Tomasz Stańko interesuje się poezją

Szedłem sobie niedawno na lekcje i na pobliskim przystanku autobusowym zobaczyłem plakat reklamujący koncert Tomasza Stańki i jego nowego, a może starego – życiem i twórczością Tomasza Stańki akurat nie interesuję się szczególnie, więc nie wiem – zespołu o nazwie New York Jazz Quartet. I od razu pomyślałem sobie, że to jest dokładnie to, co Stańce zostało na koniec jego wieloletniej kariery: jeździć po Polsce z materiałem, który wyprodukował dla niego, a tak naprawdę dla siebie, na potrzeby tego nieszczęsnego ECM-u, Manfred Eicher i udawać, że tak naprawdę, on wcale nie jest z Krakowa, ale z samego Nowego Jorku.

A zatem, robić dokładnie to samo, co dziś próbują robić Michał Urbaniak, Urszula Dudziak z córkami, czy Adam Makowicz.

Jest jednak coś, co Tomasza Stańkę od innych odróżnia. Otóż na plakacie, który zwrócił moją uwagę, oprócz tego, że Stańko to prawdziwy nowojorczyk widnieje informacja, że program, z którym on się wozi po Polsce nosi nazwę „Wisława”. A ja z tego już wiem, że jeśli tamci pozostali, mają dokładnie tyle samo talentu, co Stańko, a ich upadek jest mniej więcej tak samo spektakularny, u Stańki widać pewną szczególną determinację, która przejawia się w przekonaniu, że jeśli chce się coś jeszcze znaczyć, nie obejdzie się bez jakiś gestów politycznych. No i prawdopodobnie stąd ta Szymborska.

Mam więc w tej sytuacji dla Stańki parę kiepskich wiadomości. Przede wszystkim, on się mocno spóźnił. Szymborska jest już dawno passe. On była passe nawet jeszcze zanim umarła. Na niej on nigdzie nie zajedzie. To już lepiej dla niego byłoby nawiązać do „wolnych konopii”, prawa adopcji dla pedałów, czy czegoś podobnego. A więc to jest pierwsza zła wiadomość. Druga jest taka, że nawet jeśli jego następna trasa koncertowa odbędzie się pod hasłem „Donald”, czy nawet „Bronek”, to też już będzie za późno, w dodatku żenująco komicznie. No i wreszcie sprawa trzecia. Czasy mianowicie dostały takiego przyśpieszenia, że nie ma chwili, by gdzieś na świecie nie pojawiła się kolejna gwiazda, i to gwiazda takiej wielkości, że ktoś taki jak Tomasz Stańko nie jest w stanie nawet się tam wynająć do tego, by dbać o świeżą dostawę wody mineralnej podczas koncertów. Co gorsza, są to często jeszcze dzieci, a nie stare zniszczone przez wódę i narkotyki dziady. A więc tu naprawdę nie pomoże nawet Szymborska. Nawet Nowy Jork.

Jak mówię, tu nie ma nawet chwili, by nie było ruchu. I to ruchu takiego, że ktoś o artystycznej i czysto ludzkiej pozycji Tomasza Stańki nawet nie jest w stanie złapać równowagi. Niedawno słuchaliśmy tu niejakiej Sary Blasko. Ona jednak ma już naprawdę znaczące miejsce na rynku, więc tu akurat byłoby nam zbyt łatwo. Popatrzmy więc na coś jeszcze nowszego, no a przede wszystkim posłuchajmy:




Wszystkich czytelników tego bloga, którzy mieszkają w Warszawie, lub w pobliżu, informuję, że w najbliższy czwartek razem z Gabrielem Maciejewskim, czyli Coryllusem, będę obecny na Warszawskich Targach Książki. Impreza będzie miała miejsce na Stadionie Narodowym, a konkretne szczegóły już u Gabriela na blogu.