Czy Leszek Balcerowicz uderzył się w głowę?

 

Wprawdzie zapowiadałem powrót po długim weekendzie dopiero we wtorek, no ale nic nie stoi na przeszkodzie bym już dziś przedstawił swój ostatni felieton z „Warszawskiej Gazety”. Mam nadzieję, że jak na początek tygodnia odpowiednio rozwesalający.

 

        Nie wiem, czy czytelnicy „Warszawskiej” czasem zadają sobie pytanie, co słychać u Leszka Balcerowicza, podejrzewam jednak że nawet jeśli, to nadzwyczaj rzadko i to też tylko w sytuacji gdy któryś z nich zajrzy nieopatrznie do stacji TVN24, a ów człowiek będzie się produkował obok Ryszarda Kalisza, czy ewentualnie Marka Migalskiego. No i nie ma się czemu dziwić, bo choć Balcerowicz, obok Janusza Lewandowskiego, już pewnie do końca świata zostaną zapamiętani we współczesnej polskiej historii, jako główni sprawcy niewyobrażalnej wręcz ekonomicznej agresji, jakiej nasz kraj i znaczna część jego mieszkańców została poddana pod koniec minionego stulecia, to czasy są takie, że nawet Lech Wałęsa dla młodszych pokoleń stał się osobą kompletnie obcą. Ponieważ jednak ja, trochę z nieprzymuszonej pasji, ale też w ramach pewnych obowiązków, staram się zaglądać nawet na tak zwane peryferia, pragnę wszystkich ciekawych poinformować, że ów Balcerowicz żyje i kopie, tyle że praktycznie wyłącznie na Twitterze. Ma on tam swój profil i dzień w dzień, od rana do wieczora, prowadzi swoją krucjatę przeciwko Prawu i Sprawiedliwości, co by może nie było samo w sobie szczególnie ciekawe, gdyby nie fakt, że owa krucjata to niemal wyłącznie krótkie bardzo, niekiedy wręcz jednowyrazowe, komentarze adresowane do innych, podobnych do niego antypisowskich wariatów, a których, co jeszcze ciekawsze, treść świadczy o tym, że Balcerowicz najpewniej znajduje się dziś w ciężkim kryzysie ściśle psychicznym.

        Zaledwie parę dni temu na jego twitterowym profilu ukazał się następujacy tekst: „Kto US make The dictators terrified”, a tuż po nim „Schab -zapamiętać i rozliczyć!” i ktoś by w tym momencie pomyślał, że mi o tego typu wybryki chodzi, jednak nie. Ja akurat mam w głowie co innego. Otóż gdzieś tak między jednym a drugim, w odpowiedzi na rzuconą przez kogoś uwagę, że widząc to co się dziś dzieje w TVP, zapewne sam Joseph Goebbels poczułby się zawstydzony, Leszek Balcerowicz zamieścił następujący komentarz:

„Goebbels był potworem, ale nie fuszerem”

        Czytam te słowa po raz kolejny już, przypomina mi się niedawna wypowiedź pisarza Stasiuka na temat Polski, w której ze wstydem stwierdził, że nasza polska, słynna na cały świat, nieudaczność sprawiła że nawet Auschwitz musieli za nas wybudować Niemcy, i zaczynam podejrzewać, że owa nienawiść do PiS-u, połączona ze straszliwą wręcz histerią, zmusza tych ludzi do tego, by oni szukali, póki co zaledwie psychicznego, wsparcia w marzeniach o jakiejś Godzilli – choćby w osobie współczesnego Goebbelsa, czy Himmlera – która by wreszcie w owej opozycyjnej nędzy potrafiłaby zaprowadzić porządek.

        Ktoś zapyta, po co ja w ogóle wspominam tego nieszcześnika. Czy chodzi mi o to, by mu dokuczyć i poczuć satysfakcję? Otóż nie. Ja chciałem tylko pokazać, gdzie dziś się znajdują tamtejsi bohaterowie. Donald Tusk, też głównie na Twitterze, jest tego upadku zaledwie bardziej popularnym symbolem.