Stoimy, by żyć

To ja może coś opowiem.

Tu gdzie mieszkamy, pod tym samym adresem, od wielu, wielu lat funkcjonuje lokalny sklepik spożywczy. Jest to nasz sklepik, sklepik przemiły, zaprzyjaźniony sklepik, z równie zaprzyjaźnioną właścicielką. Nasz sklep, w odróżnieniu od wielu tego typu sklepów, otwarty jest sześć dni w tygodniu, w soboty do 14.00. W niedzielę, jak Pan Bóg przykazał, jest zamknięty. Dziś, nie wiem dlaczego dziś, a nie w zeszłym tygodniu, czy w tygodniu poprzednim, kiedy wychodziliśmy rano do kościoła, zobaczyłem, że nasz sklep jest otwarty. Po mszy, wszedłem do środka i zapytałem panią, która przed kilku laty zdecydowała się ten biznes uruchomić, co to za święto. A ona mi powiedziała, że sprawy ostatnio idą tak źle, że ona, w akcie kompletnej desperacji, postanowiła spróbować, czy, jeśli zacznie pracować w niedzielę, cokolwiek to poprawi. Bo tak jak jest – ona popada w finansowy niebyt.

Kandydując w tym roku do Sejmu, nie prowadziłem kampanii wśród osób, z którymi łączą mnie stosunki biznesowe, lub których znam na zasadzie takiej, na jakiej znam panią z mojego sklepu. Jednak, kiedy ona powiedziała mi o tym, jak to jej sprawy układają się źle, i z tego co mówiła, wynikało, że ona świetnie wie, że ten fatalny kierunek nie jest wynikiem przypadku, ale czegoś znacznie bardziej zorganizowanego, postanowiłem zrobić wyjątek, i zapytałem, czy ona w tym roku będzie głosować na Prawo i Sprawiedliwość. Efekt był szokujący. Otóż okazało się, że ona na PiS nie zagłosuje nigdy. Dlaczego? Bo jeśli wygra PiS , to będziemy mieli wojnę jednocześnie z Niemcami i z Rosją. Zdążyłem zaledwie jęknąć, że to jest nieprawda, że to tylko propaganda. Niestety, jedyne co usłyszałem, to zapewnienie, że nie ma mowy o jakiejkolwiek propagandzie, bo ona to wszystko słyszała na własne uszy.

Nie wiem, na kogo głosowała nasza pani ze sklepu na dole, bo, jak mówię, nie mam zwyczaju dyskutować o polityce z ludźmi obcymi. Może jej wyborem był Palikot, może Napieralski, a może – i mam wrażenie, że jednak to jest odpowiedź – Tusk. W każdym razie – i to jest dla mnie sytuacja cywilizacyjnie kompletnie obca – z całą pewnością, uznała ona, że tak jak jest, jest dobrze. Tak jak jest, powinno zostać i absolutnie nie wolno nic tu zmieniać, bo w przeciwnym wypadku, między Polską i Rosją i Niemcami – jednocześnie – wybuchnie wojna.

A jak Polska? Dokładnie tak samo. Polska, podobnie jak pani Ewa, zbankrutowana, stojąca na granicy kompletnej nędzy, właścicielka jednego, malutkiego lokalnego sklepiku, nasza Polska uznała, że tak jak jest – jest dobrze.

Kiedy ja piszę ten tekst, starsza Toyahówna płacze – naprawdę płacze – i wciąż powtarza jedną i tę samą frazę: „I nawet ta katastrofa nic nie zmieniła”. W telewizorze Donald Tusk mówi – cytuję – „Pokazaliśmy, że miłość jest ważniejsza, niż władza”.

Wielki poeta i kaznodzieja Rymkiewicz stwierdził niedawno, że Polska jest państwem postkolonialnym i że kiedy w państwie kolonialnym patrioci uzyskują w wyborach aż 30 procent, to ten wynik jest sukcesem, który powinien nas radować.

A zatem – radujmy się! I prośmy Boga Jedynego i Miłosiernego, by miał nad nami zmiłowanie.

Zaczyna się nowy tydzień. Na koncie mamy 73 zł. Oprócz tego, jest jeszcze do zapłacenia jeden kredyt i czynsz za mieszkanie. Jeśli ktoś ma jakiś luźny grosz, bardzo proszę o wsparcie. Jeszcze przez jakiś czas. Mam nadzieję, że, powiedzmy, parotygodniowy.