Kronika zapowiedzianej śmierci

 

      Nie chcę się chwalić, ale opierając się na bardzo pobieżnej kwerendzie, nie mogę nie zauważyć, że Radosław Sikorski na tym blogu od samego początku jego istnienia zajmuje miejsce honorowe, ciesząc się niemal czterdziestoma unikalnymi notkami, a diabeł jeden wie, ile razy on tu został wspomniany ot tak, przy okazji. Czemu uważam ów wynik za swój sukces? Otóż z tej prostej przyczyny, że jeśli dziś cała Polska zastanawia się, czy fakt że Sikorski robi to co  robi, mówi co mówi, i zachowuje się jak zachowuje, stanowi wynik jego alkoholizmu, uzależnienia od narkotyków, czy którejś z wielu opisanych w naukowych czasopismach chorób psychicznych, to wiem, że ja akurat zawsze trzymałem się przekonania, że Sikorski to człowiek, jak najbardziej przytomny, i choć cwany tak jak większość osób odbywających dziś wyroki w nie tylko polskich więzieniach, to zwyczajnie intelektualnie wybitnie ograniczony, a więc, jak to niektórzy z nas lubią określać – głupi.

      Przyznaję, że jest jedna rzecz, której, gdy chodzi o Radka Sikorskiego, nie rozgryzłem. Nie mam bladego pojęcia jak to się stało, że jakoś tam przecież ustawiona żydowska rodzina robiąca jakąś tam karierę w Stanach Zjednoczonych zdecydowała się wydać swoją jedyną córkę za Polaka, katolika i konserwatystę, w dodatku bez grosza przy duszy. Tego akurat nie wiem i nie podejrzewam, bym się miał tego zanim odejdę z tego świata dowiedzieć. Wiem natomiast, że gdy chodzi o samego Sikorskiego, kariera jaką ten przez lata realizował nie jest wynikiem ani jego osobistych zasług, czy talentów, ale wyłącznie wcześniej wspomnianego cwaniactwa. Ale wiem też, że podobnie jak w przypadku owych sukcesów, które są wynikiem wyłącznie jego cwaniactwa, tak samo dzisiejszy upadek, który ja dziś tu zapowiadam, a którego różnego rodzaju zapowiedzi mamy okazję akurat od pewnego czasu to tu to tam obserwować, jest wynikiem jego całkowitej bezbronności. Radosław Sikorski – wierzę w to głęboko – nie jest ani pijakiem, ani narkomanem, ani wariatem w klasycznym tego słowa rozumieniu. W moim rozumieniu, Sikorski jest człowiekiem do tego stopnia głupim, że korzystając ze swojego cwaniactwa zapędził sie tak głęboko, że nagle nawet on musiał zauważyć, że dalej jest już tylko ściana i gdziekolwiek się obróci zobaczy wyłącznie śmierć. Właśnie tak – śmierć.

      I nie chodzi mi o to, że on zobaczył kogoś, kto czyha na niego z kawałkiem sznura, czy nie daj Boże, jak śp. prezydent Adamowicz, kolejnego wariata z nożem. Nie, on prawdopodobnie zrozumiał, że jeśli nagle coś się jakimś cudem nagle nie zmieni, to jemu nie pozostanie nic innego jak tę całą tak wydawałoby się fantastycznie przygotowaną przygodę zakończyć jednym ponurym gestem. I oto ledwie co wczoraj, Radosław Sikorski udzielił wywiadu Radiu Zet – swoją drogą ciekawy jestem, czy to że oni go tam wciąż zapraszają i zachęcają do gadania, nie stanowi też części jakiegoś bardzo perfidnego planu – podczas którego wyraził przekonanie, że w momencie gdy Rosja zaatakowała militarnie Ukrainę, rząd Prawa i Sprawiedliwości uznał, że oto otworzyła się szansa zrobienia z Putinem odpowiedniego dealu i w ten sposób odzyskania utraconego po II Wojnie Światowej Lwowa i pozostałych zagrabionych przez tak zwany „wiatr dziejów” terenów i przyczajony, oczekiwał cierpliwie rozwoju sytuacji. Tak dokładnie wyraził się Radosław Sikorski w wypowiedzi dla Radia Zet i dziś wielu z nas się zastanawia, czy kiedy on rozmawiał z red. Rymanowskim, to był pijany, czy pod wpływem narkotyków, czy rzecz się ma tak, że jest on zwyczajnie psychicznie chory.

       A ja uważam, że problem jest zupełnie inny. Sikorski jest tak przytomny jak nie był nigdy w swoim nędznym życiu. On wie, że koniec zbliża się bardzo szybkimi krokami, i znikąd ratunku. Sikorski musi wiedzieć znacznie lepiej niż każdy z nas, co on takiego za sobą ciągnie, co w pierwszym zamierzeniu miało mu dać władzę, fortunę i miejsce w historii, a ostatecznie oznacza dramatyczny upadek. On to wie i stąd te jego występy, do których go w dodatku zachęcają ludzie żli i podstępni.

       A ja nagle sobie pomyśłałem, że jeśli ta skromna notka zechce stanowić zapowiedź śmierci, to wówczas wszystko będzie na swoim miejscu.