O starszych i młodszych Żydach w moherowych beretach

Po raz kolejny okazało się, że jednym z głównych gwarantów skuteczności jest tak zwana upierdliwość. W naszym wypadku, wszystko sprowadziło się do tego, że nasz kolega Student SGH, tyle razy użył w swojej argumentacji epitetu ‘mohery’ i tyle razy zrobił to w sposób świadczący niezbicie o tym, że on nie ma pojęcia, o czym mówi, że poczułem się zmuszony do zabrania głosu, już nie w polu przeznaczonym na komentarz, lecz tu, w normalnym blogowym wpisie.

Jak wiemy, kiedy oni potrzebują użyć wobec nas argumentu ostatecznego, kończącego dyskusję i zamykającego nam usta raz i na dobre, informują nas, że ponieważ jesteśmy ‘moherami’, wszystko co chcemy powiedzieć, nie ma żadnego znaczenia i równie dobrze możemy mówić do ściany. I odwrotnie, jeśli ktoś z nas z jakiegoś powodu zostanie przez nich uznany za partnera, to natychmiast musimy się dowiedzieć, że wprawdzie jesteśmy głupi, nawiedzeni i mało przytomni, ale mimo to zostajemy dopuszczeni do rozmowy, bo tymi ‘moherami’ jednak nie jesteśmy.

Co trzeba zrobić, żeby będąc wyborcą Prawa i Sprawiedliwości, nie być ‘moherem’ jest dość oczywiste. Należy mieć mniej niż 60 lat i legitymować się co najmniej tytułem magisterskim. Dobrze jest też oprócz tego mieszkać w dużym mieście i najlepiej być co najmniej tzw. agnostykiem, a skoro już się wybiera jakąś religijność, to dobrze żeby to nie był rzymski katolicyzm, a już na pewno nie przejawiający się nieironicznym używaniem fraz takich jak ‘Bóg zapłać” i „Szczęść Boże”. Co trzeba z kolei, żeby (mówimy oczywiście wciąż wyłącznie o wyborcach PiS-u) tym ‘moherem’ być. Otóż tu mamy do czynienia z pewnym problemem. Jeśli ktoś przekroczył sześćdziesiątkę i w jakikolwiek sposób demonstruje swoją pobożność – może się już czuć oznaczony. Czy musi chodzić w moherowym berecie? Otóż to nie jest absolutnie warunek konieczny. Beret oczywiście pomaga, ale większego znaczenia nie ma. Co natomiast zrobić z ludźmi, którzy są bardzo pobożni, wykształceni, lubią słuchać Radia Maryja, a na swoje szczęście jeszcze – są w wieku średnim, lub jeszcze młodsi? A nie wolno nam jeszcze zapominać o starszych paniach, noszących na głowach berety jak najbardziej moherowe, chodzące co niedziela do kościoła, a Jarosława Kaczyńskiego nienawidzących z całego serca, o czym informują nas co dzień w telefonach do Szkła Kontaktowego? Czy to też ‘mohery’, czy już nie? No, to już wygląda na poważny dramat. Jednak oni nie byliby sobą, gdyby i z tym sobie jakoś nie poradzili.

O ile dobrze odgaduję sposób kombinowania zaprezentowany nam tu przez naszego studenta – będącego w końcu ledwie symbolem pewnego szerszego nurtu – oni postanowili założyć, że jeśli ktoś jest bardzo pobożny i jeszcze, nie daj Boże, tę swoją pobożność częściowo realizuje słuchając Radia Maryja, nie może być ani młody, ani wykształcony, ani – oczywiście – nie może nie lubić Jarosława Kaczyńskiego. I odwrotnie – jeśli ktoś ma więcej niż 60 lat, nie jest co najmniej magistrem, i przechodząc obok kościoła robi znak krzyża, z całą pewnością słucha regularnie Radia Maryja. I możliwe bardzo, że jest brzydki, pomarszczony i na głowie ma ten obciachowy beret. To założenie, rozjaśniło im scenę idealnie i sprawiło, że mogą od rana do wieczora czuć się świetnie i co najważniejsze, zawsze bardzo wesoło.

Jeśli Student czyta tę notkę, jestem pewien, że już w tej chwili myśli sobie, że to co ja robię, jest dalece nieuczciwe, bo podczas gdy on chce jak najpoważniej zdiagnozować naszą scenę pod względem socjologicznym, to ja stroję sobie żarty. Że on, na przykład, używa epitetu ‘moher’ w sposób jak najbardziej zasadny, wyłącznie w stosunku do tej części społeczeństwa, która Polsce szkodzi i na którą Polska w żaden sposób nie może już liczyć, a więc dziś reprezentowanej choćby przez tych kilkunastu ludzi pod krzyżem na Krakowskim Przedmieściu. I co najważniejsze, on go używa też w sposób wyłącznie symboliczny, który nie ma nic wspólnego ani z religijnością, ani PiS-em, ani krzyżem, ani tak naprawdę też z rodzajem nakrycia głowy. Że zwyczajnie, zamiast powiedzieć „kretyn”, albo „idiota”, albo „won do Torunia!”, on elegancko i kulturalnie używa określenia ‘moher’.

W tej sytuacji powinienem chyba przypomnieć, w jaki sposób to słynne kluczowe dziś już dla całej naszej kultury pop określenie się pojawiło. Jeśli się pomylę, z całą pewnością mnie ktoś poprawi, ale wydaje mi się, że jako pierwszy użył go Donald Tusk po to by opisać elektorat Prawa i Sprawiedliwości. A więc, żeby poinformować tych którzy jeszcze nie do końca wiedzą, jak się sprawy mają, że PiS jest popierany wyłącznie przez tandetne staruszki ze wsi, które wszystko co wiedzą o życiu, to to, że jeśli się nie chce pójść do piekła, to trzeba słuchać księdza, a najlepiej księdza Rydzyka. I tyle. To był cały przekaz i cały tego przekazu sens. Kto głosuje na PiS, to frajer, i to w dodatku frajer szczególny. Bo powinien sobie zdawać sprawę z tego, że w momencie jak te stare babcie wreszcie odwalą kitę, i tym samym Kościół straci swoją klientelę, to taka partia jak PiS utraci też rację bytu, a oni zostaną na lodzie. Uważam więc, że Donald Tusk, kiedy wypowiadał te dwa słowa po raz pierwszy, świetnie sobie zdawał sprawę z tego, ze on w tym własnie momencie, dla czystej władzy i osobistego sukcesu, wpuszcza w popularną kulturę informację, że religijność i starość to kompletne dno i powód do wstydu.

I dziś tak naprawdę, praktyczny rezultat tego pierwszego gestu pozostaje dokładnie taki, jak go Tusk na początku zdefiniował. Chodzi o to, że jeśli pojawia się słowo ,moher’ pewna szczególna część opinii publicznej przyjmuje je wyłącznie jako tę właśnie informacje: że starość i religijność to obciach. Bo w żaden sposób nie będzie nikt sobie myślał, że to słowo odnosi się do tych dzieci, czy tej młodzieży, którzy nabożnie chodzą co niedzielę do kościoła, albo nabożnie wieczorem odmawiają różaniec. Że on nie opisuje całej tej grupy młodych, wykształconych ludzi z miast, wsi i miasteczek, które lubią słuchać Radia Maryja i przy okazji szanują Jarosława Kaczyńskiego. Wreszcie, wiadomo też było, że nikt – wypowiadając słowo ‘moher’ – nie będzie sobie go kojarzył z tymi wszystkim ludźmi, jakich mieliśmy okazję oglądać na filmie Solidarni 2010, ale wyłącznie z religijnością i starością, cokolwiek by te dwa słowa miały oznaczać. I że oczywiście to religijność i starość – a tak naprawdę sklerotyczna religijność – tworzą Prawo i Sprawiedliwość.

Dziś, po tych wszystkich latach, kiedy widać bardziej niż wyraźnie, że cała wstępna teoria – teoria, by tak powiedzieć, założycielska – tego określenia, legła w gruzach, kiedy już nikt nie próbuje podtrzymywać tego mitu, że PiS to wyłącznie tępa starość i głupia wiara, Radio Maryja to demencja i różaniec, że PiS to ojciec Rydzyk, i że wiara w Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego to wyłącznie wieśniacka tępota, tak samo i pojęcie ‘mohery’ jest już niczym innym jak pustą obelgą, której wciąż jedyna wartość to ta, że pewne części społeczeństwa, kiedy słyszą słowo „krzyż”, lub „starość” – drżą z czarnego podniecenia.

Student SGH broni mojego dobrego imienia, a przy okazji też dobrego imienia przyjaciół tego bloga, i uroczyście zapewnia jakichś zaczadzonych nienawiścią trolli, że my nie jesteśmy moherami. Dlaczego on tak myśli? Skąd on wie, że my nie jesteśmy moherami? Czy dlatego, że gdy on czyta te teksty, to widzi za nimi normalnych, inteligentnych – często równie inteligentnych jak on sam – ludzi? Czy może dlatego, że czyta te teksty i widzi, ze po stronie, którą on uważa za obcą sobie i niezrozumiałą, stoją ludzie wykształceni, ciężko pracujący, często ludzie podobnego sukcesu jak on sam? Czy może dlatego, że on, widząc kim my jesteśmy, jest przekonany, że my nie słuchamy Radia Maryja, uważamy ojca Rydzyka za krętacza i głupka, i że ani Ginewra, ani Latinitas, ani pani Toyahowa nie mają beretów z moheru? To on stąd właśnie wie, że my nie jesteśmy moherami? Co on o nas wie, poza tym, że jesteśmy zwykłymi, inteligentnymi, wrażliwymi, ciężko pracującymi ludźmi, tak jak on, i że z powodów których on nie umie pojąć, popieramy PiS? No i wreszcie, kiedy on z takim przejęciem używa epitetu ‘moher’, co on o wie o tych ludziach, których umieścił na drugim końcu tej obelgi, poza tym, że oni są starzy i pobożni?

I znów muszę zgadywać, co na to wszystko usłyszę. Że to słowo w jego ustach i pod klawiaturą jego komputera funkcjonuje wyłącznie jako znak. Tyle że ja własnie od wczoraj próbuję mu to wyjaśnić. Że to iż on postanowił używać tego terminu właśnie w ten sposób, w poważnej rozmowie z poważnymi ludźmi, których on poważanie podobno traktuje, świadczy o nim jak najgorzej. Bo to jest sytuacja dokładnie taka sama, jak ja bym tu zaczął w stosunku do tych wszystkich, którzy dziś próbują zniszczyć pamięć Lecha Kaczyńskiego, dobre imię Jarosława Kaczyńskiego i wszystkie te wartości, którym staram się być wierny, używać słowa ŻYD. A gdyby ktoś zaczął niepotrzebnie moim zdaniem brzydko mówić o Studencie, powiedziałbym mu, żeby jednak przestał, bo co by o Studencie nie powiedzieć, to on z pewnością nie jest Żydem.