Panika w parku szprycerów

Kiedy media wczoraj wieczorem z hukiem zaanonsowały, a dziś za pośrednictwem kultowego już gdzie niegdzie red. Czuchnowskiego, bezpośrednio podały informację o dziesięciu czołowych dziennikarzach podsłuchiwanych w czasach pogardy przez rząd Prawa i Sprawiedliwości, prawdopodobnie podobnie jak 99,9 % zainteresowanego światem zewnętrznym społeczeństwa, wzruszyłem ramionami. Może się to komuś wydać z mojej strony brakiem umiaru, ale uważam, że idealnie sprawę podsumował Donald Tusk, kiedy powiedział, że jego te podsłuchy nie interesują, bo przecież dziś każde dziecko już wie, że PiS podsłuchiwał. Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że ten czarny jęzor wypluwając z siebie to co wypluwał, kierował się intencjami równie czarnymi jak on sam, ale nie da się ukryć, że co racja to racja. O tym że PiS powszechnie zakładał podsłuchy wie – zakładając że w ogóle coś wie – każde dziecko. Podsłuchy, wnyki, kamery, samostrzelające rewolwery, i sznury na szyje ludzi, którzy nie pragnęli niczego więcej jak tylko odrobiny świętego spokoju.

Niczego więc oczywiście nie mogła zmienić dzisiejszo-poranna wiadomość, że nie podsłuchy, tylko bilingi, a i to też nie na pewno, choć najprawdopodobniej nawet i to też nie wtedy i nie tam. I to też mnie nie zdziwiło. Jedyne co sobie pomyślałem, to to że ciekawe, jak oni z tego teraz wyjdą, i że najpewniej albo to zmilczą i jeszcze przez parę dni pobiją pianę, albo ogłoszą, że wprawdzie faktycznie Czuchnowski o podsłuchach nic nie pisał, ale media mają swoje prawa i ten news o podsłuchiwanych telefonach to taki sobie typowy dziennikarski skrót. Że niby bilingi-inwigilacja-podsłuch to w końcu i tak jeden ‘shit’. Zwłaszcza kiedy idzie o odrobinę sensacji.

Przez większą część dnia przewagę uzyskiwała wersja pierwsza. Czyli że podsłuchy były i nikomu nic do tego. I oto nagle zaglądam do telewizora, a tam prawdziwa debata: Paweł Śpiewak, Andrzej Morozowski, Maciej Knapik i Konrad Piasecki. I oto – znów nagle – pokazuje się Zbigniew Ziobro, mówi, ze żadnych podsłuchów nie było, a nasi niezależni komentatorzy w krzyk, że co??? A gdzie on słyszał o podsłuchach??? Kto mówił o podsłuchach??? Patrz pan, jak chytrus!!! Jedno małe słowo, a jak wszystko już wygląda inaczej! No, no, a to bydle, ten Ziobro. Żeby tak manipulować. A może on nie rozumie, co się do niego mówi? Może on nie tylko nie zna angielskiego, ale też i polskiego? No bo jakim trzeba być durniem, żeby słyszeć o jakiś podsłuchach, kiedy nikt o podsłuchach nawet nie wspomniał.

No i zostałem już przed tym telewizorem. I dobrze, bo za chwilę wydarzyło się coś jeszcze ciekawszego. Niezależny panel politycznych ekspertów wziął się za panią minister Fotygę. O co poszło? No nie wiadomo dokładnie. Oni sami zresztą tego nie wiedzieli, przyznając szczerze, że dla nich to co mówi Fotyga jest czymś tak tajemniczym i szalonym, że oni właściwie rezygnują z jakichkolwiek diagnoz. No bo niby o jakiej zdradzie ona mówi? I dlaczego? Wiele słów już padało, ale żeby takie rzeczy? O co chodzi? Przecież skoro zdrada, to już chyba i wszystko? Że niby Tusk chciał zniszczyć Prezydenta????? Co jeszcze można powiedzieć? Toż to jakieś szaleństwo! I do czego to ma doprowadzić? Przecież to już jest tylko czekanie na koniec państwa…. No może – to prof. Śpiewak – nie państwa, ale Platformy na pewno.

No i wtedy odzywa się red. Morozowski i głośno rozmyśla, że on owszem, też nie rozumie co się z tym PiS-em dzieje, z tym Kaczorek, Fatygą i z całą tą bandą idiotów dzieje… ale przy tym uważa, że w istocie to Putin chciał rozdzielenia wizyt, żeby w ten sposób pognębić Lecha Kaczyńskiego, a wzmocnić pozycję Donalda Tuska. I że niewątpliwie takie rozwiązanie Tuskowi musiało się podobać, bo to przecież polityk z krwi i kości i trudno sobie wyobrazić, żeby on z takiej okazji nie skorzystał. No ale właśnie o tym należy pamiętać. Sam Tusk nie zrobił nic. On tylko Putinowi przyklasnął. Tylkogdzie tu zdrada!!!! Zwykła polityka. Polityka pełna krwi, kości i szczątków wrogów…. Przepraszam. Rozpędziłem się. To już moja myśl. Pan Redaktor utrzymał się na poziomie.

Ktoś zapyta, co mi strzeliło do głowy, żeby zajmować swój i Czytelników czas recenzowaniem poziomu desperacji paru obłąkańców. Otóż właśnie chodzi o tę desperację. Przez minione pół roku, a więc od czasu gdy te ciała zawisły na smoleńskich brzozach, mogliśmy oglądać niemal wszystko. Najpierw zapłakaną Monikę Olejnik, później rozchichotanych Wojewódzkiego i Figurskiego, tych debili spod Wawelu, Palikota z jego komiksami, ten tłum grający w piłkę pod Krzyżem, tych lotniczych ekspertów opowiadających jakieś banialuki na temat drzwi do kokpitu, teraz tych nędzników integrujących się przed swoją pielgrzymką, te kłamstwa, te kłamstwa, te kłamstwa. I w pewnym momencie musieliśmy, w sposób całkowicie naturalny, przyjąć to wszystko i uznać, że tak to już po prostu jest. I inaczej nie będzie. Najwyżej bardziej.

Proponuję spojrzeć na to co się dzieje możliwie trzeźwo. Oni są kompletnie zaćpani. Po prostu. Oni się zwyczajnie czegoś nażarli. Inaczej być nie może. Normalny świat tak nie wygląda. To już ostatnia faza. Ja się nie zdziwię, jeśli się okaże, że oni te sklepy likwidują, żeby przejąć towar. Jeszcze chwila. Ale będzie hałas!