O bolszewikach, złodziejach i kurwach

Dziś nieco wcześniej niż zwykle, ale za to jak najbardziej w porę, przedstawiam swój najnowszy felieton dla „Warszawskiej Gazety”. Mam nadzieję, że będzie ciekawie.  

Nie mam wątpliwości, że uwadze większości czytelników „Warszawskiej Gazety” nie umknęło wystąpienie Donalda Tuska na tak zwanych Igrzyskach Wolności w Łodzi, z którym zaprodukował się on w przedzień Dnia Niepodległości. Myślę, że wielu z nas zna wielki finał owego wystąpienia, który trafiło na czołówki medialnych doniesień, ja bym jednak chciał tu zacytować całość owej mądrości:

    „Nie mamy co tu czekać na żadnego jeźdźca na białym koniu. Pamiętacie, jak to było z gen. Andersem. Miał być generał na białym koniu - jest pani senator w business class. Tak się to marzenie skończyło. Więc liczcie przede wszystkim na siebie. Wtedy kiedy Polacy liczyli na siebie, na wspólnotę, na solidarność, wtedy zawsze wygrywali. Zresztą słuchajcie, kochani, Józef Piłsudski, kiedy pokonywał bolszewików, a więc kiedy de facto bronił wspólnoty Zachodu, wspólnoty wolności, bo nie tylko naszej niepodległej ojczyzny, przed taką polityczną barbarią ze Wschodu w sensie politycznym, nie mówię tu teraz tylko o geografii, to miał trochę trudniejszą sytuację niż my dzisiaj. Kiedy Lech Wałęsa pokonywał bolszewików w jakimś symbolicznym sensie, kiedy wydobył z nas to co europejskie, wolnościowe, także narodowe, to miał o wiele trudniejszą sytuację, niż my dzisiaj. Słuchajcie, jeśli oni mogli pokonać bolszewików, to dlaczego wy nie mielibyście dać radę współczesnym bolszewikom?”

       Zanim przejdę do sedna dzisiejszych refleksji, zupełnie na marginesie chciałbym zwrócić uwagę na emocjonalny stan w jakim znajduje się ten człowiek, gdy najpierw sugeruje, że bijąc bolszewika w roku 1920, czynił to Józef Piłsudski z myślą nie tyle o Polsce, co o dzisiejszej brukselskiej paczce. Mało tego, kiedy wspomina bijącego bolszewików Wałęsę, to również się chwali, że Wałęsie chodziło o tę samą co Piłsudskiemu brukselską ferajnę. I to jest, moim zdaniem, coś, co ustawia historyczną perspektywę, jaką żyje Donald Tusk w pozycji porównywalnej jedynie do politycznej myśli największych zdrajców Ojczyzny.

     Ale, jak już wspomniałem, nie o tym dziś mówimy, bo rzecz dotyczy uwagi Tuska na temat „współczesnych bolszewików”, czyli tych, którzy rzekomo są zwróceni w stronę Wschodu, a nie Zachodu. Otóż widząc, że jego bon mot nie wywołał poza Łodzią oczekiwanej fali entuzjazmu, postanowił wycofać się z tych słów rakiem, udając, że on nie miał na myśli, jak to było w przypadku bohaterskiej walki Wałęsy, bolszewików w sensie symbolicznym, lecz bolszewików prawdziwych. A jeśli którykolwiek z nie-bolszewików wziął to do siebie, to świadczy tylko o jego zastanawiających bardzo kompleksach.

      W tej sytuacji nie pozostaje mi nic innego jak przyklasnąć Tuskowi w jego jak najbardziej usprawiedliwionym szyderstwie i zapewnić go, że ile razy ja wzywam do tego by „bić kurwy i złodziei”, wcale nie mam na myśli ani szanownego Pana Przewodniczącego, ani tym bardziej wielce szanownego prezydenta Wałęsy, ani nawet jeszcze bardziej szanownego posła Kierwińskiego, lecz wyłącznie złodziei i kurwy.

      Precz z głupią podejrzliwością!

Jak zawsze bardzo serdecznie zachęcam do kupowania moich książek. Mamy do tego głównie trzy miejsca: księgarnię pod adresem www.basnjakniedzwiedz.pl, sklep Foto-Mag w Warszawie, oraz mój adres mailowy k.osiejuk@gmail.com.  Będzie mi bardzo miło.