Gdy Niemcy ratują Puszczę Białowieską

          Stali czytelnicy tego bloga orientują się z pewnością znakomicie, że mieszkając tu gdzie mieszkam i uważając to miejsce za niemal najpiękniejsze pod słońcem, wyjątkowo źle znoszę towarzystwo miejscowej ludności, która, przyznaję, że jak najbardziej słusznie i prawomocnie, uważa je za swoje, czyli tak zwanych „Ślązaków”. Od razu jednak muszę wyjaśnić pewną bardzo istotną rzecz. Otóż ja sam jestem w pewnym Ślązakiem, w tym mianowicie sensie, że tu się urodziłem, tu się wychowałem i ani na moment nie uznałem, że to nie jest mój dom. Jeśli jednak wciąż z niezmiennym uporem powtarzam tę frazę, że źle znoszę towarzystwo „tak zwanych Ślązaków”, chodzi mi o to, że ja faktycznie czuję się obco, gdy w swoim otoczeniu spotykam ludzi, a takich tu jest moim zdaniem dużo za dużo, którzy uważają i gdzie tylko mogą to swoje przekonanie deklarują, że jeśli oni z Polską mają więcej wspólnego niż z Niemcami, to wyłącznie dlatego, że do Polski mogą się przejechać autobusem, a do Niemiec muszą wykupić miejsce w autokarze.

      Z tego samego więc względu traktuję jako element zdecydowani mi obcy – w sensie znanym powszechnie pod pojęciem „alien” – niejakiego Gorzelika, prowadzony przez niego Ruch Autonomii Śląska, oraz oczywiście wszystkich tych, którzy są z nim emocjonalnie związani. Kiedy widzę, w jaki sposób tych może tysiąc, dwa tysiące, czy niech ostatecznie będzie, że i pięć, mieszkańców Katowic i okolic prowadzi polityczną akcję na rzecz oderwania Śląska od Polski, czuję wyłącznie agresję. Kiedy ich widzę i słyszę jak nie dość że głoszą te swoje hasła, to jeszcze gdzie tylko mogą zaznaczają teren, choćby w postaci kawiarni pod nazwą „Kattowitz”, mam jedno tylko życzenie, by oni wyszcy wynajęli odpowiednią liczbę autokarów i udali się wspólnie do Hamburga. Najlepiej tam.

      Rozmawialiśmy tu ostatnio o nich troszeczkę i w pewnym momencie żona moja zadała pytanie podstawowe: „To czego tak naprawdę oni chcą?” Odpowiedziałem jej zgodnie z prawdą, że autonomii, jednak ona nadal drążyła: „No dobra, autonomii, czyli czego?” No i tu, powiem szczerze, nie bardzo wiedziałem, co odpowiedzieć. No bo cóż by miała owa „autonomia” oznaczać? Zwykły gest czy może coś więcej, a więc to na przykład, że nasze podatki nie będą szły do Warszawy, ale do Berlina? No i oto w minioną sobotę szedłerm sobie na interwencyjną wizytę do mojego teścia, zahaczając po drodze o centrum miasta, a tam natrafiłem na, jak się okazuje, zorganizowany na cześć żółto niebieskiej (swoją drogą, ciekawe skojarzenie, co nie?) flagi Śląska, marsz wspomnianego Ruchu Autonomii Śląska. Marsz był duży, robił jak najbardziej wrażenie, to co mnie jednak zaskoczyło, a jednocześnie i zszokowało, to fakt, że pomijając owe flagi i ludzi przebranych w tradycyjne śląskie stroje, jedyny postulat marszu, jaki udało mi się zauważyć, wyrażał się w postaci wielkiego transparentu z napisem: „V KOLUMNA JEDNA POLSKA JEDEN SUWEREN JEDEN SZYSZKO”… Ups!

      Nie kłamię. Na początku pochodu szły przebrane w regionalne stroje małe dzieci, za dziećmi cała kupa mężczyzn w czarnych, znanych nam z filmów Kazimierza Kutza, odświętnych garniturach, a dalej jacyś przebierańcy z siekierą i piłą elektryczną i transparentem z napisem „V KOLUMNA JEDNA POLSKA JEDEN SUWEREN JEDEN SZYSZKO”. A ja proszę, by zwrócić uwagę nawet nie na to, że, ni stąd ni z owąd, tam, poza odpowiednimi flagami, nie ma śladu walki o ową „autonomię”, lecz czysta biężąca polska polityka. A, jakby tego było mało, nikt nawet nie wspomina o  „jednym Ziobro”, „jednym Macierewiczu”, czy, zupełnie nautralnie, „jednym Kaczyńskim”. Przez Katowice idzie wielki marsz Ruchu Autonomii Śląska, a na swoich sztandarach nie niesie ani żądania przekazania Śląska w niemieckie ręce, ani nawet wyrwania Polski z rąk pisowskich faszystów, ale szydzi z ministra Szyszki. Przeprszam bardzo, ale co Niemców obchodzi minister Szyszko? Co Niemców obchodzi Puszcza Bałowieska i te drzewa?

     Nie lubię ministra Szyszki za parę rzeczy, jednak one tu i teraz wydają się być kompletnie bez znaczenia, skoro, jak się okazuje, na niego się czają Niemcy. Jeśli ni stąd i z owąd okazuje się, że z ich puktu widzenia, nie liczą się ani sądy, ani trybunały, ani cała ta cholerna demokracja, lecz minister Szyszko z jego siekierami, to znaczy, że trzeba zachować wyjątkową czujność. O czym bardzo starannie donoszę.

Zapraszam wszystkich do księgarni pod adresem www.basnjakniedzwiedz.pl,gdzie są do kupienia moje książki.