Przemo

Czytał tego bloga, lubił go, wspierał i komentował dość chętnie i często. Myślę, że wszyscy pamiętamy te jego komentarze z charakterystycznym podpisem:

Pozdr.
-------------------
GW nie kupuję.
TVN nie oglądam.
TOK FM nie słucham.
Na Rysiów, Zbysiów i Mira nie głosuję.

Byliśmy kolegami. Nie kumplami, bo znaliśmy się tylko stąd. Ale kolegami – owszem. Na tyle kolegami, że mieliśmy kontakt telefoniczny, że kiedyś zaprosił mnie, bym przyjechał do Krakowa na jego koncert, no a ja przyjechałem, uściskaliśmy się, a on mnie, na tyle na ile miał czas, ugościł.

Kiedy dowiedział się, że będę kandydował do Sejmu, zadzwonił do mnie i powiedział, że żałuje, że nie mieszka w Katowicach, bo głosowałby właśnie na mnie. Później go poprosiłem, by wymyślił dla mnie jakieś hasło wyborcze i zgodził się, bym je wykorzystał, podpisując jego imieniem i nazwiskiem. A on przysłał mi parę propozycji, powiedział, żebym sobie wybrał, co mi pasuje, no i że ja akurat z jego imieniem i nazwiskiem mogę robić co chcę. No i skończyło się tak, ze ta kampania była prowadzona pod jego patronatem. Powiem szczerze, że niczego nie żałuję.

Byliśmy kolegami, choć nie kumplami, więc o tym że umarł, dowiedziałem się przed chwileczką od pani Toyahowej, która z kolei usłyszała o tym przez radio. Nie wiem, czy był chory, czy może spotkał go jakiś wypadek. Wiem jednak, że już go z nami nie ma, i że to jest jeden z tych przypadków, kiedy pozostał mi ten cholerny numer telefonu w komórce, z którego już nigdy nie skorzystam. Wcześniej w ten sam sposób straciłem Annę Walentynowicz, a dziś jego. Bardzo to dziwny zbieg okoliczności.

Zły się ucieszył. Na szczęście, już w tym samym momencie zrozumiał, że z tego akurat nic nie dostanie. Zero. Nic.

Co za dzień! Niech spoczywa w pokoju.