Czy książe William interesuje się sportem?

Głównie przez ślub mojego dziecka, ale też różne inne wydarzenia, które mnie mocno zaabsorbowały, dopiero dzić chciałbym przedstawić felieton z bieżącego numeru „Warszawskiej Gazety”. Myślę, że on się idealnie nada do tego, byśmy w tych ciekawych bardzo dniach nabrali odpowiedniej perspektywy. Zachęcam serdecznie.          

     Zdaję sobie oczywiście sprawę z nastrojów, panujących po tej intelektualnie bardziej zaawansowanej stronie sceny, gdzie emocjonowanie się takimi „głupstwami”, jak najpierw wizyta prezydenta Trumpa, a dziś pary książęcej Williama i Kate, pozostawia się tak zwanej „tłuszczy”, sam jednak biorę te wszystkie szyderstwa na pierś, dedykując je takim mistrzom jak choćby Witold Gadowski, który nazwał wystąpienie księcia Williama „dobrym, bo krótkim”. Jednocześnie przyznaję, że sam obie wizyty i wszystko co się z nimi wiąże, uważam za niezwykle dla nas ważne i tylko żałuję, że nie mogłem tam wtedy być i machać jakąś choćby najmarniejszą chorągiewką.

     Nie będę jednak dziś pisał ani o Trumpie, ani o liście, jaki do Polaków skierowała królowa Elżbieta, bo mi się zwyczajnie nie chce, natomiast, owszem, chętnie zwrócę uwagę na pewne całkowicie zlekceważone wydarzenie, jakie miało miejsce podczas tak zwanego garden party na trawniku w warszawskich Łazienkach na zakończenie pierwszego dnia wizyty Williama i Kate. Oto, już po tym, jak najpierw brytyjski ambasador, a po nim książe William, wygłosili swoje mowy i wszyscy ze swoimi kieliszkami przenieśli się na trawę, by tam już sobie dalej gawędzić, nie mogłem nie zauważyć, że wśród zaproszonych gości znalazła się również Irena Szewińska, wielki sportowiec, mistrz olimpijski i rekordzista świata.

     Gdyby ktoś nie pamiętał, chętnie przypomnę. Otóż był czas kiedy Szewińska była najszybszą kobietą świata, i to nie, jak by się nam mogło wydawać, a więc na jednym dystansie, ale najszybszą zarówno na 100, 200, jak i 400 metrów. Jeśli mówimy o tych trzech dystansach, ona biła rekordy dziesięciokrotnie i to przez 12 kolejnych lat, a więc, gdy chodzi o lekkoatletykę, można powiedzieć, że przeszła do historii jako ktoś na miarę Muhammada Alego.

     I oto oglądam w telewizji imprezę na łazienkowskim trawniku i w pewnym momencie widzę, jak niedaleko księcia Williama stoi wspomniana Szewińska i pies z kulawą nogą na nią nie zwraca uwagi. Otoczony wianuszkiem chętnych do pokazania się w jego towarzystwie, a dla mnie kompletnie nieznanych, ludzi, książe William miło spędza czas, a tymczasem skromnie, nieco w oddali, całkowicie samotna, stoi Szewińska, niepewnie się uśmiechając, a ja powiem szczerze, nie mam pojęcia, co ona sobie myśli. Bardzo liczę na to, że znajdzie się ktoś kto ją przedstawi księciu i powie: „Oto kobieta, która przez 12 lat, kiedy pana nie było na świecie, na tym samym świecie nie miała konkurencji. Pańska babcia ją musi pamiętać”. Jednak, z tego co zdążyłem zauważyć, nie przyszedł nikt.

     Książe William pogadał chwilę z kim tam chciał, po czym zaprowadzono go do Macieja Gortata i Alicji Bachledy Curuś, którzy, jak słyszę, są akurat parą. Szewińskiej już nie widziałem. Zresztą i tak transmisja się skończyła, na ekranie został już tylko Krysztopa i Gadowski, więc wyłączyłem telewizor i puściłem sobie Milesa.

Wszystkich serdecznie zachęcam do odwiedzania księgarni pod adresem www.basnjakniedzwiedz.pl i do kupowania nie tylko moich książek.