Ostatnie wesołe kawałki na końcówkę dobrego roku, z życzeniem do siego!

      Ze względu na okres świąteczny i ogólny chaos z kontrolą upływającego czasu, zapomniałem o kolejne tablicy dla „Polski Niepodległej”. No ale rok się na szczęście jeszcze nie skończył, mamy w dodatku piękną niedzielę, a więc bardzo proszę.

Kiedy piszę ten tekst, powoli mija kolejna, tym razem już 37 rocznica wprowadzenia w Polsce Stanu Wojennego, a ja jestem rozdarty między kilkoma odczuciami. Przede wszystkim, sama myśl, że to już 27 lat od czasu, gdy wydawałoby się, że to było zaledwie wczoraj, potrafi człowieka przygarbić. I smutno jest mi oczywiście z powodu tych wszystkich rozbitych w drobny mak marzeń, przypieczętowanych ostatecznie śmiercią górników z Wujka. Z drugiej jednak strony dziękuję Bogu za to, że wyłącznie dzięki 13 grudnia 1981 nie wyemigrowałem z Polski, do czego byłem wówczas już niemal gotowy, no i wreszcie jest mi znów smutno, kiedy słyszę, jak warszawski sąd uczcił tę rocznicę, dając władzom Warszawy ostateczny argument usunięcia z mapy miasta znienawidzonego nazwiska Lecha Kaczyńskiego, a przy okazji nazwisk wielu innych dzielnych i uczciwych Polaków ,i przywrócenia historycznej pamięci całemu szeregowi autentycznych szubrawców i podleców.

      Wydawałoby się, że jest to zupełnie dobry powód, bym ze złośliwą satysfakcją dziś zawołał „Róbta tak dalej”, niecierpliwie wyczekując na ten dzień, kiedy ta podłość ich wszystkich pożre, gdyby nie fakt, że ja już w to radosne rozstrzygnięcie coraz mniej wierzę. Gdy chodzi o to akurat miasto i jego mieszkańców, bardziej się spodziewam, że na rozpoczęcie kolejnej swojej kadencji prezydent Trzaskowski zarządzi, by na szczycie Pałacu Kultury została umieszczona wielka czerwona gwiazda, a wdzięczni wyborcy urządzą mu z tej okazji wielki pokaz sztucznych ogni.

***

A przecież ani te nazwy ulic, ani nawet przewidywana przeze mnie rozbudowa sylwetki Pałacu Kultury, to jeszcze nie wszystko. Jak niektórzy z nas być może jeszcze pamiętają, podczas tak zwanego „grudniowego puczu”, oraz organizowanych przez opozycję demonstracji przed budynkiem Sejmu, człowiek nazwiskiem Wojciech Diduszko wywalił się na ziemię udając ofiarę policyjnej agresji, poleżał chwilę, nastepnie wstał otrzepał się z błota i wrócił na wyznaczone mu miejsce. Otóż prywatnie żona owego Diduszki, a dziś doradca prezydenta Trzaskowskiego do spraw kultury, opublikowała na Facebooku otwarty list do władz miasta o następującej treści:

„Podczas jutrzejszej sesji Rady Miasta odbędzie się spotkanie wigilijne. Jak się okazało, niestety będzie zawierało elementy religijne tj. przemowę/y osób duchownych oraz modlitwę. Część z nas - w tym ja - startując do Rady Miasta zobowiązała się do przestrzegania zasady rozdziału państwa i kościoła oraz konstytucyjnej zasady bezstronności organów władzy. Naszym zdaniem, charakter planowanej uroczystości zaburza ten rozdział, dlatego złożyliśmy poniższą prośbę do Przewodniczącej Rady Miasta”.

Samo pismo jest długie i zbyt głupie, byśmy mieli nim sobie zawracać głowę, zwłaszcza że normalny człowiek pewnie chciałby wiedzieć, jak może wyglądać spotkanie wigilijne bez elementów religijnych, a tu się odpowiedzi jednak nie doczekał. A zatem tylko krótki fragment:

„Zorganizowanie uroczystości z elementami religijnymi w związku z sesją Rady m. st. Warszawy zmusza nas, jako radnych, do ujawnienia tych informacji na swój temat, ponieważ uczestnictwo lub nie uczestnictwo w takim wydarzeniu oraz zachowanie podczas niego byłoby konkretną deklaracją światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania”.

Swoją drogą, myślę, że w pewnym sensie można panią Diduszko zrozumieć. W końcu głupio by było, gdyby nawet ta głupsza część jej wyborców miała się dowiedzieć, że jest ona członkinią Kościoła Szatana.

***

Nie wiem, czy, ale jeśli tak, to chciałbym wiedzieć, w jaki sposób uczestnicy odbywającej się jeszcze w Katowicach konferencji klimatycznej COP24 będą świętować rocznicę Stanu Wojennego. Póki co jednak wiemy już dwie rzeczy. Na całe szczęście ani nie przyjechał tu do nas w swoich żółtych okularach artysta estradowy Bono, ani też nie pozwolił nam się gonić po naszych ulicach z prośbą o autograf Leonardo DiCaprio. Był tylko Arnold Schwarzenegger, dając się zapamiętać tylko z tego, że nazwał Donalda Trumpa „wariatem”. Druga rzecz to ta, że jak wiele wskazuje owa impreza to jeszcze jeden humbug, na którego nikt by pewnie nie zwrócił uwagi, gdyby nie fakt, że on się odbywał w mieście spragnionym jakiegokolwiek wyróżnienia. Skąd ja to wiem? A stąd mianowicie, że na zakończenie owego eventu miasto zostało oblepione plakatami, z pewnością wyprodukowanymi przez te same osoby, które go współorganizowały, a świadczące o tym, że oni zdecydowanie mają nie po kolei w głowach. Oto jeden z nich:

„Już dziś Polska ma mniej wody pitnej niż Egipt. Za dwadzieścia lat będziemy się mordować za worek ziemniaków”.

Przepraszam bardzo, ale nie mogę się powstrzymać od pytania: po ciężką cholerę mi ów worek ziemniaków, skoro nie będę miał ich w czym ugotować?

***

Powiem szczerze, że tych idiotyzmów jest wokół z każdym dniem coraz więcej i ja bym pewnie popadł w czarną rozpacz, gdyby nie Internet, gdzie - cokolwiek by o nim nie mówić - można znaleźć resztki zdrowego rozsądku. Oto na Twitterze ukazał się następujący komentarz posłanki Platformy Obywatelskiej Izabeli Leszczyny, przy całym szacunku dla jej młodzieńczego wyglądu, i w przekonaniu, że z niej z cała pewnością „fajna kobitka”, nie wiadomo czemu występującej jako „Iza”:

„To że poseł Pawłowicz porównuje flagę Unii Europejskiej do szmaty, to trudno, jest tylko jednym z wielu posłów, ale że Premier RP porównuje Komisję Europejską i Parlament Europejski do dozorcy, to poziom rządu, na który Polska sobie naprawdę nie zasłużyła”.

I oto, na ów dziwny twitt, otrzymała pani poseł od jednego z internautów następującą odpowiedź:

„Nie mówiąc już o dozorcach, z których wielu wykonuje naprawdę ciężką robotę i dla których to porównanie jest po prostu krzywdzące”.

Czyż to nie piękne? I nie pocieszające? Czyż to nie upewnia nas w przekonaniu, że na pewno damy radę?

***

A damy radę, bo jak widać coraz więcej osób, dotychczas nie kojarzonych z wartościami chrześcijańskimi, ale też po prostu humanistycznymi, zaczyna doświadczać moralnej odmiany. Oto aktorka Maja Ostaszewska pojawiła się publicznie i bardzo otwarcie wezwała do ochrony życia poczętego. Posłuchajmy:

„Zbliża się czas Świąt, który powinien się kojarzyć z otwartością serca, dobrem po prostu...ale to niestety również czas masowego mordowania nienarodzonych dzieci. Jak co roku włączam się w kampanię przeciwko propagowaniu oraz przeprowadzaniu zabiegów aborcji. Nienarodzone dzieci, zabijane, duszą się w łonie matki, bez tlenu. Doświadczają bólu przy rozczłonkowywaniu ich ciał, często są rozrywane żywcem, a następnie wyrzucane do kosza jak niepotrzebny śmieć. To wszystko, poza oczywistym nieludzkim zadawaniem cierpienia, jest również łamaniem praw człowieka. Niestety środowiska proaborcyjne pozostają całkowicie obojętne i głuche na cierpienie tych dzieci. WSTYD. Zachęcam wszystkich do bojkotu lekarzy przeprowadzających zabiegi aborcji. Apeluję zarówno do osób, które już dokonały tej zbrodni, jak i tych, którzy dopiero ją planują, nie decydujcie się na to teraz. Niech te Święta nie będą krwawe”.

… Zaraz, coś mi się chyba pomyliło. To było inaczej. Aktorka Ostaszewska nie mówiła o nienarodzonych dzieciach, tylko o narodzonych karpiach. Przepraszam. Wszystko gra.

***

I rzeczywiście wszystko gra. Gdybyśmy mieli wątpliwości, oto tuż po wyroku nakazującym mu przeproszenie Jarosława Kaczyńskiego na osobiście podpisanej i równie osobiście przekazanej zainteresowanemu kartce papieru za to, że oskarżył go o zorganizowanie katastrofy w Smoleńsku oraz zamordowanie swojego brata plus 95 innych osób, bardzo się zaktywizował odbiorca owego wyroku, czyli Lech Wałęsa. W jednej z wielu swoich szalonych wypowiedzi, Wałęsa przede wszystkim powtórzył wszystkie swoje oskarżenia, a następnie wygłosił następujący apel:

„Czekamy na wypis i wtedy zobaczymy, co tutaj się da zrobić. Jeśli będą chcieli dowodów, a taśmy nie mam, to sprawa logicznie nie ma szans, ale w sądzie innym, jeżeli mi też pomożecie wyciągnąć od wszystkich kapitanów te stwierdzenia, że to jest regulaminowy obowiązek czy zwyczaj, to sądowi udowodnimy, że to jest sprawcą albo jeden, albo drugi”.

Gdyby ktoś się zastanawiał, jakie to „stwierdzenia” chce Lechu wyciągnąć od „wszystkich kapitanów”, już spieszę wyjaśniać. Chodzi o stwierdzenie, że jeśli obecny na pokładzie samolotu prezydent rozkaże pilotowi, by rozbił maszynę i wszystkich pozabijał, ten ma „regulaminowy obowiązek” rozkaz natychmiast wykonać. Jasne? Jasne.

Pozostaje jeszcze tylko kwestia owego „wypisu”. Niektórzy twierdzą, że tu prof. Wałęsa miał na myśli wypis ze szpitala.

Myślę, że na początku roku wyślę do składania gotową książkę o języku Imperium, a na razie, jak zawsze zachęcam do kupowania tego co czeka w księgarni pod adresem www.basnjakniedzwiedz.pl, w sklepie Foto-Mag w Warszawie, no i też częściowo tu u mnie, przez kontakt k.osiejuk@gmail.com.