Patrioci w czerwonych okularach

Tak jak to się dzieje od lat, za każdym razem gdy wchodzimy w rok wyborczy, polska scena polityczna po swojej prawej stronie zaczyna wykonywać masę nowych, najczęściej niezwykle nerwowych gestów, których wspólną cechą jest zainteresowanie przyszłych wyborców tak zwaną „alternatywą”. Owa alternatywa najczęściej nie jest żadną alternatywą, ale starą i kompletnie już zużytą ofertą, określaną najczęściej mianem „Zjednoczonej Prawicy”, a w rzeczywistości stanowiącą chaotyczną zbieraninę politycznych tworów i osób, znanych nam z ponad już dwudziestoletniej historii, tyle że w nowej konfiguracji i ewentualnie pod nowymi nazwami.

Teoretyczne usprawiedliwienie dla tych dziwacznych posunięć jest różne. Czasem chodzi rzekomo tylko o to, by w ramach szacunku dla demokracji, dopuścić do gry również inne, mniej mainstreamowe prawicowe projekty, czasem o to, by przez większą ofertę wzmocnić siłę prawicy jako takiej, a niekiedy wręcz o to, by przez stworzenie nowych politycznych propozycji, wzmocnić przyszłą zdolność koalicyjną głównej siły na prawicy. A więc w naszym wypadku – jak to ma miejsce od dwudziestu już lat – Jarosława Kaczyńskiego. Praktycznie natomiast, wedle dość powszechnej na prawicy opinii, cel jest jeden – prawicę rozdrobnić, ostatecznie ją zniszczyć, a samego Jarosława Kaczyńskiego ze sceny ostatecznie usunąć. Cel oczywiście często ani przez głównych aktorów tego szumu nie zamierzony, ani nawet uświadomiony. Ale trudno, by było inaczej. Oni tu nie są od myślenia, ale od roboty.

Ostatnio mam nieopuszczające mnie wrażenie, że specjaliści od niszczenia polskiej prawicy zebrali się na blogach i usiłują robić to co zawsze – a więc tworzyć „alternatywę” – tyle że już nie jako cała kupa starszych pań i panów śpiewających patriotyczne pieśni i machających sztandarami z białoczerownym orłem – w końcu, jak śpiewał Bob Dylan, czasy się zmieniają – lecz młodych, wykształconych i strasznie nowoczesnych blogerów. Oczywiście też nie samych blogerów. Oni udzielają tu wyłącznie teoretycznego wsparcia, natomiast już za ich plecami przebierają nogami praktycy, czyli znani nam skądinąd bardzo patriotycznie zorientowani politycy, wojskowi, działacze katoliccy i biznesmeni z pieniędzmi.

Dziś, obok wspomnianej już wcześniej tezy, o konieczności koalicyjnego wzmocnienia Jarosława Kaczyńskiego na wypadek przyszłych – być może wygranych przez niego – wyborów, pojawił się nowy akcent, sformułowany w Nowym Ekranie, stosunkowo nowej (ciekawe, swoją drogą, jak ona nagle się wśród nas pojawiła, prawda?) blogerskiej, jak najbardziej prawicowej, platformie. Otóż plan jest taki. Smoleńska Katastrofa – z względu na swoją oczywistość – tak czy inaczej musi się skończyć jakimś wybuchem. A wybuch ten może być dwojaki. Albo Jarosław Kaczyński wygra wybory i zabije Tuska, albo Tusk – wiedząc, że dopóki jego przyszły kat żyje, jego los jest bardzo niepewny – zabije Kaczyńskiego. Ponieważ w obecnej sytuacji Jarosław Kaczyński jest całkowicie bezbronny, przyszłość jest jasna: Tusk musi zabić Kaczyńskiego, a polska prawica, oparta tylko na jego osobie i jego projekcie, się rozsypie. Ratunek jest jeden – stworzyć szeroki ruch, który jednocześnie Kaczyńskiemu zapewni konieczną ochronę, a w wypadku jego śmierci, będzie potrafił ponieść pochodnię.

Ponieważ opinia powyższa została sformułowana nie przez jakiegoś ambitnego blogera, który wprawdzie nie bardzo potrafi, ale bardzo chce, lecz przez samego szefa Nowego Ekranu i została zamieszczona na najbardziej eksponowanym miejscu, czuję się zobowiązany, by na tę bzdurę – bo jest to oczywista bzdura – możliwie mocno zareagować. Otóż, pomijam już fakt, że gdyby System miał ochotę i możliwość zabić Jarosława Kaczyńskiego, zrobiłby to już dawno i bez najmniejszego kłopotu, choćby wysyłając na niego jakiegoś wariata, wybranego spośród fanów Szkła Kontaktowego, a następnie, po zakończonej robocie wysyłając go w kosmos, i tyle całej roboty. O ile się orientuję, powodów do tego ruchu ma on wystarczająco wiele, a przy okazji, nawet jeśli Kaczyński ma jakąkolwiek ochronę, to najwyżej przed jakimś zapijaczonym działaczem młodzieżówki Platformy Obywatelskiej, ale już w żaden sposób przed zorganizowanym i wysłanym przez System zabójcą. Jeśli jednak Kaczyński wciąż żyje, to znaczy, że oni sobie doskonale wyliczyli bilans zysków i strat.

Jest jednak w owej refleksji na temat tych dwóch równoległych śmierci, coś znacznie istotniejszego. Mianowicie sugestia, że jeśli System Kaczyńskiego nie zamorduje, to on powsadza do więzienia wszystkich najważniejszych funkcjonariuszy tego Systemu, a oni w tym więzieniu zgniją. Dlaczego? Dlatego że od czasu Smoleńska Kaczyński jest tak emocjonalnie zdemolowany, że on już w tej chwili żyje wyłącznie myślą o zemście. A więc, całkiem logicznie, System – jeśli chce przeżyć, tak naprawdę nie ma wyjścia. Musi się bronić. I jest to informacja, która wchodzi w przestrzeń publiczność z miejsca powszechnie uważanego za Kaczyńskiemu sprzyjające, a może i go reprezentujące.

I to jest coś, co uważam za wyjątkowo skandaliczne. Otóż sugerowanie – nawet czynione w dobrej wierze – że Jarosław Kaczyński jest obłąkańcem, mającym na celu już tylko ukaranie śmiercią tych, którzy zabili mu brata, jest wyjątkowo podłe, bo i stanowi oczywiste kłamstwo, w dodatku kłamstwo wpisujące się w głosy środowisk Kaczyńskiemu najbardziej wrogich. Ale też kłamstwo, którego skutki mogą być bardzo niebezpieczne. Prawda jest taka, że Jarosław Kaczyński jest człowiekiem o łagodności wręcz niespotykanej. Udowodnił to szczególnie w czasie wszystkich tych miesięcy, jakie nastąpiły po Katastrofie. W nim jest oczywiście pragnienie poznania prawdy, ale na tym koniec. On chce znać prawdę i chce, by ludzie odpowiedzialni za śmierć Prezydenta zeszli pohańbieni ze sceny politycznej na zawsze. To jest bardzo możliwe. Natomiast nie ma takiej możliwości, by on chciał ich śmierci. Ich śmierci mogę chcieć ja, bo jestem pełen grzechu i przeróżnych słabości. On nie. On jest człowiekiem prawdziwie mężnym. A w związku z tym że on jest człowiekiem mężnym, on wie, że jego osobiste emocje i ból muszą być postawione nie przed, lecz daleko za dobrem Ojczyzny i Rodaków.

A zatem, jeśli dziś ktokolwiek sugeruje publicznie, że Donald Tusk powinien się mieć na baczności, bo każdy kolejny dzień, kiedy Jarosław Kaczyński chodzi po świecie, jest też kolejnym gwoździem do jego trumny – i to nie trumny w sensie przenośnym, lecz prawdziwej, drewnianej, solidnej trumny – to za tym nie stoi troska, nie ma tam śladu patriotyzmu, śladu Polski. To zwykłe ruskie bucostwo i bezhołowie. I z takim patriotyzmem powinniśmy walczyć.