poniedziałek, 27 sierpnia 2012

Walki w klatce - epilog

Kiedy myślę o wszystkich szkodach, jakie Polsce wyrządziła władza Platformy Obywatelskiej, największa z nich, jaka mi dziś przychodzi do głowy, powiem uczciwie, ma dla mnie bardzo niejasne pochodzenie. Otóż ja autentycznie nie jestem pewien, czy do nieszczęścia, o którym myślę, doszło w wyniku jakiegoś perfidnego planu przygotowanego na najwyższych piętrach Systemu, czy może tego co się stało, nikt tak naprawdę ani nie chciał, ani tym bardziej nie przewidział, ale doszło do tego jakoś tak przypadkiem, na marginesie zupełnie innych ciągów zdarzeń.
Doświadczenie podpowiada mi, że ponieważ mało co dzieje się przypadkowo, szczególnie tam gdzie chodzi o rzeczy wręcz tworzące historię, ktoś tu się w pewnym momencie musiał wykazać niezwykłą wręcz pomysłowością. Jest mi bardzo trudno uwierzyć, by ludzi tak złych i zdemoralizowanych, jakimi niewątpliwie są ci co dziś trzymają władzę – a mówię o władzy realnej, a nie ledwie o ekspozyturze – mógł spotkać aż taki uśmiech losu. Mam nadzieję, że jednak los, jakkolwiek byśmy go rozumieli, nie może być aż tak okrutny. A zatem, oni to sobie musieli tak właśnie zaplanować.
O czym mówię? Otóż proszę zwrócić uwagę na fakt, że w Polsce, od kilku już dobrych lat, wszyscy robią wrażenie jakby żyli tylko po to, by utrzymać się przy życiu, żywiąc się jednocześnie nadzieją, że to tylko jeszcze trochę, a później się wszystko uspokoi i będzie można przynajmniej podnieść głowę. I wcale nie mam tu na myśli zwykłych ludzi. Kiedy mówię o tej walce o przeżycie, mam na myśli dokładnie wszystkich, zaczynając na samym dole, a kończąc tam, gdzie z pozoru nie ma już ani zmartwień, ani lęków, ani nawet zwykłych codziennych kłopotów. Gdyby ta katastrofa – bo to jest autentyczna katastrofa – dotyczyła tylko tak zwanych dołów, mógłbym nawet uznać, że coś się gdzieś po drodze nie do końca udało, i pewna część społeczeństwa została nieco z tylu. Trudno. Jak to mówią, gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą. Problem jednak w tym, że to się dzieje na każdym dokładnie szczeblu tej drabiny. Jeśli ktoś ma spokój, to być może wyłącznie ci dwaj, co tę drabinę trzymają.
A zatem, wszyscy jesteśmy zajęci tylko tym, by przeżyć. O nas zresztą nie ma co mówić, bo akurat my doskonale wiemy, jak to z nami jest. Chciałbym się dziś skupić na tych, o których mamy zwyczaj myśleć jako o ludziach, którym się udało, i na których tak często liczymy, że albo się wreszcie wsłuchają w nasz głos, albo się zreflektują i zwrócą w stronę tego co dobre. Otóż prawdziwe nieszczęście polega na tym, że oni nawet jeśli się zreflektują i nawet jeśli się zwrócą w stronę tego co dobre, ów ich gest nie będzie miał żadnego praktycznego znaczenia, z tego względu, że każdy z nich zostanie w jednej chwili ściągnięty na ziemię, a jego uwaga natychmiast skupi się na tym, co na dziś dla niego akurat jest najważniejsze. A więc na walce o przeżycie.
Oglądałem niedawno drobny fragment programu w TVN24, kiedy to poseł Dera, z jakimś półprzytomnym miłośnikiem marihuany, dyskutowali kwestię jej legalizacji. Kiedy się zastanawiałem, jak to możliwe, że poseł Dera, człowiek już przecież w swoim wieku i z pewną reputacją, zgadza się w ogóle występować w jednym programie z praktycznie ściągniętym z ulicy żulem jako stroną w dyskusji, uświadomiłem sobie, że Dera tak naprawdę nie ma wyjścia. Jeśli on nie wystąpi, wystąpi kto inny, a po kilku kolejnych takich gestach, ślad po nim nie zostanie.
Podobnie zresztą jest z tym biedakiem z woreczkiem zasuszonej trawy w kieszeni. Nawet gdyby mu przyszło do głowy, że on jednak skończy z tym paleniem i postanowi żyć jak normalny człowiek, nie może tego zrobić, bo w ten sposób być może straci jedną i niepowtarzalną szansę na to, by w tym całym chaosie, przynajmniej pozornie, być kimś. On znalazł tę maleńką niszę, której się musi trzymać, nie może z niej choćby na moment ustąpić, bo zaraz przyjdzie ktoś inny i zajmie jego miejsce. A więc tu akurat oni obaj – i Dera i ten narkoman – jadą dokładnie na tym samym wózku – wózku, który pozwala im zwyczajnie żyć.
I tak samo jest akurat z całą polityką. Tam wszyscy wiszą, uczepieni zębami i pazurami czego się im uczepić udało, i boją się wykonać jakikolwiek ryzykowny ruch, bo może się okazać, że to będzie ich ruch ostatni. A tam na dole już czekają następni. W tym oczywiście ci, którzy jakiś czas temu sami się głupio puścili. I proszę się zastanowić, jak w takiej sytuacji można w ogóle rozmawiać o Polsce, o rozwoju, o walce z korupcją, o budowie dróg, o naprawie systemu sprawiedliwości, o służbie zdrowia, o edukacji, o finansach? Jak można nawet o tym wszystkim myśleć, skoro wszystko zostało tak zorganizowane, że najważniejsze to dożyć do jutra?
Myślę że często się zastanawiamy, skąd w tej polityce tyle agresji, i jak to się stało, że tylu porządnych przecież ludzi, z biegiem lat ogarnęła taka brutalność i bezwzględność. Skąd oni wszyscy zrobili się tacy okrutni i źli? No własnie stąd, że oni wszyscy walczą o przeżycie. Każdy z nich wie, że w chwili gdy przestanie się starać, na jego miejsce wskoczy ktoś od niego lepszy i go zwyczajnie z tego centymetra kwadratowego strąci. I co się stanie wtedy. O, wtedy to już będzie się można w tej sprawie zwrócić do jego żony i dzieci. Na przykład.
I w ten oto sposób działa polska polityka, gdzie naprzeciwko siebie stoją dwie grupy przerażonych ludzi, z których i jedni i drudzy plują na siebie i warczą… a my nagle uświadamiamy sobie, że oni się zachowują w ten sposób wyłącznie wtedy, kiedy mają przed sobą publiczność, podobnie jak oni, napuszczoną wzajemnie na siebie, i – podobnie jak oni, plującą na siebie i warczącą – w głębokim przekonaniu, że ktoś komuś chce coś odebrać. Kiedy bowiem publiczności nie ma, oni wszyscy siadają zdyszani, i już w pełnej zgodzie i zrozumieniu wspólnego losu, czekają na następny punkt programu.
A zatem, mamy tę publiczność, ale mamy też tych, którzy ową publiczność mają za zadanie utrzymywać w pełnej aktywności. Bo wiadomo, że bez niej to wszystko w jednej chwili traci sens. W końcu dla kogo „Newsweek” będzie projektował coraz bardziej antykościelne okładki, a Tomasz Sakiewicz drukował kolejne egzemplarze „Raportu Macierewicza”? A więc media. Niedawno pisałem trochę o tygodniku „Uważam Rze” i roli, jako pełni on po tak zwanej prawej stronie sceny politycznej. Ponieważ do tego co tam czytam mam stosunek bardzo krytyczny, spotkały mnie zarzuty, że przeze mnie przebija zwykła zawiść, bo ja bym chciał być tam gdzie są Ziemkiewicz, Semka, Wildstein, czy Karnowscy, a tymczasem okazuje się, że sobie nie zasłużyłem. No i się pieklę. Otóż uważam, że jest dziś bardzo dobra okazja, by, korzystając z tematu, wyjaśnić tę sprawę, a jednocześnie pokazać problem. Rzecz mianowicie polega na tym, że ja nie mam żadnego powodu, by wymienionym przez mnie redaktorom czegokolwiek zazdrościć. Nawet jeśli oni za swoją robotę dostają więcej pieniędzy niż ja. Mam bowiem bardzo mocne przekonanie, że ich sytuacja wcale nie jest taka wspaniała. Moim zdaniem, każdy z nich jest dokładnie w tym samym miejscu walki o przetrwanie, co wspomniany wcześniej przez mnie posel Dera, ten młody ćpun, no i pewnie też ja. A więc, ja naprawdę nie mam im czego zazdrościć.
Proszę zwrócić uwagę, jak działają główne media w Polsce, w tym właśnie „Uważam Rze”. One wszystkie – być może z wyjątkiem mediów toruńskich – realizują politykę Systemu. Utrzymanie status quo i zapewnienie utrzymania tym wszystkim, którzy ów System tworzą i wspierają. Mówi mi moja córka i moja żona, że ja nie powinienem walczyć z sojusznikami. I ja oczywiście to bardzo dobrze rozumiem, tyle że ja wcale nie uważam dziennikarzy z „Uważam Rze” za sojuszników, No może tylko sojuszników we wspólnej biedzie. Tak samo jak dziennikarzy z „Polityki” czy „Newsweeka”. Czy może ktoś zwrócił uwagę na to, jak są ostatnio robione wywiady braci Karnowskich? Każdy z nich ma na celu przede wszystkim zareklamowanie jakiegoś biznesu, który daje szanse przeżycia dla jakiejś rodziny. Czytamy rozmowę z Markiem Chodakiewiczem, a na ilustrującym rozmowę zdjęciu widzimy, jak obaj Karnowscy i sam autor trzymają w dłoniach jego nową książkę. Czytamy rozmowę z Krzysztofem Skowrońskim, a Krzysztof Skowroński w co drugim niemal zdaniu powtarza nazwę rozgłośni „Wnet”. Mamy koleiny wywiad z jakimś członkiem redakcji „Super Expressu” – i proszę bardzo, cała rozmowa z odpowiednim zdjęciem, o jego nowej książce. Myślę, że nawet ostatnia rozmowa z Pawłem Kukizem miała na celu zainteresowanie czytelników jego najnowszą płytą.
Ale nie trzeba czytać tych wywiadów, by wiedzieć o co chodzi. Piotr Gociek pisze relację o polskiej biedzie, i co chwilę podkreśla, że on ową biedę oglądał, a dziś ma przyjemność relacjonować, dzięki wyprawie zorganizowanej przez radio „Wnet”. Każdy kolejny felieton Eryka Mistewicza ma na celu wyłącznie propagowanie jego biznesu. W każdym niemal swoim felietonie, Waldemar Łysiak wspomina o swoich kolejnych książkach, z sugestią, żeby, jeśli ktoś chce wiedzieć więcej, tam zajrzał i uzupełnił swoją wiedzę. Ktoś się spyta, co w takim razie mają z tego Karnowscy i reszta? Odpowiedź jest prosta. Oni mają pracę, i to póki co, pracę zupełnie dobrą. Im się naprawdę udało. Był taki okres, kiedy nie bardzo wiedzieli, jaki będzie ich los, kiedy to jeszcze bali się pewnych zdecydowanych deklaracji, ale w końcu zauważyli tę lukę, najpierw ostrożnie włożyli tam stopę, potem druga, i okazało się, że jest dobrze. Był taki okres, kiedy wydawało się, że całą prawicową część elektoratu objęli już swoim protektoratem ojciec Rydzyk i Tomasz Sakiewicz, i dalej już ani rusz. Koniec. Ta przestrzeń została już wypełniona. Tymczasem, kiedy to „Wprost” trafiło w ręce jakichś patałachów, państwo, jak ostatni partacz, sprzedało swoje udziały w „Rzeczpospolitej”, okazało się, że jest szansa… no i oni ją wykorzystali. Przynajmniej ten Hajdarowicz ma tyle rozumu, że pozwala „autorom niepokornym” hasać. On wie, jak się robi biznes.
Ktoś mi powie, że to chyba dobrze, że nasze media się rozwijają i że dzięki temu owa przestrzeń wolności też się powiększa. Może i tak. Może to i dobrze. Ja jednak piszę o czymś zupełnie innym. Ja piszę o moich bardzo poważnych obawach, że to co mamy, to wcale nie jest to cośmy sobie wywalczyli, ale to co zostało na nas zesłane niemal jak przekleństwo. Chodzi bowiem o to, że jeśli mam rację, i cała nasza medialno-polityczna scena to zaledwie pewien bardzo czarny projekt, w którym to projekcie wszyscy odgrywają swoje role wyłącznie dlatego, że zostali do tej gry zmuszeni po to, by to już tak trwało zawsze, i w taki sposób, by nikomu nie przyszło do głowy, że można inaczej, to naprawdę nie mamy się z czego cieszyć.
A zatem, wszyscy ci, którzy wciąż marzą o Polsce i gotowi są na bardzo wiele – nawet zgadzając się na życie na granicy ekonomicznego ryzyka – by pomóc nam wszystkim do tej Polski dojść, w pewnym sensie stoją pod ścianą. Bo nie ma najmniejszych szans, by w tej ich walce pomógł im ktokolwiek z tych, do których tak naprawdę ten obowiązek zawsze należał, i za realizowanie którego oni wciąż przecież biorą pieniądze. Wychodzi na to, że oni wszyscy, którzy sami się przecież zgłosili, żeby nam tę Polskę wywalczyć, dali się w bardzo krótkim czasie tak ogłupić i spętać, że nagle dla Niej już czasu nie mają. Muszą walczyć o swoje. Już tylko o swoje.
29 września przez Warszawę ma ruszyć wielki marsz w obronie telewizji „Trwam”. Już ten poprzedni był absolutnie wyjątkowy. Zobaczymy jak będzie teraz. Swoją drogą, to jest niesamowite, jak się historia ciekawie toczy. Nagle może się okazać, że to wszystko runie dzięki jednej malej telewizji, którą, jak słyszę, w całej Polsce ogląda zaledwie 5 tysięcy osób.

Jak wiemy – powtórzyłem to zresztą w powyższym tekście – i ja walczę o przeżycie. Rzecz w tym, że nie tylko. Bóg mi świadkiem, że nie tylko. Ja to się stało? Nie wiem. Może oni mnie za bardzo przycisnęli. Może mieli mi trochę darować. Może trzeba im było dłużej potrzymać mnie na krawędzi. Byłbym bardziej potulny. A tak? Szykuję się już na ów koniec września. Wraz z innymi. No i oczywiście uczciwie proszę o wspieranie tego bloga. Dziękuję.

24 komentarze:

  1. @toyah
    Wszyscy walczymy o przetrwanie, do tego to się sprowadza.
    Daj Boże by za sprawą tej maleńkiej telewizji runęło to wszystko, opiekunem tego dnia jest pewien Archanioł, to rokuje duże nadzieje...


    PS. Jeżeli ktoś chciałby zobaczyć ten poprzedni marsz - zapraszam tutaj:
    http://www.youtube.com/watch?v=qO26zTAin3o

    OdpowiedzUsuń
  2. Drogi Autorze, Twoje narzekanie, że ludzie, którzy tworzą "alternatywne media" dbają o to by mieć pieniądze na własny rozwój są dla mnie niezrozumiałe. Bez pewnych minimalnych funduszy nic się nie da zrobić! O przyszłości Polski nie będą dyskutować ludzie, którzy o 6:00 muszą zjawić się w robocie, a w domu pojawią się o 18:00 wykończeni codziennymi obowiązkami. O przyszłości jednak decydują "elity" (klasa średnia?), które mają czas i pieniądze by aktywnie działać.

    Zawołanie:"Polacy bogaćcie się" jest jak najbardziej patriotyczne i na miejscu. Problem w tym, żeby eliminować pasożytów, którzy bogacą się metodami wręcz kryminalnymi, a do tego często w żaden sposób nie są związani z Polską (dziś Polska jutro Izrael, Niemcy, Rosja, ...:).

    OdpowiedzUsuń
  3. @hes2
    Nic nie zrozumiałeś. Zero. Zero! To jest taka porażka, że nie wiem, co mogę więcej powiedzieć. Powiem tylko, ze właściwie zrobiło mi się smutno.

    OdpowiedzUsuń
  4. @Autor:"zero,zero"

    To wyjaśnij to "kawa na ławę" w komentarzu (tylko w 5 zdaniach, a nie na 10 stronach:). Przecież "połowa wpisu" to wskazywanie na Skowrońskiego i innych, że przy KAŻDEJ okazji promują swoją pracę. To przecież NATURALNE!!! Z tego żyją (są dziennikarzami, twórcami, politykami, ...).

    OdpowiedzUsuń
  5. @hes2
    Przecież ja to napisałem! Oni wszyscy nasze zmartwienia mają w dupie. Ich Polska nic nie obchodzi. Przynajmniej nie dziś. Dzisiaj problemem dla wszystkich jest jedno - jak dociągnąć do końca miesiąca! I to jest nasz wspólny problem. Ją o tym napisałem cały tekst. Jak można było tego nie zrozumieć? No jak? Czy naprawdę jest już aż tak źle?

    OdpowiedzUsuń
  6. @Autor:"Oni wszyscy nasze zmartwienia mają w dupie. Ich Polska nic nie obchodzi. "

    Jacy ONI? Znowu piszesz ogólnikami. Wymień z nazwiska. Chodzi Ci o Skowrońskiego? A skąd to wiesz że ma "wszystko w dupie"? Ja nie znam gościa więc powstrzymuję się od takich komentarzy. Mogę takie zdanie powiedzieć o wielu politykach czy dziennikarzach, ale nie o wszystkich ONYCH.
    Chcesz powiedzieć, że np. niejaki Cejrowski też wszystko ma w dupie i tylko haruje żeby utrzymać się z miesiąca na miesiąc? Wydaje mi się, że to całkiem bogaty facet, a też dba o reklamę swojej twórczości.

    OdpowiedzUsuń
  7. @hes2
    Rozumiem. O wielu dziennikarzach i politykach możesz powiedzieć, że mają nas w dupie. Natomiast o Skowrońskim tego powiedzieć nie możesz, bo go nie znasz. Natomiast tych wielu, jak się domyślam, znasz. I stąd możesz o nich powiedzieć, że mają nas w dupie.
    Powtórzę raz jeszcze. Z mojego tekstu nie zrozumiałeś nic. Zero. Jest mi bardzo z tym źle.

    OdpowiedzUsuń
  8. @:" Natomiast tych wielu, jak się domyślam, znasz. "

    TAK! Znam, bo czytam(łem) ich teksty bądź znam ich kariery polityczne!

    Np. o Pani Piterze mogę powiedzieć, że to jest "zakłamana baba", która wiele i pięknie mówiła o walce z korupcją, a jak doszło co do czego (weszła do rządu), to znalazła, że ktoś sobie kupił śledzie za 6 zł płacąc państwowymi pieniędzmi. Natomiast działalności Skowrońskiego nie znam i gdybyś podał jakiś przykład, który Go kompromituje, to bym inaczej spojrzał na ten wpis, ale jak OGÓLNIE, bez podania konkretnych przykładów jedziesz jak "po burej suce" po ludziach, którzy promują swoją pracę i taką okoliczność przedstawiasz jako dowód, że mają "wszystko w dupie", to ja się z takim podejściem nie zgadzam.

    OdpowiedzUsuń
  9. @hes2

    No nie zrozumiałeś. Tego nie da się połączyć, zrobić tak, żeby w tym Systemie jakoś przyzwoicie żyć i Działać uczciwie dla Ojczyzny. Bo na nic nam takie antymedia, co przewalają te same tematy, co tvn i onet. Nic nam nie przyjdzie z kwitnącego biznesu Sakiewicza i jego teścia, i z patriotycznych tekstów Ziemkiewicza w urze. Nic nam nie dają, oni dadzą radę wyżyć, a my co najwyżej mamy złudzenie debaty. Bo oni wszyscy poruszają się w dozwolonych ramach dyskusji, bo muszą "jakoś przeżyć". Bo nie pójdą robić na budowie. Więc sami wiedzą, na co sobie mogą pozwolić. Ciekawe dlaczego uważasz, że nie da się rozmawiać o przyszłości Polski pracując 12 godzin na budowie. Moim zdaniem trudniej jest o tym gadać, martwiąc się o własną pozycję w ramach "klasy średniej" w biznesie Sakiewicza czy Hajdarowicza. Ale na razie muszę kończyć, możemy pokontynuować dyskusję po 18, jak wrócę z budowy. Fajna robota, nic nie trzeba udawać.

    OdpowiedzUsuń
  10. Czasami zdarza się, że po przeczytaniu Pana tekst czuję się jakbym dostał bejsbolem po głowie - taki właśnie jest ten tekst.

    2 lata temu rozpocząłem swoją drogę zawodową i do chwili obecnej żyję w zasadzie tylko od wypłaty do wypłaty. Czasami narzekam, że mało kasy, ale jednocześnie wiem, że masa ludzi chciałaby być na moim miejscu - bo jest ta praca.

    Tak naprawdę to nie mam planów na przyszłość, tylko nadzieję że coś się zmieni. Chwilami tylko kiedy nadzieja znika pojawia się to dławiące uczucie kompletnej bezsilności.

    Pozdrawiam i niech Pan się trzyma.

    OdpowiedzUsuń
  11. @such_wafel
    Z jednej strony, jest mi przykro, że Pan się tak poczuł, a z drugiej, nie mogę nie czuć satysfakcji. W końcu trochę też na to liczyłem. W każdym razie, dziękuję i przepraszam.

    OdpowiedzUsuń
  12. Połowa tych, którzy mają wpływ na zmianę nie idzie do wyborów.
    Jedni są tak zajęci walką o przeżycie, że jest im obojętne, kto rządzi a inni nie wierzą, że cokolwiek może się zmienić.
    Dlatego jest tak jak jest.
    Niestety.

    OdpowiedzUsuń
  13. @birofil
    I o to właśnie chodzi. Żeby wszyscy zajmowali się sobą.

    OdpowiedzUsuń
  14. @birofil i Toyah
    Plus żulia, skutecznie korzystająca z biernego prawa wyborczego. Ale to banał przecież...
    @Toyah
    Kończąc dajesz nadzieję, ale ciężko o nią w kraju w którym jednego poranka dokonuje się fizycznej czystki elit a większość społeczeństwa nie ma nic przeciwko temu, nie licząc tych, oczywiście, którzy tylko o tym marzyli. Dodajmy jeszcze do tego obraz społeczeństwa, które w zasadzie bez szemrania przyjmuje jarzmo pracy(w najczęściej urągających warunkach) do 67 r.ż i mamy to co mamy.
    Mówisz, że jak zamkną ostatni stragan z pietruszką w Silesia City Center to przyjdzie refleksja??

    OdpowiedzUsuń
  15. @zawiślak
    Tak jest. Nie wcześniej.

    OdpowiedzUsuń
  16. Zasadniczo nie korzystam z centrów handlowych, raczej z mniejszych i czasami większych marketów, ale gdyby było mnie stać, to w ogóle kupowałbym tylko w małych sklepach i na bazarach. Jednak chciałbym wtrącić takie trzy grosze odnośnie tej pietruszki z centrum handlowego. Moim zdaniem problem z lemingami jest taki, że oni chyba myślą, że idąc do wielkiego centrum handlowego w Polsce stają się Europejczykami a nawet takimi światowcami i przynajmniej obcują z ofertą mniej więcej analogiczną jak we Francji, USA czy Japonii. Tymczasem - z tego co czasem słyszę - oferta wielkich sieci w Polsce jest bladym cieniem tego, co oferują u siebie - jeśli chodzi o różnorodność asortymentu i jakość towarów. Upajanie się niedzielnymi zakupami w centrum handlowym jest więc jeszcze jednym przyczynkiem do obrazu polskiej biedy i nędzy dokładnie przemieszanej z ogromem niespełnionych aspiracji, do których nie chcemy się przed sobą przyznać. I dlatego wbrew wszystkiemu do końca, do ostatniego straganu z pietruszką (byle profesjonalnie ustawionego i pięknie oświetlonego), wspieramy ten System, który jest dla Polski niczym śmiertelny rak z przerzutami.

    OdpowiedzUsuń
  17. @Toyah

    Strzał w dziesiątkę. Nie sądzę, by to się stało przypadkiem, tak żyją wszyscy, w tym oczywiście także ja. System fiskalny, media (w tym cały ten Pop), zamieniły nam nie wiedzieć kiedy życie w wegetację. Jak roślinka czeka na trochę wody i słońca tak my na jakikolwiek przypływ kasy. Tak jest i koniec i nie ma gadania, że ktoś wszystko pieprznął i żyje w chatynce w Bieszczadach, bo tam go tak samo suszy jak nas tutaj.

    @Hes
    Dziwne jest te twoje niezrozumienie. Otóż od ludzi kształtujących postawy społeczne (no bo czyż dziennikarze nimi nie są?) oczekiwalibyśmy mądrego kształtowania tychże postaw, działalności w interesie idei wyższych a nie zachowań par exellence straganiarskich, to niech zostawią kupcom.
    Oni jednak już inaczej nie mogą. Ich idee, jeśli je kiedykolwiek mieli, wylądowały w lamusie. Oni mają kredyty, muszą żyć, panie, na poziomie i bogiem już od dawna jest kasa sianko forsa szmal.

    I żyjemy w świecie, gdzie bezrobotny menel liczący ile mu jeszcze braknie do flaszki, biedna rodzina kombinująca jak ubrać i wykarmić dzieci czy właściciel firmy szukający pieniędzy by opłacić koszta funkcjonowania - wszyscy mamy generalnie ten sam problem podstawowy - skąd na to wszystko wziąć. I ten byt określa nam świadomość w stopniu najwyższym. A macherzy systemu zacierają tylko ręce.

    Aleśmy się dali zrobić.

    OdpowiedzUsuń
  18. @Kozik
    Owszem. Daliśmy sie wykiwać równo. Pocieszające jest tylko to, że to był bardzo przemyślny numer. Lepsi od nas się dali wydymać.

    OdpowiedzUsuń
  19. @Toyah
    Czekamy zatem. A w tym oczekiwaniu można oczywiście przemaszerować. Alleluja i do przodu!;)
    @fi.g
    Zgadza się. Ale my o tym tu już wielokrotnie rozmawialiśmy. I w ogóle i w szczególe. Te konsumenckie zachowania to erzac. A do tego produkty i usługi (sądy, nauka i oświata,wolny rynek, inteligencja, chłopi, sportowcy,kobiety, mężczyźni to wszystko to "fake" jest. Ale inaczej być nie mogło. To drzewo mogło wydać tylko zepsute owoce. Może tylko konsument jest tu prawdziwy?(pozostaje tylko kwestia jego praw;)

    OdpowiedzUsuń
  20. @Toyah
    Ooooo tak! Nawet ci bardziej czujni i doświadczeni też nie śpią już tak spokojnie. Na Wyspach, w Niemczech, Skandynawii, Izraelu i USA koryto też coraz krótsze.

    OdpowiedzUsuń
  21. W jakim państwie dozwolona byłaby taka ogromna szara strefa?Odpowiedź, wyłącznie mafijnym.Nawet jak przyjdzie Falcone, to po 10 kwietnia nie mam złudzeń i on szybko zniknie.Jak żyć? Porządnie i przykładnie, aby dożyć 29 września i dalej. A kto chce niech oglądnie po raz któryś Królową. Tam książę Filip wygłasza znamienne zdania o dzisiejszym świecie.

    OdpowiedzUsuń
  22. @zawiślak 28 sierpnia 2012 18:48

    "..w kraju w którym jednego poranka dokonuje się fizycznej czystki elit a większość społeczeństwa nie ma nic przeciwko temu, nie licząc tych, oczywiście, którzy tylko o tym marzyli.."

    brr..!!
    jestem wstrząśnięty
    tymi kilkoma słowami..
    już tu kiedyś wspominałem, mam w Sopocie wujka, działacza PO, który jeździ przykładnie na pielgrzymki, ostatnio rowerową, i który też nie ma nic przeciwko.. aż boję się go o to zapytać, czy też nie ma nic na przeciwko, bo chyba nie marzył o..
    ..byle tylko do władzy nie doszli Kaczyńscy..
    to jest jak mantra

    Jezu!
    nie chcę myśleć, że przykładni katolicy mogliby tak myśleć, nie chcę, nie mogę, inaczej to tylko w łeb sobie strzelić!

    pozdrawiam .........tompsi

    OdpowiedzUsuń
  23. Drogi Toyahu,
    Przeczytałam tę notkę z opóźnieniem po powrocie z wakacji i w pierwszej chwili pomyślałam sobie że jednak trochę przesadzasz. Zwłaszcza w części dotyczącej publicystów.
    Z tą myślą zjadłam kolację.

    Następnie przeniosłam się na kanapę i sięgnęłam po najnowszy numer URZE (sic!) - a tam: najpierw 6 stron o Siemiradzkim z najnowszej książki W. Łysiaka. Następnie nieco dalej 4 strony z książki Wildsteina a na dokładkę oczywiście niezatapialny Mistewicz...

    I myślę sobie, że chyba jest jeszcze gorzej.
    Że tu nie chodzi nawet o tę nieszczęsną autoreklamę. W tym konkretnym wypadku ich walka o przetrwanie to rozpaczliwa próba zapchania czymś tego periodyku bo w końcu blisko sto stron to bardzo dużo papieru do zapełenienia.
    I to jest faktycznie smutne.

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.

Gdy Ruch Ośmiu Gwiazdek zamawia świeżą dostawę pieluch

      Pewnie nie tylko ja to zauważyłem, ale gdybym to jednak tylko ja był taki spostrzegawczy, pragnąłbym zwrócić naszą uwagę na pewien zup...