Sześć krótkich kawałków na dłuższą refleksję

Jak się dowiadujemy, przez pewien czas „Polska Niepodległa” będzie dwutygodnikiem. Wedle informacji, które do mnie docierają, już za niedługo jednak to naprawdę ciekawe pismo wróci do cyklu tygodniowego, w większej objętości z nowymi autorami. Sam nie mogę się doczekać. Tymczasem zapraszam do swoich krótkich kawałków.

Gdyby ktoś jeszcze parę lat temu nam powiedział, że przyjdzie czas kiedy to gdziekolwiek pojawi się  Ludwik Dorn, będzie go witał albo szyderczy śmiech, albo pełne zażenowania milczenie, na te proroctwa wzruszylibysmy ze wzgardą ramionami. Tymczasem okazuje się, że los potrafi płatać figle, jakich dotychczas wydawało się, że świat nie uniesie. I oto, jak się okazuje, wspomniany Ludwik Dorn, nie dość, że czołowy polityczny komentator stacji TVN24, to jeszcze felietonista tygodnika „Polityka”, na łamach tego drugiego, komentując przyznanie w Krynicy tytułu „Człowieka Roku” premier Szydło, spłodził takie oto zdanie: „Najpierw zatrudnieni komentatorstwem biegli teoretycznie polityczni gorzelnicy  uważnie nasłuchujący, jakie bulgoty wydaje z siebie fermentujący w retorcie zacier obozu ‘dobrej zmiany’, prześcigali się w przewidywaniach, w cóż ten zacier się wydestyluje”. Pamiętamy czasy, gdy Ludwik Dorn nazywany był „trzecim bratem bliźniakiem” i uchodził powszechnie za osobę superinteligentną, przewyższając w tej konkurencji samego nawet Jana Marię Rokitę. Dziś z tamtych wyobrażeń pozostał bełkot półprzytomnego wykształciucha. Właśnie – wykształciucha. Co za ponura ironia!

***

Przyznaję jednak, że w obliczu powszechnego upadku tak zwanych „elit” staję kompletnie bezradny. Zdaję sobie przy tym sprawę, że są sytuacje gdy człowiekowi jest naprawdę ciężko, kiedy można odnieść wrażenie, że swiat się wali na głowę, jednak zawsze zostaje coś, co nas trzyma w jako takiej równowadze, chocby na tyle skutecznie, byśmy nie oszaleli. To jednak, co się ostatnio dzieje z niektórymi z nich, sprawia, że się zastanawiam, czy to możliwe, że najlepsze dopiero przed nami. Oto „Radio Zet” przeprowadziło rozmowę z ostatnio nadzwyczaj aktywną publicznie aktorką Krystyną Jandą i w pewnym momencie zwrócił się do niej z prośba by zechciała skomentować to, co Jarosław Kaczynski powiedział podczas ostatniej miesięcznicy na Krakowskim Przedmieściu. A ta, na nic nie czekając, rzuciła:  „Czuję jakby ktoś na mnie srał cały czas”. A ja sobie myślę, że na człowieka w życiu czyhają przeróżne, czy to fizyczne czy psychiczne, nieszczęścia, a wśród nich te, kiedy mu się coś wydaje i on nie umie na to znaleźć sposobu. Jednak o tym, by ktoś miał wrażenie, że się na niego cały czas sra ani sam nie słyszałem, ani nawet nie potrafię sobie takiego stanu wyobrazić. A tu, proszę, nasza wybitna gwiazda teatru i filmu, Krystyna Janda znalazła się w tym stanie jak najbardziej. Czy to możliwe, że dziś między Krystyna Jandą, a Ludwikiem Dornem jest już tylko taka różnica, że on nieco staranniej dobiera słowa?

***

Niewykluczone, że niedługo dojdziemy do tego, że owa staranność w doborze słów będzie jedynym kryterium pozwalajacym odróżnić idiotę od idioty. Proszę sobie wyobrazić, że ksiądz Lemański, o którym od dłuższego czasu było cicho i bardziej naiwna część Kościoła uznała, że może ów nieszczęsnik udał się na pustelnię, usłyszelismy następujące słowa:

     „Do tej wypowiedzi traktowałem panią premier jako niezbyt zdolną, pozbawioną inwencji kobietę, którą prezes postawił na ważnym państwowym odcinku, który ją po wielokroć przerasta. Zdolna na swój sposób jest, to znaczy jest zdolna uzasadnić każde, najgłupsze nawet posunięcie swoich ministrów, którzy ostentacyjnie pokazują jej, że ta marionetka nie ma nic do powiedzenia”.

     Ktoś zapyta, gdzie tu dbałość o słowa, i słusznie, bo pointa dopiero przed nami. Otóż kiedy już wielebny Lemański wypluł z siebie swoją słynną ewangeliczną dobroć, powiedział co następuje: „Jeśli pani premier poczuła się dotknięta którymkolwiek sformułowaniem mojego komentarza do słów wypowiedzianych przez nią o protestujacych w obronie niezależnosci sądów – to szczerze przepraszam. Moja ocena tej ekipy rządzącej jest krytyczna ale nie zamierzałem nikogo swoimi ocenami zniesławiać ani obrażać”.

A my w tej sytuacji możemy tylko się księdzu Lemańskiemu głęboko pokłonić. On z całą pewnością nikogo nie miał zamiaru obrażać, a jeśli ktoś odniósł takie wrażenie, to on w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego przeprasza. Stać go na to. Ta głupia marionetka by tak nie potrafiła.

***

Powiedzmy sobie zresztą szczerze, tylko osoby o najgłębszych pokładach serdeczności potrafią najpierw kogoś opluć, a potem przeprosić wszystkich, którzy odnieśli błędne wrażenie, że ktoś kogoś w ogóle opluł. Cała reszta to już tylko czysta nienawiść. Ale zapomnijmy już o tym. Na szczęście, poza tymi wszystkim swarami, są ludzie którzy troszczą się o sprawy najważniejsze. Otóż, jak się dowiadujemy, Paweł Kukiz, wciąż z nie do końca wyjaśnionych powodów, trafił do szpitala i natychmiast zaprosił do siebie dziennikarzy wszelkich mediów, by się dać sfotografować z maską tlenową na nosie i opowiedzieć o gehennie jaką przeżył pozostając pod opieką polskiej służby zdrowia. A przed nami dwie wiadomości: jedna zła, druga dobra. Otóż zła jest taka, że, jak się okazuje, poseł Kukiz na śniadanie dostał „kromkę chleba i łyżkę serka”, co jest oczywistym skandalem, wiadomość dobra natomiast jest taka, że poseł Kukiz, jak tylko go tam wyleczą, wróci do zwykłej pracy parlamentarnej i zrobi porządek nie tylko z tym serkiem, ale w ogóle z całą polską służbą zdrowia. Ktoś zapyta, w jaki to sposób Paweł Kukiz ma zamiar rozwiązac problem, którego, jak dotychczas, nie rozwiązał nikt na świecie. Proszę sobie więc  wyobrazić, że między jednym kęsem kromki z serkiem a drugą Paweł Kukiz udzielił wywiadu portalowi medonet.pl – swoją drogą to jest temat na osobne rozważania – gdzie oświadczył, że „po tym co mi się przydarzyło zrozumiałem, że reforma służby zdrowia musi wyjść od potrzeb pacjentów, a nie być wymyślana odgórnie przez ministrów”. Jasna sprawa. Chodzi o to, by wreszcie wprowadzić JOW-y, a potem już wszystko pójdzie z górki. Jako pierwszy w gwizdek dmuchnie on, Paweł Kukiz, i opowie o tym, jak musiał żreć ten serek, a wówczas zamiast serka pojawi się jajecznica na boczku. Łóżka załatwi Owsiak.

***

Wygląda na to jednak, że zbliża się czas, gdzie nie będziemy do szczęścia potrzebowali ani Owsiaka, ani Kukiza, ani nawet Ludwika Dorna, a wskazuje na to fakt, że Prawo i Sprawiedliwość przebiło kolejny szklany sufit, i wbrew pozorom, nie chodzi nawet o to, że CBOS przyznał 44 procent i ponad dwukrotną przewagę nad Platformą PiS-owi, ale o odzyskanie dla Dobrej Zmiany Maryli Rodowicz. Odbył się właśnie wywalczony osobistymi zębami i pazurami prezesa Kurskiego Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu, a wraz z nim triumfalny benefis wspomnianej Maryli Rodowicz, a my wszyscy nagle uświadomiliśmy sobie, że oto z dawnego PRL-u wróciło nagle wszystko to, za czym tak tęksniliśmy, tyle że wzbocgacone o pieniądz, demokrację, no i komputerową obróbkę. Z tej okazji na Twitterze pojawił się bardzo ostatnio aktywny w każdym wymiarze minister Patryk Jaki i ogłosił co następuje: „Na złość wszystkim Opole 2017 jest naprawdę świetne. W amfiteatrze rewelacyjna atmosfera. Hejt 3RP jak zwykle pomaga”. Czas na powrót festiwalu w Kołobrzegu. Na pohybel hejterom.

***

Jak widzimy, idą nowe czasy, póki co jednak, zanim hejt III RP zostanie zastąpiony przez hejt IV RP, rzućmy okiem, po raz być może jeden z ostatnich, na to, co nas niemal nie zabiło i ciągle to tu to tam podnosi swój szkaradny łeb. Oto proszę sobie wyobrazić, że obok takich wybitnych przedstawicieli Kościoła, jak ojciec Gużyński, biskup Pieronek, czy wspomniany wcześniej ksiądz Lemański, jest też wśród nas skromny, nieobceny w mediach, a czynny głównie na Facebooku, ksiądz Stanisław Walczak. W dość już zmurszałym wywiadzie dla „Gazety Wyborczej”, ów święty mąż przedstawił charakterystykę Jarosława Kaczynskiego i wspierającego go polskiego duchowieństwa:  „Ten łgarz ma poparcie silnej grupy polskich biskupów i wielkiej rzesz polskich duchownych! To oni popierają kłamstwa na temat katastrofy smoleńskiej, to oni szczują Polaków przeciw wszystkiemu co obce i inne. A on, prezes, bezkarnie, rzuca oszczerstwa i kłamie! Jego koneksje z Radiem Maryja i TV Trwam dowodzą, że kłamstwo stało się oficjalnym orężem katolików narodowych w Polsce”.

Jak już wspomniałem, wypowiedź księdza Walczaka pochodzi sprzed paru miesięcy, więc trudno jest nam powiedzieć, co tam u niego słychać dziś. Miejmy jednak nadzieję, że po wysłuchaniu koncertu Maryli Rodowicz w Opolu, serce księdza nieco złagodnieje, a kto wie, czy nawet nie usłyszymy, że ten Kaczyński nie jest jednak taki zły. I wówczas na scenie pozostanie już tylko jeden wróg.

Moje książki, jak zawsze, są do kupienia w księgarni na stronie www.basnjakniedzwiedz.pl. Polecam z całego serca.