Czy Tomasz Sakiewicz kolejną nagrodę św Grzegorza I Wielkiego przyzna siostrom Godlewskim?

     Przepraszam bardzo, ale dziś zacznę od poziomu, który w normalnych warunkach by mnie postawił w sytuacji, gdzie każde następne słowo będzie kompletnie zbędne. Ponieważ jednak mam za sobą parę dobrych lat walki o tak zwaną reputację, wiem, że przynajmniej stali czytelnicy tego bloga udzielą mi odpowiedniego kredytu. Otóż nie wiem, czy Państwo wiedzą, ale w polskiej pokulturowej niszy istnieje zjawisko określane nazwą „siostry Godlewskie”. Ja akurat o owych siostrach wiem bardzo niewiele, natomiast, z tego co słyszę, one jakąś tam popularność zyskały i to do tego stopnia, że o ich obecności przypominają niekiedy nawet największe polskie media – jedne i drugie. Wczoraj natomiast jedna z nich zaprezentowała się na Twitterze, z którego, owszem, regularnie korzystam, i owym występem wywołała autentyczne poruszenie. Proszę rzucić okiem i, naturalnie, uchem.

       Wyżej zacytowana prezentacja, jak mówię, wywołała tam oczywisty wstrząs, który jednak nie wyszedł poza proste szyderstwa, połączone ze zwykłymi na Twitterze popisami dowcipu. Ja jednak, jak się okazuje, w swojej naiwności, uznałem, że pani Godlewska została zwyczajnie wynajęta, czy to przez Grzegorza Schetynę, czy prezydent Gdańska Dulkiewicz, w tym oto celu, by skompromitować polskie barwy w świecie i tym samym odebrać PiS-owi parę punktów w sondażach, no i ów rzekomy manewr skomentowałem jak najbardziej należycie.

       Tymczasem, proszę sobie wyobrazić, że moja najmłodsza córka, którą traktuję jako swojego głównego doradcę w sprawie współczesnego popu, choćby i tego okupującego dno skaliste, poinformowała mnie, że w tym, co widzę i słyszę nie ma za grosz polityki. Jeśli ktokolwiek chce do tego dorabiać akcenty polityczne, to jedynie my, biedni durnie, tracący czas na Twitterze. Występy sióstr Godlewskich, owszem, są kierowane do ludzi korzystających z Internetu – bo dziś w praktyce innego medium nie ma –  jednak tych tylko, którzy najpewniej o istnieniu jakiekolwiek debaty, a tym bardziej politycznej, nie mają bladego pojęcia. Projekt pod umowną nazwą „siostry Godlewskie” jest kierowany do tej części polskiego społeczeństwa, która tak naprawdę, jeśli w ogóle wygląda za okno, to tylko po to, by zobaczyć tam coś śmiesznego. Niedawno całkiem pisałem o filmach Patryka Vegi i tu, jak sądzę, zatoczyliśmy pewne koło. Otóż wedle opinii mojego dziecka, pewna część polskiego społeczeństwa – a może ich wielkość w porywach dochodzić do dobrych kilkunastu milionów – dla której zarówno filmy Patryka Vegi, jak i występy sióstr Godlewskich mają cel wyłącznie rozrywkowy, gdzie wszystko się sprowadza do tego, by zobaczyć kogoś kto jest od nas głupszy, to są ludzie mili i sympatyczni, jednak bardzo słabo nadający się do zwykłej gadki.

      Siostry Godlewskie, w tym i ta, której występ pokazałem wyżej, są opłacane nie przez polityków, ale zwykłych managerów rozrywki. Jak oni na tym zarabiają, tego oczywiście nie wiem, no ale też ja się nie koniecznie obracam w tamtych rejonach. Faktem jest jednak, że – znów wedle relacji mojej córki – jest znaczna część polskiego społeczeństwa, której intelektualne zainteresowania nie sięgają ani trochę dalej i oni są gotowi za ów komfort płacić. Jak? Nie wiem. Możliwe, że siostry Godlewskie to wyłącznie naganiacze, a pieniądze idą gdzieś wyżej. Jak mówię, nie znam się, więc nie wiem.

       Faktem jest, że moja córka zapewnia mnie, że w powyższym występie siostry Godlewskiej nie ma śladu polityki. Ona jest tu wyłącznie po to, by powiedzieć: „ Patrzcie, jaka jestem głupia”.

      Mówi mi też córka, że nie powinienem się tego typu zdarzeniami zajmować. Ja jednak jestem chyba bardziej od mojego dziecka przytomny i postanawiam się wszystkiemu bacznie przyglądać. Nigdy bowiem nie wiadomo, czy oni nie uznali właśnie, że nastał świetny moment, by poszerzyć nieco target. A jeśli tak, to ja mam tu jednak pewne zobowiązania.