Czy kokaina na jajkach Macierewicza da zwycięstwo Zjednoczonej Opozycji?

Jak już to wcześniej zapowiadałem, przez kilka weekendowych dni nie ma nas w domu, a zatem ten blog złapie trochę oddechu. Wczoraj byliśmy w podróży, więc nic nie pisałem, natomiast dziś, ponieważ jest piątek i w kioskach pojawiiło się najnowsze wydanie „Warszawskiej Gazety”, myślę, że przynajmniej części Czytelników należy się mój najnowszy felieton. A zatem bardzo proszę.

      Oto w dniach, kiedy wszystko wydaje się ciekawsze i bardziej inspirujące od tego, co się dzieje na scenie politycznej, zdarzyło się cośautentycznie ciekawego, a to właśnie ze względu na wspomniany poziom inspiracji. Otóż, jak wiemy, doszło w Białymstoku do tak zwanej – zauważmy, że w pewnym sensie zorganizowanej przez prezydenta Truskolaskiego – „parady równości”, a więc eventu gdzie, jak uczy doświadczenie, propaguje się głównie seksualne rozpasanie połączone z ciężką antychrześcijańską retotyką, no i, jak to miało miejsce wielokrotnie wcześniej, na miejscu zdarzenia pojawiły się połączone grupy narodowców, które postanowiły ów gorszący festyn zakłócić. Kiedy wspominam o akcjach wcześniejszych, myślę nie tylko o demonstracjach organizowanych przez środowiska LGBT, ale o wszelkich demonstracjach w ten czy inny sposób wymierzonych w wartości narodowe, patriotyczne i zwyczajnie konserwatywne. Różnica tym razem – mimo że nie doszło do niczego, poza bardzo zdecydowaną reakcją policji, co by w jakikolwiek sposób wyróżniało wspomniany happening od poprzednich  – polegała na tym, że ów Białystok przez liberalne media został natychmiast opisany jako „Nowe Jedwabne”.

       Czemu tak? Co się takiego stało, że cała kupa polityków, oraz politycznych komentatorów, a za nimi zwykłych obywateli, do tego stopnia oszalała, że bez większej potrzeby postanowiła wystawić się na pośmiewisko. Czytam dziś relację z wydarzenia w Onecie, gdzie niejaki Jacek Dehnel wspomina tak:

      „Przed placem widzimy, jak dziesięć metrów dalej bojówki rzucają się na ludzi; wielki facet w czerwonej kominiarce zakrywającej całą głowę kopie z obrotu kolejne osoby, w tym kilkunastoletnie dziewczyny. Część się rozbiega, lecą kolejni rycerze, napakowani, z wściekłymi twarzami.

      Ukrywamy się w aptece: personel przestraszony, jakaś przerażona, dziesięcioletnia może dziewczynka z matką (nie szły chyba nawet na paradę, po prostu tu trafiły), która błaga: ‘Mamo, zrób coś, zabierz mnie stąd, ja się boję’; za chwilę wpada roztrzęsiona nastolatka, na ramionach wiszą jej strzępy oderwanej torby; próbuje skontaktować się ze swoim przyjacielem, Kornelem, z którym szła, ale na Kornela znów się rzucili i tracą ze sobą kontakt. Próbuję ją uspokajać, zapinam szelkę od ogrodniczek, upewniamy się, że nie przepadły jej rzeczy, bo pozbierała je z oderwanej torby do plecaka. Za oknami cały czas przebiegają bandyci”.

       Owa relacja staje się oczywiście w różnej formie pretekstem do kolejnych wystąpień, tym razem znacznie poważniejszych niż ów Dehnel, i znów pojawia się pytanie, co im się stało w głowę, że postanowili się zwyczajnie wbić w piach?

       Otóż odpowiedź jest prosta: oni są już w takiej desperacji, że biorą wszystko, co im wpadnie w oczy oczy. Mieliśmy przez tydzień festiwal schabu po 25 zł. i masła po złotych 9, wcześniej pedofilię w Kościele, jeszcze wcześniej strajk nauczycieli, no a to przecież nie koniec. Jak słyszę, jeszcze się ma okazać, że Macierewicz z Misiewiczem sypali sobie kokainę na jajka. Stoję gotowy i nie mogę się doczekać.

Jutro będziemy się od rana bawić, więc do zobaczenia w niedzielę.