluczone, że kiedy on – a przecież nie tylko on, bo wraz z nim cała masa innych autorytetów podnosi wrzawę o to, ze rząd sięga po pieniądze OFE –zaczyna się pieklić, to z całą pewnością nie chodzi mu o los przyszłych emerytów, ale o swoje dzisiejsze pieniądze. Ja nie mam i nie mogę mieć pojęcia, jakie on i jego kumple mają interesy i w samych Funduszach i w bankach i na giełdach i cholera wie, gdzie jeszcze, ale mogę się domyślać, że jakieś mają. Bo tak jest ten świat zbudowany, ze każdy ma jakieś interesy – nawet ja je mam – a czym kto wyżej, tym i te interesy sa wyższe. Może być więc też tak, że jeśli dziś ten dziwny człowiek popisuje się swoimi bon motami na temat robienia baranów z polskiego społeczeństwa, to tylko dlatego, że właśnie zauważył, że Donald Tusk – nie ze złej woli, bynajmniej, ale przez swoją gnuśność i tępotę – wyciął mu dziurę w spodniach i przez tę dziurę zaczynają mu się wysypywać jego cenne zdobycze. A no to on nie może pozwolić.

A więc mamy dwie wiadomości – dla nas obie złe. Natomiast dla Leszka Balcerowicza i jego trzody jedną dobrą i jedną złą. Dobra jest taka, że profesor Leszek Balcerowicz, to człowiek, jak by tego słowa nie traktować – ideowy. Druga natomiast taka, że to zwykły żyd. I wszystkich filosemitów – samych Żydów nie, bo oni, jako ludzie umysłowo bardzo zdolni, świetnie wiedzą, o co mi chodzi – uprzedzam, że słowa „żyd” użyłem tu wyłącznie w znaczeniu symbolicznym.