Czy Viki Gabor załatwi Andrzejowi Dudzie kolejne pięć lat prezydentury?

         Popularny piosenkarz George Ezra, nawiązując do historii powstania swojego wielkiego przeboju „Budapest”, opowiedział, jak to parę lat temu, podróżując po Europie, znalazł się w Szwecji, gdzie akurat odbywał się festiwal Eurowizji, którym podejmujące go dwie Szwedki były bardzo podekscytowane. Kiedy Ezra dowiedział się, co to za festiwal, uznał, że czegoś podobnego na trzeźwo nie da się oglądać i postanowił się uchlać. Ponieważ godzina była zbyt późna na to by tam gdzie akurat był kupić alkohol, kupił flaszkę od jakiegoś menela w parku, no i ją pod tę Eurowizję wypił. Na drugi dzień poczuł się tak źle, że nie chciało mu się wstawać, w związku z tym, wbrew wcześniejszym planom, nie pojechał do Budapesztu, ale za to napisał ową piękną piosenkę.

       Byłem na koncercie Ezry w Warszawie, tam właśnie wysłuchałem owej historii i nie muszę zapewniać, że w pełni się wczułem w jego zarówno  eurowizyjne, jak i alkoholowe emocje. Festiwal Eurowizji, jak się zdaje, od roku, gdy zwycięzcą została nomen omen szwedzka ABBA, stanowi nieszczęście, na które nie ma słów i jestem przekonany, że większość Czytelników się tu ze mną zgodzi. Nie wiem natomiast, jak by George Ezra zareagował dziś – zakładając oczywiście, że wiedziałby, o czym mowa – gdyby wczoraj przybył do Gliwic i jakieś dwie miejscowe ślicznotki by mu zaproponowały, by wraz z nimi obejrzał w telewizji konkurs Eurowizji dziecięcej. Nie wiem też, czy gdyby przyszło mu obejrzeć w telewizorze, czy tym bardziej na żywo, owo przedstawienie i wysłuchał choćby części prezentowanych piosenek, poczułby potrzebę sięgnięcia po flaszkę, czy może jednak by uznał, że dało się to przeżyć zupełnie spokojnie na trzeźwo. Jeśli idzie o mnie, to ja, owszem, w przerwie meczu Sheffield United z Manchesterem rzuciłem na to okiem i powiem szczerze, że moim zdaniem, oba te konkursy, duży i mały, są w stosunku do siebie oddalone o lata świetlne. Przede wszystkim, ja w życiu chyba nie widziałem tak spektakularnego widowiska, tak kosztownego i przygotowanego z taką dbałością o oprawę i efekt, i tu muszę stwierdzić, że prezes Kurski zdecydowanie zna swoją robotę, zarówno jako menadżer, jak i polityk. Możliwe, że przede wszystkim jako polityk. Do tego zresztą jeszcze wrócę, ale parę słów chciałbym powiedzieć na temat dzieci, które tam wystąpiły. Owszem, one wyglądały jak wyglądały, te makijaże i stroje, jakimi organizatorzy postanowili je przyozdobić robiły niekiedy wrażenie wręcz upiorne, no ale zakładam, że to są nieuniknione koszta takiego, a nie innego przedsięwzięcia. Natomiast to co zrobiło na mnie prawdziwe wrażenie, to to, że praktycznie każde z nich było o niebo lepsze wokalnie i estradowo, niż nie tylko znani nam z „dużej” Eurowizji artyści, ale w ogóle najbardziej popularne gwiazdy estrady, nie tylko tu w Polsce. Wysłuchałem kilka fragmentów owych występów i powiem uczciwie, ze nie umiałbym powiedzieć, który z nich zasługiwał na to, by wygrać ten konkurs. I przyszła mi do głowy taka myśl, że najprawdopodobniej, kiedy się ma 10, 12, czy 14 lat i chce się zakwalifikować do udziału w widowisku na taką skalę, trzeba być absolutnie najlepszym. W późniejszym wieku, w grę wchodzą naprawdę różne czynniki, z których talent jest być może najmniej ważny. Albo trzeba kogoś znać, albo trzeba być czyjąś żoną, albo wreszcie czyjąś kochanką, czy kochankiem i stąd później się biorą te wszystkie zaskoczenia. I oczywiście z tego też względu obawiam się na granicy pewności, że większość tych dzieci, mimo że dziś są często naprawdę najlepsze, kariery nie zrobi, a zamiast nich będziemy tak jak dotychczas mieli tę nieliczną czołówkę i cały ten popularny chłam.

      Jak mówię, z tego co miałem okazję wysłuchać i obejrzeć, uważam, że tam niemal każdy mógł być zwycięzcą, również oczywiście nasza Wiktoria Gabor, naprawdę wyjątkowo zdolne dziecko. Ale jednocześnie jestem pewien, że to iż to ona akurat wygrała ten konkurs, stanowi faktyczny początek tego, co się z nią stanie – lub właśnie nie stanie – w kolejnych latach. I tu wrócę do sukcesu, jaki odniósł dla siebie, dla kierowanej przez siebie telewizji, ale być może przede wszystkim dla powodzenia projektu pod nazwą Prawo i Sprawiedliwość, który chcąc  nie chcąc będzie przez najbliższe tygodnie, czy miesiące kojarzony z tym, do czego doszło wczoraj w Gliwicach. Kiedy zatem myślę o tym, z jaką determinacją Jacek Kurski postanowił zbudować coś tak wyjątkowego, że aby się to tak znakomicie udało, gotów był wyłożyć na to naprawdę wielkie pieniądze, jest dla mnie nie tyle możliwe, ale wręcz naturalne, że on do tych kosztów wliczył jeszcze starania o to, by zwycięzcą owego konkursu nie została ani ta Francuzka, ani Hiszpanka, ani ten chłopczyk z Kazachstanu, ale właśnie Polka, która urodziła się w Niemczech, mieszkała przez kilka lat w Anglii, a teraz wróciła do Polski, żeby tu osiągać swoje sukcesy. I niech mi nikt nie mówi, że ponieważ zwyciężczyni została wytypowana przez międzynarodową publiczność, która na nią zagłosowała wysyłanymi SMS-ami, to tu nie ma mowy o jakimkolwiek ustanawianiu wyniku. Oczywiście, może być i tak, że to na nią faktycznie padło najwięcej głosów, bo i ona i piosenka i samo wykonanie były naprawdę bardzo dobre, natomiast ja – wiedząc, w jakim celu i z jakim zadaniem Jacek Kurski został wynajęty przez Dobrą Zmianę – bym się bardzo zdziwił, gdyby się miało okazać, że on nie potrafił zadbać o każdy szczegół tego wydarzenia.

        A o tym, że tak mogło jak najbardziej być, moim zdaniem dobitnie świadczy to, jakiej cholery na zwycięstwo tej dziewczynki dostali ci, co na nim wyłącznie stracili. Pomijam już szydercze komentarze w Internecie, natomiast bardzo mnie zaciekawiła reakcja portalu tvn24.pl. Otóż oni na to, by poinformować o zwycięstwie Gabor nie mogli się zdecydować przez jakieś dwie godziny. I znów, proszę mi nie mówić, że nawet jeśli moim zdaniem ten konkurs ma publiczne znaczenie, to jest to tylko moje zdanie. TVN24 to stacja poważna i dla nich ktoś taki jak Viki Babor to odległa prowincja. Otóż nic podobnego. Ja, jak wszyscy wiemy, mam tych cwaniaków na oku od lat i nigdy nie było tak, by oni lekceważyli znacznie większe idiotyzmy, niż międzynarodowy konkurs piosenki dziecięcej. I wcale nie mam tu najbardziej na myśli organizowanych przez siebie meczów dziennikarzy z politykami, polityków z artystami, czy pisarzy z sędziami, które z ich punktu widzenia są zawsze wydarzeniem najwyższej rangi. Oni potrafią, jako headline news dać informację zatytułowaną „Zamordował kochankę, bo z pięknej istoty zamieniła się w potwora”, i co? Tu nagle uznali, że ta Eurowizja to poniżej ich godności? Nie żartujmy.

     A zatem polityczny bój toczy się naprawdę na ostro i w momencie, gdy widzę, jak zostają tu uruchomione naprawdę nieliche fundusze, to na dalszy ciąg czekam z prawdziwym zainteresowaniem. A co do Kurskiego, słyszałem, że w sytuacjach prywatnych on zachowuje się jak zombie, zbierając już tylko siły na chwilę, kiedy pojawi się kamera. No cóż, każdy ma to, na co zasłużył. Najwyżej na koniec się go wyciśnie, jak mokrą szmatkę i wyrzuci gdzie bądź. Trzeba tylko doczekać czasów, gdy Prawo i Sprawiedliwość uzyska jeszcze mocniejszą pozycję niż Orban na Węgrzech i całą tę propagandę będzie można spokojnie poluzować.