Szlachetna Paczka, czyli za co rekiny lubią ludzi?

      Mój stosunek do dobroczynnej inicjatywy pod nazwą „Szlachetna Paczka” był niemal od samego początku mocno ambiwalentny. Z jednej strony, dzięki przekazowi, jaki uzyskiwałem rok w rok od mojej córki, która postanowiła się w to przedsięwzięcie zaangażować, miałem przekonanie, że  to jest coś naprawdę solidnego i właściwie najbliższego temu, co sobie wyobraząmy jako autentyczną dobroczynność, a z drugiej strony, ogromne wątpliwości budziła we mnie osoba księdza Stryczka, a więc człowieka, który to wszystko stworzył i czym kierował. Mówiąc konkretnie, bardzo mi się podobał system, według którego tę ksiądz Stryczek swoją „paczkę” zorganizował, gdzie najpierw grupa w gruncie rzeczy anonimowych wolontariuszy wyszukuje w okolicy ludzi z największymi potrzebami, a następnie kolejna grupa, tym razem już całkowicie anonimowych darczyńców, owe potrzeby zaspokaja. Nie spodobało mi się natomiast bardzo to, jak w pewnym momencie nie mogłem nie zauważyć, że ksiądz Stryczek to człowiek rażąco zły i podły, człowiek, który ludźmi, którym organizuje pomoc wyłącznie gardzi, jako nieudacznikami, którzy sami sobie zgotowali swój nędzny los.

      I oto nagle, jak pewnie większość z nas wciąż to dobrze pamięta, ksiądz Stryczek został mocno zaatakowany przez, wydawało by się zaprzyjaźniony, Onet. Atak ten był tym bardziej niespodziewany, bo, jak się wkrótce okazało, przygotowywany od wielu miesięcy i zabezpieczony naprawdę solidną pracą wywiadowczą. Powiem szczerze, że kompletnie do dziś nie pojmuję, czemu System postanowił wykończyć księdza Stryczka, faktem jest jednak, że go wykończył i, jak wiele na to wskazuje, nadzwyczaj skutecznie.

     Jednak to nie wszystko. Jak wiele na to wskazuje, uderzenie w księdza Stryczka stanowiło zaledwie sposób, by uderzyć w cały jego projekt, a więc doprowadzić do upadku, ewentualnie przejęcia, „Szlachetnej Paczki”. A świadczyć o tym mogą wieści dochodzące od dłuższego czasu z Krakowa. Otóż tam się odbywa zwyczajne przeciąganie liny, przekształcającer się ostatnio w klasyczne mordobicie między ludźmi księdza Stryczka, a... no właśnie, kim? Ludźmi Onetu? Kim konkretnie? O tym że tam się szykuje jakaś znacznie grubsza sprawa, niż moglibyśmy podejrzewać, przekonał mnie dwa teksty zamieszczone w „Gościu Niedzielnym”, w których podjęta zaostała wręcz histeryczna próba ratowania pozycji zarówno księdza Stryczka, jak i jego znajomego, którego ten wyznaczył na swoje stanowisko, mianowicie innego księdza, Grzegorza Babiarza. I to też bym jednak potraktował w miarę obojętnie – w końcu nie ma się co dziwić, że „Gość Niedzielny” trzyma stronę Kościoła, nawet jeśli reprezentowanego przez jakieś dziwne towarzystwo – gdyby nie sposób, w jaki ta obrona jest prowadzona, a mianowicie w kompletnym obłędzie. Proszę spojrzeć, co wyprawia autor najnowszego tekstu, Piotr Legutko, próbując nas przekonać, że powinniśmy bronić „Szlachetnej Paczki” pod dotychczasową dyrekcją. Otóż tam nie ma słowa o przyczynie i celach tej wojny, jednego słowa o ludziach próbujących odebrać „Paczkę” ludziom ks. Stryczka – wyłącznie panegiryk na cześć ks. Babiarza, byśmy zobaczyli jaki to święty człowiek. Czego się więc dowiadujemy? Tego mianowicie, że ks. Babiarz jest „psychologiem, praktykującym psychoterapetą, neurobiologiem, ale także patrologiem, czyli ekspertem od nauczania ojców Kościoła. By ich zrozumieć, nauczył się łaciny i greki, a dla zgłębienia literatury przedmiotu opanował również niemiecki, włoski, francuski i rosyjski. Wgryzał się w komentarza Ambrozjastra do listów św. Pawła, przemierzając samotnie bezdroża Etiopii. Emocje studził... nurkując. [...] Przez pięć lat codziennie oglądał z okna swojego mieszkania Zamek Królewski na Wawelu. [...] Studiując naturę ludzkiej wolności, przekppał się przez cała masę psychologicznych eksperymentów. Szukał w nich odpowiedzi na pytanie: dlaczego ludzie, którzy wcześniej byli przyjaciółmi, nagloe stają się wrogami? Potem sprawdzał, co jest jeszcze głębiej, czy istnieje potwierdzenie wolności w świecie neurobiologii. Szukać należy z mądrymi, dlatego Zapraszał do swojego wawelskiego mieszkania profesorów, m.in. Danutę Dudek i Jerzego Vetulaniego. [...] Prof. Vetulani, choć daleki od Kościołóa, był z gospodarzem tamtych spotkań bardzo blisko związany. – Widziałem w nim człowieka – nie boję się tego powiedzieć – wierzącego, przez jego szacunek dla wartości i prawdy”.

      A o co chodzi z tą „Paczką”? Kto się tak naprawdę zasadził najpierw na ks. Stryczka, a teraz na ks. Babiarza i w jakim celu? Tego się nie dowiadujemy. Natomiast wiemy, że to jest fantastyczny facet, kumpel tego starego narkomana i aborcjonisty Vetulaniego, którego cenił za umiłowanie prawdy  i wartości, który przez pięc lat oglądał przez okno Wawel.

     Śpiewał kiedyś Bob Dylan: “‘Cause something is happening here, but you don’t know what it is, do you, Mr. Jones?” Może się doczekamy. Mam nadzieję, że już niedługo.