Cała sprawiedliwość w ręce księży

W Warszawie, jak wiemy, dziś ostatni dzień Targów Wydawców Katolickich, na których siedzimy sobie razem z Coryllusem i spotykamy się z czytelnikami. Każdego, kto może i ma ochotę, zapraszam do odwiedzania stoiska nr 99 w Arkadach Kubickiego pod Zamkiem. A kto ma ochotę sobie jeszcze coś poczytać, zachęcam do mojego felietonu, który w miniony piątek ukazał się w „Warszawskiej Gazecie”.

W trwającej od kilku dni debacie, krążącej między kanarkową garsonką premier Szydło, niedyplomatycznymi uwagami ministra Waszczykowskiego, czy wreszcie pijackimi ekscesami przewodniczącego Komisji Europejskiej Junckera, niemal całkowicie zginęło wydarzenie kiedy to w trakcie szkolnych rekolekcji ksiądz dał w twarz gimnazjaliście, demonstracyjnie wlewającemu w siebie piwo. Powiem uczciwie, że to iż dziś cała Polska nie huczy od komentarzy na ów fascynujący temat, dziwi mnie bardzo. Wiadomość owa podana została przez najważniejsze ogólnopolskie media, w tym przez Onet, „Gazetę Wyborczą”, „Fakt”, TVN24, Super Express, no i oczywiście Wirtualną Polskę. Ta ostatnia nawet poprosiła o komentarz psychologa, który stwierdził, że „coś takiego nie powinno się było wydarzyć”. Chodzi naturalnie o liść, nie piwo.

Informacja, niezależnie od jej autora, brzmi identycznie, włącznie z częścią, gdzie zamiast piwa mamy „puszkę z napojem”. Czy czytamy to w „Wyborczej”, czy w tvn24.pl, ten fragment pozostaje niezmienny: „W pewnym momencie kapłan nie wytrzymał. Stał niedaleko pierwszego rzędu ławek. - Podszedł do mojego syna, który trzymał w ręku puszkę z niedopitym napojem. Ksiądz go po prostu uderzył w twarz - opowiada matka chłopca. Zapłakanego ucznia jeden z nauczycieli odprowadził do szkoły”.

Również identycznie brzmi opowieść księdza: „Przez 15 minut nie mogłem doprosić się o ciszę w świątyni. Próbowałem wprowadzić minimum dyscypliny w grupie prosząc o ciszę. Nauczyciele ograniczyli swoje zaangażowanie w opiekę nad młodzieżą do milczącej obecności. Zupełnie nie troszczyli się o zachowanie uczniów”.

Zabiera również głos matka tego dziecka, i również jej słowa wszyscy relacjonują identycznie: „Natomiast matka chłopca jest pewna, że nie może tego pozostawić bez echa. - Zgłosiłam sprawę na policji, teraz czekam na to, co oni z tym zrobią, ale nie wykluczam innych kroków prawnych - mówi kobieta”.

Jak mówię – to jest autentyczny temat i wydawałoby się, że nie trzeba prosić, by z tego powstała prawdziwa wichura, a tu tymczasem nic. Wszyscy powiedzieli co mieli do powiedzenia... i nastąpiła niezręczna cisza. Dlaczego? Otóż moim zdaniem została przekroczona pewna – dotychczas wydawałoby się, że niewzruszona – bariera między tym, co można, a tym, co nawet ten tak strasznie zepsuty świat uważa za godne najwyższej pogardy. I tego, że w tym starciu oczywistym bohaterem pozostaje ksiądz, nie zmienią ani oficjalne deklaracje policji, która oczywiście zgłoszenie przyjęła, ani ten wyjątkowo głupi przekręt z „napojem”, ani nawet, również powtórzona jednym głosem przez wszystkich, jeszcze głupsza opowiastka o tym, jak to biedne dziecko trzeba było wyprowadzić z kościoła „z płaczem”.

Gdyby jednak wciąż ktoś nie chciał uwierzyć, że idzie nowe, opowiem bardzo starą historię. Otóż znajomy ksiądz, przy którym uczeń o Matce Boskiej powiedział „ta k...” też strzelił mu w pysk. To jednak były dawne czasy i uczeń zaledwie wzruszył ramionami i powiedział: „Obraziłech Matkę Boskom, to żech dostoł w ryj. Tak mo być”. Amen.

Będzie dobrze.

Przypominam adres naszej księgarni: www.coryllus.pl.