Pogromcy mitów - wersja polska

Na naszym blogu pojawił się w dość sympatycznym stylu komentator Obliveon, i korzystając z okazji zadał jego autorowi kilka pytań. Pytania, mimo że oryginalnie pochodzą z rejonów niezbyt godnych polecenia, a w dodatku przez swoją wręcz nudną trywialność, nie zachęcają choćby do lekkiego skupienia, są o tyle warte poważnego potraktowania, że przypomniane zostały przez osobę młodą, uczciwie przyznającą się do niewiedzy, i – jeśli się nie mylę – szczerze poszukującą prawdy. A więc, specjalnie dla Obliveona, z nadzieją, że może przy okazji ktoś jeszcze na tym skorzysta, przedstawiam relację z początków III RP, i proszę ją potraktować, jako blogową wersję gromienia mitów. Mitów złych i głupich.

Najpierw, dla rozjaśnienia przedpola, zmuszony jednak jestem zacytować całość pytań, które za jakimś zamierzchłym komentatorem, skierował do mnie wspomniany Obliveon:

"Autor tekstu z powyższego linku zamiast wypisywać laurki o braciach Kaczyńskich powinien najpierw sprawdzić fakty w źródłach:

1. Lech Kaczyński nigdy nie był przewodniczącym Solidarności - był wiceprzewodniczącym i został nim, bo należał do grona współpracowników Lecha Wałęsy, który był przewodniczącym. Po wyborze na prezydenta Wałęsa zrezygnował, a podczas zjazdu Solidarności Lech Kaczyński przegrał wybory na przewodniczącego z Marianem Krzaklewskim.

2. Wobec stwierdzenie "Wałęsa wiedział, że całe polityczne zaplecze jego prezydentury było w Porozumieniu Centrum i w Solidarności ... bez Kaczyńskich i ich struktur, a więc też i bez Solidarności nie będzie miał po co zaczynać " - TO BZDURA - Wałęsa w 1990 był chodzącą legendą i nie potrzebował braci Kaczyńskich, to zdjęcie z Wałęsą dawało mandat poselski/senatorski w wyborach 1989 roku. O Kaczyńskich wtedy mało kto słyszał.

3. Jarosław Kaczyński nie organizował rządu Mazowieckiego, bo w owym czasie był związany z Wałęsą, a z Mazowieckim nic go nie łączyło. Wręcz przeciwnie, bracia Kaczyńscy wraz Lechem Wałęsą doprowadzili do przyspieszonego upadku rządu Mazowieckiego, zaczynając w 1990 roku tzw. "Wojnę na górze". Wtedy bracia Kaczyńscy stali się publicznie znani w Polsce.

4. "Przez wszystkie kolejne lata, pozostawał Kaczyński wielkim, wybitnym politykiem, zwyciężając regularnie z tymi, którzy ..." - w 1991 Kaczyńscy weszli konflikt ze swoim "dobrodziejem" Lechem Wałęsą, który wywalił ich z kancelarii - zaraz po tym "okazało się że Lech Wałęsa jest agentem 'Bolkiem'" - Jarosław Kaczyński na czele manifestacji palił kukłę Lecha Wałęsy-Bolka. Informacje o Bolku krążyły w Gdańsku od lat 80-tych, ale do momentu wywalenia braci były dla nich "niewiarygodne" i im nie przeszkadzały.”

1. Przyznaję - spieprzyłem. Napisałem, że kiedy Wałęsa prowadził kampanię, Lech Kaczyński był szefem Związku. Prawda była taka, że on był FAKTYCZNYM szefem Związku. Ponieważ Wałęsa był zajęty kampania, Lech Kaczyński - jako wiceprzewodniczący - praktycznie prowadził Związek. Inna sprawa, ze każdy kto ma odrobinę dobrej woli, mógł się domyślić, że moja uwaga o przewodniczeniu Związkowi przez Lecha Kaczyńskiego była niezręcznością, a nie insynuacją. Przecież Wałęsa ani nie został wyrzucony, ani nie miał powodu by rezygnować. To było oczywiste. Natomiast insynuacją jest to, że Kaczyński został wiceprzewodniczącym Związku, bo był "jednym ze współpracowników" Wałęsy. To tam tak nigdy nie działało.

2. To nieprawda, że w 1990 roku o Kaczyńskich "mało kto słyszał". Ten kto obserwował wtedy politykę choćby tak sobie, wie to świetnie. Scena polityczna została na początku roku 90-tego bardzo skutecznie podzielona na dwa obozy – a więc na tzw. obóz rządowy i – znów tak zwany – obóz solidarnościowy, a na jego czele, jako jego polityczna siła, stanęło Porozumienie Centrum pod przywództwem Jarosława Kaczyńskiego. Każdy kto miał choćby drobne pojęcie o tym, co się w Polsce dzieje, wiedział, że to Porozumienie Centrum umożliwiło stworzenie wtedy podstaw polskiego systemu partyjnego. To Porozumienie Centrum – a więc Jarosław Kaczyński – przeszkodziło Systemowi w przejęciu Solidarności, a tym samym w uzyskaniu pełni władzy. To wtedy Jarosław Kaczyński stał się polskim wrogiem publicznym numer jeden.

Oczywiście nie można zapominać o Lechu Wałęsie. On był wtedy niekwestionowanym przywódcą obozu patriotycznego, oczywistą legendą, bohaterem – nawet jeśli ze swoją czarną przeszłością za uszami – i bez niego Polska nie miałaby zwycięskiego kandydata w walce z Systemem. Ale polityczną siłę tego ruchu stanowił Jarosław Kaczyński. I System ten podział musiał szanować. Dziś mało kto to pamięta, ale na przykład ostatnia telewizyjna debata przed wyborami odbyła się między Michnikiem, a Kaczyńskim, i Michnik ją z kretesem przegrał. To byli wówczas autentyczni partnerzy.

Jak mówię, pozycja Wałęsy jako legendy była oczywista i nie do podważenia, natomiast prezydentem nie zostaje się będąc legendą. Mazowiecki miał za sobą w walce o prezydenturę cały aparat państwa i wszystkie jego struktury. Wałęsa mógł liczyć tylko na Solidarność jako Związek, i na polityczne wsparcie w postaci Porozumienia Centrum. Bez Jarosława Kaczyńskiego, nawet gdyby tamte wybory wygrał – a przy lecącym na łeb na szyję poparciu dla Mazowieckiego nie było to wykluczone – byłoby mu znacznie trudniej osiągnąć zwycięstwo. Przypominam, że nawet wtedy, Lech Wałęsa w pierwszej turze nie przekroczył poparcia 40%.

3. Znowu zgubiła mnie marna precyzja. To jest oczywiste, że Jarosław Kaczyński nie organizował rządu Mazowieckiego Ten rząd był organizowany przez System. Natomiast to z całą pewnością Kaczyński prowadził rozmowy na rzecz utworzenia koalicji ZSL-SD-Solidarność i na rzecz tego, by premierem był człowiek z naszej strony, a nie jakiś komuch. Najpewniej Kiszczak. Na co wielu liczyło! I podobnie jak w pierwszym punkcie, przyznaję, że byłem niedokładny, natomiast każdy uczciwy czytelnik wie, że to nie była insynuacja, lecz właśnie brak dokładności. Od pierwszego dnia po powołaniu Tadeusza Mazowieckiego na stanowisko premiera, Jarosław Kaczyński został skutecznie z tego towarzystwa wyeliminowany. Podobnie zresztą jak Wałęsa. Więc nie miał nawet fizycznych możliwości tworzenia rządu. Chodziło wyłącznie o polityczną i intelektualną organizację tych pierwszych miesięcy po ‘okrągłostołowym’ zwycięstwie. I to był Jarosław Kaczyński.

4. Konflikt między Kaczyńskimi i Wałęsą zaczął się od tego, że Lech Wałęsa zatrudnił jako „wiceprezydenta” Mieczysława Wachowskiego, którego postać i historia jest dostępna w szerokiej literaturze, i nie mam powodu, by ją tu przypominać. Wszystko co się działo przez kolejne miesiące było oczywistym i jednoznacznym wynikiem rosnącej pozycji Wachowskiego. Jedyne co Kaczyńscy mogli uczciwie zrobić w tamtym czasie, to po zwycięstwie nie przyjąć oferty Wałęsy i się od niego odciąć, ale tego w tamtych dniach nie zrozumiałby nikt, włącznie ze mną. Każdy kolejny ruch, włącznie z ostatecznym złożeniem dymisji, był jak najbardziej oczywisty. Uwaga o tym, że Wałęsa ich wywalił jest insynuacją. Ale niech będzie – wywalił ich. I co z tego? W świetle dziś już powszechnie znanych wyników badań IPN-u powinien był ich wywalić znacznie wcześniej.

I wreszcie ta kukła, której powinienem poświęcić osobny punkt, ale ponieważ należy do punktu 4, niech taką pozostanie. Demonstracje antywałęsowskie nie rozpoczęły się wraz z odejściem Kaczyńskich z Kancelarii, lecz po obaleniu rządu Jana Olszewskiego i po praktycznym rozpoczęciu autentycznego mordowania opozycji – co nie kto inny jak Jan Maria Rokita określił jako walkę państwa z antypaństwową działalnością opozycji. Demonstracje przeciw Wałęsie stały się częścią polskiego krajobrazu nie wtedy, gdy władzę w Polsce trzymali Lech Wałęsa, Mieczysław Wachowski i rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego, a bracia Kaczyńscy byli tam zaledwie kwiatkami do kożucha, lecz dużo później, kiedy premierem była już Hanna Suchocka, System uznał, że nadszedł odpowiedni moment, żeby sytuację uporządkować, nawet kosztem fizycznej eliminacji niektórych osób. Kukła – i to jest fakt potwierdzony przez historyków – nie została przyniesiona, a następnie spalona, przez organizatorów demonstracji, a tym bardziej nie przez Jarosława Kaczyńskiego, lecz przez jednego z zawsze w takich sytuacjach obecnych prowokatorów. Dziś znana jest nawet jego tożsamość, jako tajnego współpracownika jak najbardziej tajnych służb. To że ta kwestia wciąż wraca w oficjalnych przekazach medialnych jest najbardziej bezczelną bezczelnością.

Czas oczywiście zaciemnia pewne sprawy, ale mam głębokie przekonanie, że nawet jeśli są tu w tej mojej relacji jakieś błędy, to nie mają one wartości kluczowej. To że Jarosław Kaczyński jest politykiem najwyższej i najprawdziwszej miary, jest faktem niepodażalnym. Niemniej, jeśli ktoś coś ma do dodania, zapraszam bardzo.

A nasz nowy komentator Obliveon, mam nadzieję, jest usatysfakcjonowany.