Ikspepe: Pojedynek proroków

      Kiedy dwóch proroków wypowiada dwie wykluczające się opinie, to prawdę mówi co najwyżej jeden z nich.

      Cały wczorajszy dzień chodził za mną prorok Jeremiasz. Jakże łatwo przychodziło Jego adwersarzowi powoływać się na Boga, kiedy zapewniał, że już za dwa lata król babiloński zostanie pokonany – uwięziony król Judzki wróci do Jerozolimy, a wraz z nim wszystkie cenne naczynia zrabowane ze świątyni. O jakże chętnie słuchał tego cały zgromadzony lud z kapłanami na czele. Jaka miła odmiana wobec wszystkich zarzutów, ostrzeżeń i wezwań do nawrócenia, które płynęły z ust tego czepiającego  się wszystkiego i wszystkich Jeremiasza. I wreszcie ta spektakularna chwila, kiedy Chananiasz łamie drewniane jarzmo, które Jeremiasz nosił na szyi – symbol niewolniczego ucisku. Czytamy, że po tym wszystkim Jeremiasz odszedł swoją drogą. Odszedł, a my możemy niemal usłyszeć te szyderstwa, te kpiny, którymi wyposaża  Jeremiasza na drogę lud zachwycony Chananiaszem, swym nowym prorokiem.

      Jakże trudno jest być prorokiem głoszącym trudne prawdy w trudnym czasie. Jakże podłym trzeba być, aby powoływać się na boski autorytet nie mając o Bożej Prawdzie zielonego pojęcia.

      Kilka dni temu tęczową flagę umieszczono na figurze Chrystusa przed Bazyliką Świętego Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Wśród licznych komentarzy, można było usłyszeć i takie: „Tęczowa flaga nie profanuje Jezusa. Nie był homofobem, ksenofobem, nacjonalistą - stał po stronie uciśnionych i prześladowanych. Gdyby żył teraz, szedłby w marszu równości - i tak jak 2000 lat temu nie byłoby mu po drodze z hierarchami Kościoła” (Agata Diduszko), „Gdyby ktoś zapytał Jezusa, czy mu to przeszkodziło, to by mu po prostu powiedział: 'zajmujcie się tolerancją, wybaczaniem i uśmiechem'.” (Włodzimierz Czarzasty). A zatem –  nawet jeśli ku zaskoczeniu samych wypowiadających się – mamy do czynienia z proroctwami. Ktoś powołuje się na Boga ( w osobie Syna Bożego) i bez najmniejszego skrępowania oznajmia co ten Bóg myśli, co by powiedział, czy zrobił. No i te bezczelne słowa pouczenia pana Czarzastego skierowane do „pana” Jędraszewskiego, to już niemal jak połamanie drewnianego jarzma na szyi Jeremiasza.

      O tym, żeby się przekonać, który z prorokujących głosi Prawdę Bożą w czasach Jeremiasza wystarczyło poczekać 2 lata i my dzisiaj dobrze wiemy, że nie był to Chananiasz. On sam nie doczekał tego rozstrzygnięcia, bo już po 2 miesiącach Bóg usunął go z tego świata za głoszenie fałszywych proroctw. Ja oczywiście wszystkim współczesnym prorokom pokroju pani Diduszko i pana Czarzastego życzę jak najdłuższego życia przynajmniej z dwóch powodów:

      1/ aby mieć czas, by uważniej wczytać się w Ewangelię, gdzie nie ma mowy o tym, że Pan Jezus nawoływał do tolerancji ( ani razu to słowo nie występuje w Nowym Testamencie); nie ma też mowy o tym, żeby Pan Jezus zabierał się w jakieś marsze – On sam wytyczał drogę, o której mówił, że jest wąska i prowadzi do ciasnej bramy (por. Mt 7,14);

      2/ aby dać czas i szansę na nawrócenie, bo prawdą jest, że Pan Jezus jadał z grzesznikami, że nikogo nie odtrącał, że nie potępił jawnogrzesznicy, ale prawdą jest także, że NIE TOLEROWAŁ grzechu, tylko cierpliwie zachęcał – także ową upadłą kobietę – „Idź i nie grzesz więcej” –  czego wszystkim, od siebie poczynając nieustannie życzę