Death Wish no.19

 

      Temat rosyjskiej napaści na Ukrainę, jak to zwykle w tego typu sytuacjach bywa, obok kwestii podstawowych i niezmiennie bieżących, utrzymuje naturalnie pewien margines, który przez konieczność zachowania koniecznej powagi pozostaje wciąż tylko i niezmiennie marginesem. Ja dziś jednak chciałbym poświęcić mu parę, moim zdaniem interesujących refleksji. A więc nie mogłem nie zauważyć, że wśród obecnych w publicznej przestrzeni reakcji na owo nieszczęście pojawiło się kilka takich które zdecydowanie dają do myślenia, gdy chodzi o kondycję, jakby się przed tym określeniem bronić, jednak elit. Na pierwszy strzał zdecydowanie wysuwa się odpowiednio pierwsza gwiazda stacji TVN24, mianowicie Monika Olejnik, która w sztandarowym programie stacji zapytała zaproszonych do programu ekspertów, dlaczego Ukraina, dla uniknięcia tak tragicznych dla państwa i jego mieszkańców nalotów rosyjskiego lotnictwa, po prostu nie zamknie swojej powierzchni powietrznej. Świat nie zdążył dojść do siebie po tym wyskoku, który, jak się zdaje, przebił nawet  niegdysieszą uwagę marszałek Kidawy Błońskiej o naturze, która gdyby chciała to by sama przekopała Mierzeję Wiślaną, gdy ta sama Olejnik zaproszonego przez siebie jakiegoś ukraińskiego poetę zapytała, dlaczego Rosji tak bardzo zależy na tym, żeby zająć akurat Kijów, a nie jakieś inne ukraińskie miasto, a w tym samym czasie bracia Karnowscy zadali mniej więcej to samo pytanie rosyjskiemu ambasadorowi w Warszawie, jak mówią, po to. uzyskać "materiał o wadze historycznej". I to jest oczywiście temat, ja jednak nie zamierzam się nim dalej zajmować, bo w kolejce czeka coś jeszcze lepszego. Otóż, jak się okazuje, w obliczu wojny na Ukrainie znaczna część niesławnego frontu antyszczepionkowego zdecydowała zaprezentować nam jak to ich oczytanie, mądrość i głębokość myślenia potrafi sięgać poza kwestie tak proste jak COVID i rozbuchać internetową akcję pod hasłem „Nie ma żadnej wojny”. By się niepotrzebnie nie rozdrabniać i skupić na samym problemie, wystarczy że wspomnę jak to Piotr Wielgucki, niektórym z nas znany jako Matka Kurka, który w internetowej przestrzeni utrzymuje cały legion, przedstawił na Twitterze serię zdjęć z których wynika, że na Ukrainie nie toczy się żadna wojna, a to wszystko co się nam pokazuje, to taka sama manipulacja jak ów COVID.

       A zatem, jak wspomniałem na końcu, dzieją się wokół owej tragedii rzeczy, o których najtęższym umysłom się nie śniło i ja bym bardzo chciał tym właśnie szaleństwom poświęcić dalszą część tej notki, ale niestety nie potrafię, bo tą Zieloną Ukrainą żyję przez każdy dzień mojego życia i żyję bardzo na serio. A skoro tak, to nie mam ochoty na żarty. A zatem zupełnie poważnie wspominam kilka nazwisk z całkiem niedawnej przeszłości. Zachęcam do refleksji:

- 24 marca 2016 Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii uznał Radovana Karadžicia winnym zbrodni przeciwko ludzkości (w tym ludobójstwa w Srebrenicy) i skazał go na 40 lat pozbawienia wolności. 20 marca 2019 Izba Odwoławcza tego sądu odrzuciła apelację i zmieniła poprzedni wyrok na karę dożywotniego pozbawienia wolności.

- 22 listopada 2017 trybunał haski skazał Ratka Mladicia na dożywotnią karę pozbawienia wolności. 8 czerwca 2021 wyrok został podtrzymany przez Mechanizm Narodów Zjednoczonych dla Międzynarodowych Trybunałów Karnych w Hadze (izba apelacyjna odrzuciła apelację złożoną zarówno przez Mladicia jak i prokuraturę).

- 31 marca 2001 roku aresztowano Slobodana Miloševicia, pod zarzutem nadużycia władzy i korupcji. 29 czerwca 2001 roku został przekazany Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu dla byłej Jugosławii. Miloševicia oskarżono m.in. o zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie ludobójstwa i nieprzestrzeganie konwencji wojennych podczas konfliktów zbrojnych w Chorwacji, Bośni i Hercegowinie oraz Kosowie. Łącznie postawiono mu 66 zarzutów.

11 marca 2006 zmarł w haskim więzieniu. Oficjalną przyczyną jego śmierci podaną przez lekarzy był atak serca.

- W 2013 roku Praljak znalazł się wśród sześciu bośniackich Chorwatów skazanych przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii (ICTY) za zbrodnie wojenne podczas wojny chorwacko-bośniackiej. Został skazany na 20 lat więzienia. W 2017 roku złożył apelację od wyroku. 29 listopada 2017 Praljak, po wysłuchaniu wyroku w sprawie winy, wypił roztwór cyjanku potasu i wkrótce potem zmarł.

        A skoro już doszliśmy aż tak daleko, skoro przestaliśmy się zajmować głupstwami i weszliśmy na poziom zbrodni i kary, to chciałbym zakomunikować, że ten cyjanek podoba mi się najbardziej. I z tą myślą życzę nam wszystkim jak najszybszego powrotu do normalnego życia braciom Ukraińcom.